Buiten de nieuwe warmtewisselaar voor mijn versnellingsbak (zie de aflevering van vorige week) heeft de Faab een versleten stuurkogel gevonden in de centrale stuurstang. Ik had het exemplaar uit mijn oude 7 er al ingezet maar die kwam origineel uit Polen. Welk merk het was kan ik je niet vertellen, feit is wel dat ook die aan vervanging toe was. Toch een kleine 100.000 kilometer meegegaan dus echt tegen viel het niet. Gelukkig hadden de mannen van SPBA een paar dagen daarvoor een perfect exemplaar uit een andere auto kunnen halen. Daar heb ik meteen beslag op gelegd natuurlijk, ter plekke opgeëist zo te zeggen. Gewillig als de Faab is, eigenlijk moet ik zeggen hulpvaardig, heeft hij die stuurstang er ook meteen onder geschroefd. Dat ging niet zonder slag of stoot.

Dat wil dan weer zeggen dat de slagmoersleutel zonder lucht stond omdat de Heer Len stilte wilde om even een stukje film te schieten van een behoorlijk hobbelende E39. Tja, je vergeet wel eens wat, zoals de compressor opnieuw aanzetten bijvoorbeeld. Daar komen we dan weer achter als het heerschap zich allang uit de voeten heeft gemaakt met één of ander lam excuus. Het excuus was wel redegevend, als hij niet weggegaan was zou hij lam geworden kunnen zijn. Hoezo? Nou, hij heeft zich zo hard ingespannen dat zijn linker schouder het begeven heeft. Dat kunnen we natuurlijk alleen maar toejuichen, die inspanning bedoel ik hè! Van BMW’s wordt je arm, van het sleutelen eraan niet per definitie lam. Toch heeft ons goedlachse baasje het voor elkaar gekregen om zich lam te sleutelen. Zoals de Engelsen zo mooi zeggen: “It will cost you an arm and a leg”. Nu weet ik uit betrouwbare bron dat Len een vrouw heeft dus alle verkeerde gedachten moet ik bij voorbaat uit jullie gedachten verbannen. Je vraagt je toch ongewild af waar zo’n man dan mee bezig is in zijn vrije tijd. Laten we het maar op golf spelen houden.

Samen met de illustere Faab heeft hij een prettig sleutelpandje ergens in een polder staan. Dat prettige pandje ligt trouwens in “the middle of nowhere”, wat een boerengat zeg! De luchtverontreiniging van Moerdijk is in ruime mate aanwezig en als ze in Dordrecht de ramen openzetten dan ruik je de zweetluchtjes uit dat overmaatse dorp ook nog. Dat noemen ze heel plastisch “onder de rook van Dordrecht”. In Den Haag hadden we vroeger een uitdrukking: “Hoe dichter bij Dort hoe rotter het wordt”. Als je dacht dat een “Haags bakkie” een kopje koffie is dat maar half vol gedaan wordt dan heb ik nieuws voor je, dat kunnen ze in Dordrecht zelfs nog overtreffen. Gooi er een klontje suiker in en het steekt als een langzaam bruin wordende ijsberg boven het bodempje koffie uit. Een koekje krijg je alleen als ze die zelf niet lusten, over de verkoopdatum zijn of gewoon keihard. De koffie is bij SPBA wel goed geregeld maar de koekjes, vergeet het maar. Het is het overigens volledig zinloos om met een net gewassen en gepoetste auto langs te gaan, zelfs al heeft het 10 dagen niet geregend er staan nog steeds baggerpoelen te wachten op glimmende blikjes. Je kunt er niet omheen, om er te komen moet je erdoor! De Faab klaagt niet, die is opgegroeid met bagger zo lijkt het. Pakt gewoon elke klus aan, hoe meer bagger hoe beter.

Oh ja, die stuurstang. Ik ben weer eens een beetje afgedwaald geloof ik. De Faab constateert ook nog wat ruimte op de pitman arm van het stuurhuis, bij nader onderzoek bleek dat het gat van de arm aan de zijde van het stuurhuis niet rond meer was. Eén of andere kluns heeft er schijnbaar in het verleden eens een beitel tussen gejaagd die de originele vorm enigszins veranderd heeft zodat het niet lekker meer past. Weg ermee, even een andere uit de voorraadschuur trekken en het zit weer als gegoten. De stuurkogels zijn nog in perfecte conditie dus die worden overgezet op de nieuwe 2e hands stuurstang. Nauwkeurig nameten hoever de armen van die dingen op de stuurstang geschroefd zitten, op precies dezelfde afstand worden ze dan ook weer gemonteerd. Moet goed zijn, dachten we. Niet dus!

Inmiddels is Len weer terug op het honk, rijdt een aftandse 3-touring naar binnen en opent de achterklep. Vastbesloten wil hij twee vaten olie van 65 kilo elk er zelf even uit te tillen. “Hé, ik dacht dat jij last van je schouder had”! Tja, jong en onbezonnen hè die Len maar hij heeft wel twee schouders waar je op kunt steunen. Nou ja, bijna weer. Hij is gelukkig uit de gevarenzone wat zijn schouder betreft.

Na een bijdrage geleverd te hebben aan de kas waardoor SPBA genegen blijft ook mijn volgende “snack” aan de 7 op te lossen vertrek ik. Ik dank de heren vriendelijk voor hun inspanningen en hoop dat mijn “to-do-lijstje” nu danig is ingekrompen. Zoals altijd is de wens de vader van het onvoorspelbare, ik ben nog geen 500 meter weg en zie dat mijn stuurwiel bijna 30 graden uit het midden staat als ik rechtuit rij. Waarom pas na 500 meter? Dat zal ik je vertellen, de eerste 500 meter is er geen meter recht op die één-persoons dijk, je merkt het pas als je tussen de velden door de bewoonde wereld probeert te bereiken. Nee, ja, daar meet je het voor na, ervoor wisten we niet wat erna zou gebeuren. Het blijft een gok zo’n stuurstang, wel beter dan dat de KNO-arts je komt vertellen dat je neusoperatie een gok blijft. Rustig rij ik naar huis, de sporing klopt van geen kant, de voorbanden schrapen langs het asfalt en als ik het stuur los zou laten sta ik zonder daar de intentie toe te hebben tussen het Zuid-Hollands stamboekvee naast de snelweg. Haaks rechtsaf dus, maar even goed vasthouden dat stuur. Het geheel moet dus wel degelijk uitgelijnd worden al was dat niet in de begroting opgenomen.

Nico.

Het grote ogenblik was aangebroken, de warmtewisselaar van de versnellingsbak in mijn 7 ging eindelijk vervangen worden. Ik had daarvoor al van alles geprobeerd, een nieuwe temperatuursensor in de bak laten zetten, nieuw filter en nieuwe olie maar dat hielp niets. Daarna een ander sturingsunit in de 7 gezet, hielp ook niet. Toen bleef er niet veel meer over en de specialisten krabden zich nog maar eens achter de oren zoals honden met jeuk dat plegen te doen.

Die jeuk werd voor mij een beetje heel erg ondragelijk, bij de minste of geringste filevorming was het onmogelijk om met een oververhitte versnellingsbak normaal te rijden. Loste de file op dan leek het wel een straaljager met bijbehorend brandstof verbruik. De bak weigerde om verder op te schakelen dan de 3e versnelling, ja boven de 180km/h wilde hij af en toe wel eens naar 4 toe, met de tong uit de bek om af te koelen, zoals honden dat doen. Het mankeerde er nog net aan dat ik hondenbrokjes in de bak moest gooien om het beest tevreden te houden.

Door de rijwind wilde het beestje wel afkoelen, dat ging in de zomer niet zo heel erg goed trouwens. Dan moest ik toch wel zwaar over de toegestane snelheidslimiet gaan, prettig voor de staatskassen van de diverse landen waar ik geregeld uithang maar minder leuk als het mocht gebeuren dat de bekeuring toevallig toch bij een dienstklopper terecht kwam die het met buitenlanders helemaal gehad heeft. Juist, dan valt hij vroeger of later toch wel op de mat. Er is nog steeds geen paniek over de extra bijdrage voor overmatige snelheid, tot op heden heeft één bekeuring de weg gevonden. Natuurlijk één uit Parijs, dat is tenslotte een wereldstad. Ahum. Als je er doorheen rijdt lijkt het de Bijlmer wel en daarom valt het bij mij onder de categorie ontwikkelingshulp in plaats van een bekeuring.

Hoe dan ook, ik wilde van het probleem af. Die bloedhonden van moderne struikrovers zou het leukste geweest zijn maar dat bleek te veel gevraagd, zelfs hoogwaardig Cesar doen ze het niet voor. Oh, je hebt geen hond. Dan weet je natuurlijk niet wat Cesar is. Voordat ik ooit een hond had wist ik het ook niet hoor, ik dacht dat het iets met die Romeinse keizer te maken had. Je weet wel, Julius Racekar. Of was het nou Cesar? Feit bleef dat het hondse gedrag van mijn versnellingsbak niet in Cesar uit te drukken valt, eerder in honger naar octaan van die maat van hem. Oh ja, dat noemen ze de motor geloof ik. Die twee spelen onder één hoedje en volgens mij gaan bij beide de duimpjes omhoog als ik weer eens voortijdig drank voor het stel moet gaan halen.

Op een mooie herfstdag ga ik eens bij SPBA langs, zomaar, voor de gezelligheid. Niet echt natuurlijk maar dan klinkt het wat spontaner. Vriend Fabian was bijna klaar met wat kleine dingen aan mijn auto toen ik het probleem ter sprake bracht. Fabian twijfelde geen moment en stak zijn smalle hoofd tussen de motor en de radiateur, zíjn hoofd past er wel tussen zonder zijn oren te branden, dat lukt met mijn dikke kop niet. Er komt een ongedefinieerd gemompel uit de linker wielkas, de Faab heeft iets opgemerkt wat niet zo in elkaar steekt als de fabriek het bedoeld heeft. De Faab is zoiets als de Stig maar dan technisch zal ik maar zeggen. Niemand weet wat er in zijn hoofd rondgaat en niemand weet wat het gemompel uit de wielkas betekende. Het raadsel is voor mij compleet. Nadat ik hem tussen de viscokoppeling had uitgevist met zijn oren zei ik: “en nu nog een keer zonder dat ik me in de wielkuip moet opvouwen om je te verstaan”.

“De thermostaat van de warmtewisselaar is er gewoon niet” zei de Faab. Nou, dat is duidelijk dan, kan je dat ook naar het Nederlands vertalen? Wonder boven wonder kon hij dat nog ook! Wonderlijk als het was heeft de Faab het mij duidelijk uitgelegd, niet alleen dat de helft van de onderdelen die de koeling van de versnellingsbak moeten verzorgen miste maar ook dat de koelwaterslangen op een soort van hobbybob manier aan elkaar geknoopt waren. Dat alles leidde ertoe dat de bak onvoldoende, zeg maar niet, gekoeld werd. Mooi is dat, maar de Faab was nog niet klaar, hij moest er toch nog even aan toevoegen dat je dit soort dingen kunt verwachten als je een auto van een weggelopen Kazachstaan koopt. Ja lekker Faab, wrijf het er nog maar eens in.

Helaas was dat onderdeel niet in het warenhuis van de firma Faab en Len, ook wel SPBA genoemd, op voorraad. Geen probleem, het wordt toch steeds kouder buiten dus dat kan wel even wachten. Die warmtewisselaar hadden ze wel maar de aanverwante artikelen om het geheel te laten functioneren zoals het hoort ontbraken. Stuur me maar een berichtje als je alles binnen hebt dan maken we een nieuwe afspraak. Nog geen week later was alles in huis alleen was ik nog niet van plan om naar Nederland te komen.

De feestdagen stonden voor de deur, ik heb nog geprobeerd om via het keukenraampje naar buiten te glippen maar het stel, Kerst en Oud-en-Nieuw kon ik niet tegenhouden. Dan krijg je gedoe met een maretak, de inkopen voor de feestdagen en natuurlijk geen vuurwerk. Ja je leest het goed, vuurwerk is niet te koop in Frankrijk en het nieuwe jaar sluipt stilletjes binnen. Niet met een knal zoals wij gewend zijn maar heel stiekem. Nou, daar moest natuurlijk iets aan gedaan worden maar verder dan een knallende kurk ben ik niet gekomen. Dat heb ik in de slaapkamer nog eens overgedaan en dat had ineens een heel ander, niet nader te omschrijven effect.

Na het bijkomen en uitbuiken van de feestdagen ben ik toch maar weer eens naar mijn koude stukje wad aan de Noordzee teruggekeerd. Een afspraak gemaakt met SPBA en na een paar uurtjes prettig gestoord bezig geweest te zijn was het varkentje gewassen. Of dat kreng van een hond met zijn maat nu ook tevreden zijn blijft even afwachten maar er is goede hoop!
Bedankt mannen!

Nico.

Zo na de feestdagen ben ik nog steeds uitgebreid aan het uitbuiken. De 7 doet het goed voor zover je dat kan en mag zeggen, er is dus geen noodzaak om meteen in de uitleesapparatuur en dergelijke te duiken om te zien wat ik kan vinden. Dat wil niet zeggen dat mijn 7 vrij is van een “to do” lijstje maar de zin ontbreekt. Net als de beer, de zevenslaper en de marmot ben ik in een soort van winterslaap. Op dit moment is het niet zo zeer waar de kunstenaar zijn kunstje kwijt kan maar meer waar het kunstje vandaan moet komen.

Nu voel ik mijzelf beslist geen kunstenaar, God behoedde, meer een verwoorder van het hedendaagse leven. Een leven met een paar BMW’s, dat dan weer wel. Uit pure balorigheid ben ik bezig om van een berg hardhout twee kozijnen met vensters te maken. Dat is nodig omdat de oude kozijnen een dusdanige vorm van houtrot vertoonden dat het gat in de Titanic er een krasje bij is. Ja, stook het dan maar eens warm. Per zes weken gaat er al een kleine 1000 liter stookolie doorheen om het pandje warm te houden voor ruwweg hetzelfde aantal euro’s. Een paar nieuwe kozijnen is dan beslist geen overbodige luxe.

Goed, de “to do” lijst van de 7. Op het moment dat ik dacht dat het met de 7 wel goed zat ben ik naar SPBA gegaan voor iets heel anders. Ik had een andere baksturingsunit nodig omdat mijn versnellingsbak toch wel een vreemd gedrag vertoonde. Door de inspanningen van Max kon ik, onderweg naar Frankrijk, even van de snelweg af bij Dordrecht in de buurt om bij Lennard van SPBA een andere baksturingsunit op te halen. Van het één kwam het ander en we hebben een afspraak gemaakt om nog eens terug te komen. Die afspraak deed niet erg lang op zich wachten, één of andere kluns had een lambdasensor er scheef ingedraaid en de draad in de uitlaat moest opnieuw getapt worden. In Frankrijk kan je van alles krijgen maar net niet wat je nodig hebt. Jean Kloot de Balzak heeft wel tapjes in de aanbieding maar geen M18 x 150. Dat ga je hier echt niet vinden binnen een straal van 300 kilometer, heb je het dan gevonden dan moet zo’n tapje ineens een vermogen kosten. Nee bedankt, voor dat geld rij ik makkelijk naar Nederland heen en terug.

Naar SPBA dus, had ik het maar nooit gedaan. Eigenlijk toch wel want de heren Len en Fabian doen grondig werk, mij werd eerst het goede nieuws meegedeeld zijnde dat de 7 in een vrij goede staat was. Het slechte nieuws was dat de benzinetank aan het roesten is, de hardyschijf meer dan zijn beste tijd gehad heeft en dat er iets gedaan moet worden om het airbaglampje op het dashboard uit te krijgen. Daarbij zijn de voorste draagarmen versleten en er klopte iets niet met de koeling van de versnellingbak. Fijn, bedankt heren! Wel goed om te weten natuurlijk maar met de herfst en de feestdagen voor de deur stel ik het wel uit tot het komende voorjaar.

Ik had andere dingen aan mijn hoofd, begin december moet er een maretak komen, je weet wel, dat spul wat Abra-nogwat-tourix in zijn toverdrank stopte. Oké. We stappen in de auto en gaan op zoek naar de boom waar we het vorige jaar een prachtig exemplaar uit hebben gesloopt. Moet niet ver weg zijn want vorig jaar waren we binnen 10 minuten weer thuis. “Weet je nog wel”, zegt Miki, “bij die appelboom”. Uhh, ja duidelijk. Na 3 uur de omgeving afgestruind te hebben geen appelboom en ook geen maretak. Dan zie ik een prachtige maretak in een boom zitten maar Miki was er niet zo blij mee om 10 meter de boom in te klimmen om die eruit te halen. Vrouwen, ze willen van alles maar er een beetje moeite voor doen is er niet bij. Aangezien ik voor klippengeit ben afgekeurd gaan we op zoek naar een ander exemplaar.

Dan opeens, achter een vervallen schuurtje, spotten we een prachtige maretak. Ik hou niet van half werk dus ik had de bomenzaag al achterin de 7 gelegd, de 60cc kettingzaag met 3,6pk tweetakt motor nog net niet. Dapper zaag ik een volledige tak uit die boom waarmee ik meteen 3 struiken maretak in mijn handen heb. “Wat zou de boer van deze boomgaard daar van zeggen” vraagt Miki. Interesseert me geen bal, als hij iets te zeggen heeft is het nu toch al te laat. Zonder scrupules laad ik de stam in de 7, gooi de achterdeur dicht en berg met een onschuldig gezicht de bomenzaag op in de achterkoffer. Nieeeeeeeejjjj omhoog die hydraulische klep en iets minder nieeeeeejjjj weer dicht. Niets aan de hand. Die appelboom hebben we trouwens nooit terug gevonden, waarschijnlijk maar goed ook anders had ik die ook meegenomen.

Nu de vraag, waar heeft Miki die maretak voor nodig? Bij thuiskomst werd het geheel aan het plafond gespijkerd en de bedoeling is dat als je er met z’n tweeën onder staat dat je elkaar moet zoenen. In Amerika heet dat een Mistletoe. Wist ik veel. Bij ons thuis hadden we een adventkrans met 4 kaarsen erin, als je daar avances onder maakte werd je voor altijd uit het heiligdom van het hiernamaals verbannen.
Feit is wel dat ik een halve boom had meegenomen en dat we er alleen op onze knieën onder konden gaan zitten en dat terwijl het plafond hier 3 meter hoog is. Ach ja, alles heeft zijn charme. Nu vraag je natuurlijk of ik dat het vorige jaar al niet wist, nee want toen hing het geval boven de voordeur en om nu die geit van een postbode te gaan zoenen. Ik moet er niet aan denken om die gerimpelde zak met kluiven innig te omhelzen, ben ik even blij dat ik vorig jaar niet wist wat de betekenis was van die maretak. De postbode schijnbaar wel, ze had een blik in haar ogen die om meer dan een handtekening vroeg, nu weet ik ook waarom.

Nico.

Iedereen kijkt ernaar uit maar toch met gemengde gevoelens. Dat de zorgverzekeringen duurder worden is geen nieuws meer, dat ook de oldtimer auto’s niet meer onder de vrijstelling van houderschapsbelasting dreigen te vallen houdt menigeen bezig. Vele “voordelen” zullen verdwijnen terwijl het volk niet opgescheept wil worden met een VW Golf waar parmantig een 1.2 liter motortje inzit. Wat wil het volk dan? Brood en gas op de plank! Gas hebben we genoeg, Slochteren is nog lang niet uitgeput al lijkt het dat heel Groningen en Friesland langzaam in het gat wat er overblijft zullen verdwijnen. Van mij mogen alleen het CJIB en de RDW erin verdwijnen als stap in de goede richting, dat stukje van Leeuwarden gaan we toch niet missen maar de RDW is een ander verhaal. Die zijn al een aantal jaren geleden vanuit Veendam verhuisd naar Zoetermeer, jammer. Zo houden we maar één offer over voor het tevreden stellen van de grote gasbel.

Het nieuwe jaar dus, hebben jullie al goede voornemens voor 2013? Stoppen met roken schijnt op nummer 1 te staan, minder alcohol schijnt bij velen ook te leven. Dan stel ik me voor dat je op nieuwjaarsdag rond 2 uur ’s middag’s wakker wordt, met je slaperige kop een sigaret opsteekt en je afvraagt waar die koppijn toch vandaan komt. Langzaam maar zeker, zo halverwege het eerste pilsje, dringt het tot je door dat je het nieuwjaarsconcert gemist hebt en zou stoppen met roken en drinken. Nou ja, dat kan morgen ook nog. Volgens mij is het een slecht plan om goede voornemens te hebben, meestal kan je het toch niet waarmaken. Of dat aan jou als persoon ligt is de vraag.

Minder met de auto op pad gaan, ook zo’n goed voornemen. In plaats van met de auto ’s morgens achter de file aan te sluiten gaan we met de trein. Geweldig idee! Daar sta je dan, 2 januari, het is ijskoud, de pest in omdat je geen sigaretten meer bij je hebt en 3 truien aan om een beetje warm te blijven op dat perron. Overdekt is het niet want dat is op de moderne stations uit de mode, dan komt er een onverstaanbare stem uit de omroepinstallatie die meedeelt dat de trein waar jij toevallig op staat te wachten vertraging heeft. In eerste instantie heb je helemaal niet verstaan wat er geroepen werd maar dan gaan de klapbordjes draaien en de nieuwe vertrektijd van de trein dringt langzaam tot je bevroren hersens door. Nog 20 minuten koukleumen, het gevoel in je tenen is een kwartier geleden al verdwenen, als je aan je oorlellen komt breken ze af omdat ze stijf bevroren zijn, het is zelfs te koud om ergens te gaan plassen ondanks dat de aandrang er wel is. Op onverklaarbare wijze krijg je een ontembare trek in chocolade. Eindelijk komt jouw trein het station binnen rollen, de deuren gaan open maar er stapt niemand uit. Er kan ook niemand meer bij want het treinstel lijkt meer op vlees in blik van Unox dan op openbaar vervoer. Dat komt natuurlijk door de vertraging, de volgende trein zal wel minder vol zijn. En zo sta je daar tot half elf voordat je eindelijk in een trein kan stappen. Langzaam realiseer je dat je niet de enige was met goede voornemens.

Zit je eenmaal in die trein dan hangen daar allerlei luchtjes, omdat je net gestopt bent met roken ruik je die dan ook allemaal! Chanel 5 gemixt met Dior, Nina Richie en Old Spice, ik verzin het niet! Dove, Palmolive en dan heb je er nog steeds mensen bij die gewoon naar zweet ruiken of de avond daarvoor bruine bonen met uien hebben gegeten. In de buurt van de grote steden kan daarbij nog een penetrante knoflooklucht hangen, al met al een onbestemde geur tot aan de voorbestemde bestemming. Kokhalzend vlucht je de trein uit op zoek naar de eerste de beste winkel die sigaretten verkoopt. Dat waren twee goede voornemens tegelijk door de afvoer, de trein ga je nooit meer nemen in het spitsuur en het roken is ook meteen weer op het oude niveau.

Ik begrijp wel waarom mensen vrolijk achter de file aansluiten, je zit warm, muziekje erbij, als het kan een krantje of je gaat mede-filerijders spotten. Heeee, die heb ik nu al drie dagen gezien die rode VW Golf met het 1.2 liter motortje. Je kunt niet begrijpen dat iemand die auto voor zijn plezier koopt maar ergens in je achterhoofd speelt wel dat hij/zij maar één keer per drie weken hoeft te tanken. Automatisch wordt de Golf bestuurder tot milieuactivist gebombardeerd, was het nou nog een 2.0 dan was het leed niet zo groot geweest, de bijtelling is een ander verhaal. In ieder geval beter dan op de trein wachten, dat dan weer wel. Hé, een Jaguar, zou hij het volhouden tot de file over is? Kijk daar, nog een BMW, een 3-tje, welke opties zou die erin hebben? Op de linker baan hoop je dat je langszij kan komen om even naar binnen te kijken maar dat is net niet het geval. Als het doel net bereik lijkt te zijn stopt het verkeer op jouw baan en gaat die andere BMW weer rijden. Ben je na 40 minuten eindelijk bij het doel dan moet je niet vreemd opkijken als er een chagrijnige vent in zit die naar jouw BMW kijkt met een koppie van “proleet, aso en milieuvervuiler”. Positieve reacties krijg je alleen van mede-7-rijders of van vrouwen in het algemeen. Het summum is natuurlijk een vrouw in een 7. Zijn ze jonger dan 23 jaar en blond dan heb je rond 8 uur ‘s morgens statistisch gezien 72,4% kans dat ze net klaar zijn met werken.

De goede voornemens, ze worden je van hogerhand onmogelijk gemaakt. Minder geld uitgeven is een noodzaak, dat is niet je eigen vrije wil, daar heeft de verkwister, uhh de minister van het betreffende ministerie wel voor gezorgd. Roken en drinken is ook duur maar het blijft met mate min of meer betaalbaar. Ik heb ooit een vriendin gehad die zei dat als ik niet zou roken en drinken ik van dat geld makkelijk een Ferrari had kunnen kopen. Op de vraag of zij rookte en dronk was het antwoord: “nee”. Mooi, en waar is jouw Ferrari dan? Op de één of andere onverklaarbare wijze is die relatie de eerste avond al stuk gelopen. Ik wilde een Jaguar voor haar kopen die rookte en zoop, dat viel niet in goede, onbespoten, aarde. Het gevolg was dat niet alleen de aarde onbespoten bleef die avond.

Wees verstandig tijdens de jaarwisseling, doe voorzichtig met vuurwerk want ik wil ook in het nieuwe jaar graag nog lezers overhouden. Let heel goed op kinderen en huisdieren, voorkomen is beter dan genezen. Heb je goede voornemens? Dan kan ik alleen maar zeggen: “Zorg ervoor dat je ze waar kunt maken”!

Een heel gelukkig en gezond nieuwjaar gewenst.

Nico.

Jezus! Ja vader? Het gaat echt fout daar op die bol die ik gemaakt heb in mijn vrije tijd. Oh ja vader? Wat is er aan de hand dan? Ik heb een fout gemaakt mijn zoon, ik heb ze een eigen vrije wil gegeven. Ik heb nog eens geprobeerd om Moses 15 geboden te geven maar die heeft 1 stenen tafel uit zijn handen laten vallen dus er zijn er nog maar 10 over. Ik had beter moeten weten om bij een vondeling, die in een mandje door de Nijl dobberend bij een koninklijk echtpaar belandde, mijn vertrouwen te leggen. Wat moeten we doen vader? Er is weinig dat helpt mijn zoon, ik heb al eens ene Noach een ark laten bouwen en de hele bende onder water gezet. Ik zei dat hij van alle dieren een mannetje en een vrouwtje moest meenemen, toegewijd als hij was heeft hij ook twee muggen meegenomen, rotbeesten. Het beste, mijn zoon, is dat jij naar de aarde gaat en de bevolking van hun zonden gaat redden. Mij best zegt Jezus, maar wat is de opdracht? Je wordt geboren in Bethlehem terwijl het ijskoud is, zo rond de jaarwisseling ongeveer. Daarna doe je wonderen en haal je 12 visser bij elkaar die in je geloven. Moet niet moeilijk zijn want als ze slim geweest waren waren ze geen visser geworden. Leer ze hoe ze moeten schrijven om jouw leven vast te leggen voor het nageslacht. Dan zorg je ervoor dat je de lokale overheid tegen je krijgt en laat jezelf aan het kruis spijkeren.

Jezus heeft echt wel even nagedacht over dit plan, hij is terug naar zijn vader gegaan en heeft twee eisen gesteld. Ik wil er een gewillige vrouw bij, en zo het geschiedde in de vorm van Maria Magdalena. De tweede eis was dat hij na het hele verhaal weer terug naar huis mocht komen. Dat kon maar dat zou dan een ander feest worden. Als verzachtende omstandigheid heeft God twee lieve ouders voor hem uitgezocht, zijn vader zou timmerman zijn zodat hij al vroeg aan hout en spijkers gewend was. Ja leuk, herinner mij er nog maar eens aan, dacht Jezus.

Een ander discussie in de hemel heeft plaatsgevonden voordat het zover was, Jezus vroeg of hun goede vriend Mohammed hierin geen rol zou kunnen spelen maar God had voor Mohammed al een andere taak in gedachten. De andere kant van de wereld zou voor eeuwig aanhanger van hem worden en het Goddelijk driespan met alle mogelijke middelen bestrijden. Een keus moet er tenslotte zijn anders was het zinloos geweest mensen een eigen vrije wil te geven. Jezus denkt er nog eens over na en zegt “Als dat maar niet op moord en doodslag uitdraait”. En juist daarom moet je naar de aarde gaan en jezelf laten martelen. De zonden van alle mensen op je nemen en daarna weer terug naar huis komen.

Er wordt een prettig stel uitgezocht door de aartsengel Gabriël. Bij het eerste stel ving hij bot (was zeker ook visser geweest) maar toen vond hij Maria en Jozef. De Heilige geest had de opdracht het “vieze klusje” te doen. Maria wilde graag een kind en Jozef was thuis niet de moeilijkste als het over “van wie het is” ging. Maria was niet de eerste de beste, zij was nakomelinge van Koning David maar de familie was aan lager wal geraakt. Even lastig was wel dat het paar op weg was naar Bethlehem terwijl ze in Nazareth woonden. Nou ja, dan boeken ze maar een Ibis hotelletje onderweg. De Ibis styles en hotels werden aan het niet getrouwde stel geweigerd, in Ibis budget kon het nog net. Ibis budget was in die tijden niet meer dan onderdak in een stal, wat wij als noodzakelijk ervaren zoals een bad, een bed en een TV was in die tijd een os, een ezel en genoeg stro. Handig als Jozef was had hij in een mum van tijd een wiegje getimmerd Ik weet niet van wie ik het heb maar ik ga ook nooit zonder gereedschap van huis.

De nacht van 24 op 25 December, het is koud en er is een Ibis-stal beschikbaar. Maria had een onbevlekte ontvangenis gehad van de (g)heilige geest en de tijd was gekomen dat de kleine zijn kop de wereld instak. Zijn Goddelijke vader had nog voor vuurwerk en een ster gezorgd zodat een drietal wijzen hem ook terug konden vinden. Eigenlijk waren het er vier maar de laatste had het te druk onderweg om op tijd te komen. In die tijd hadden ze in het huidige Israël een koning die behoorlijk paranoia was, Herodes. Om zijn onmacht als staatshoofd te verbergen duldde hij geen concurrentie en de aankondiging dat er een Jezus geboren zou worden, die koning der Joden zou zijn, maakte hem uitzinnig. Hoe hij het wist is een raadsel maar de 3 wijzen, waarvan er maar één uit het oosten kwam, wist hij te gijzelen. Oh, dacht je dat ze alle drie uit het oosten kwamen dan? Nee hoor, alleen Balthasar kwam van die kant. Casper, die zwarte, kwam uit Ethiopië en Melchior was een Europeaan. Ze moesten de “King of the Jews” vinden en bij hem brengen. In die tijd waren de ondervragingsmethoden nog niet erg geavanceerd en het duurde daardoor tot 6 Januari voordat ze eindelijk bij de bewuste Ibis vestiging aankwamen.

Wat doen die drie wijzen, ook wel koningen genoemd, ze brengen cadeautjes! Ze zijn te laat voor het echte feest maar nog net op tijd om te zien hoe de kerstboom uit de stal gegooid wordt. Door die cadeautjes mogen ze bij ons tot op de dag van vandaag in de kerststal staan ook al waren ze “iets” te laat.

Jezus liet al heel snel van zich horen, de herdertjes lagen bij nachte, zij lagen bij nacht in het veld. Totdat er één of ander schreeuwlelijk zijn mond open deed en ze allemaal wakker maakte. Tja, wat doe je dan? Dan ga je natuurlijk op zoek naar het lawaai waardoor alle schapen zo gefrustreerd raakten dat ze zelfs met de wolven in de buurt een feestje gingen vieren. Oké, het was donker en die schapen hebben de wolven niet herkend. Zo ontstaan dus misvattingen, die schapen waren helemaal niet dol op de wolven maar in de kerstliedjes wordt dan meteen geroepen dat de schapen met de wilde dieren samen speelden in de wei. Vrede op aarde, zou mooi geweest zijn maar de feiten liggen anders. Had je de eerste de beste wolf gevraagd hoe het feest bevallen was had je een diepe burp als antwoord gekregen.

Had je op dat moment Maria gevraagd hoe het bevallen was had je een heel ander antwoord gekregen. Zoiets van ”Jezus, dat deed pijn”! Enfin, de teerling is geworpen, er ligt een taak voor hem die hij al kent maar toch heeft hij de moed om het te volbrengen. Dat is een bikkel, nergens bang voor en in staat om zich als mens te gedragen. Nou ja, buiten een paar wonderen om dan. Daarvoor vieren wij het kerstfeest, om eer te brengen aan de verlosser die geen berg te hoog was en geen zee te diep, die zee liep hij gewoon overheen met zijn eikenhouten sandalen.

Vrede op aarde, zou wel eens tijd worden na 2012 jaar.
Een heel gelukkig kerstfeest gewenst en ik hoop dat ik je niet te veel heb geïrriteerd met mijn versie van het kerstverhaal.

Nico.

Kerstmis.

Tja, het is de tijd van het jaar maar wat moet je er eigenlijk van zeggen? De geboorte van Jezus Christus, het moet toch wel een speciale gozer geweest zijn want hele volksstammen vieren 2012 jaar na dato nog steeds zijn verjaardag. Daar ben ik natuurlijk geen uitzondering op dus we doen vrolijk mee aan de gekte die de feestdagen met zich meebrengen.

Als allereerste wordt er een stuk natuur gerooid en de dennenbomen zijn in maten en soorten verkrijgbaar, van de Noorse blauwspar tot de ordinaire den. Met of zonder kluit, kan je nadat hij 4 weken bij de kachel heeft staan zweten de graat nog in de tuin planten om hem het volgende jaar weer uit te graven en nogmaals 4 weken te mishandelen. Uit ervaring kan ik je vertellen dat het uitgraven maar een aantal malen lukt, op een bepaald moment is het ding zo groot geworden dat er een graafmachine bij moet komen om het boompje uit de grond te krijgen. Tijd voor een kunstboom.

Wat een naaldboom met kerst te maken heeft heb ik door de jaren heen nog niet kunnen ontdekken, aan de oostkant van de middellandse zee groeien die echt niet.
Nee, ook 2012 jaar geleden niet. Dat het er rond eind December wel eens vriest kan ik me voorstellen, een os en een ezel ook wel maar geen den met ballen en lampjes erin. Maakt niet uit, we doen er gewoon zoals “normale” mensen aan mee. De ballen uit de schuur halen en het feest kan beginnen. Nou ja feest, het heeft nogal wat voeten in de aarde voordat het kreng staat. Is die klus eindelijk geklaard dan zijn we weer lief tegen elkaar.

De kerstversiering wordt gestaag uitgebreid. Overal zitten dan ook nog eens lampjes in en we zijn niet de enigen die dat hebben, de afgekeurde kerncentrales in de Elzas worden alweer opgestart om ons van de nodige stroom te voorzien. Kerst vieren heeft zijn prijs, stop er nog maar een reactor staafje bij want de familie van den Bos heeft ook weer kerstversiering. Dat wordt dan weer goedgepraat door te roepen dat kernenergie de schoonste energie is die bijna onbeperkt opgewekt kan worden. Ja hoor, geloof je het zelf? Echter een geheel legale uitleg in de kerstperiode.

De lokale bouwmarkt is gedeeltelijk omgetoverd tot kerstmarkt, alleen de omzet aan verlengsnoeren schiet al door het plafond. Oh ja, doe er ook nog maar een doosje 25 ampère zekeringen bij want we willen natuurlijk niet in het donker komen te zitten. Of de bedrading het allemaal leuk vindt blijft afwachten, wat ik wel weet is dat de kilowatt/uur meter sneller draait dan de gemiddelde ventilator.En dan hebben we met de kerst natuurlijk gasten waardoor ook de magnetron en de elektrische oven tegelijk aanstaan, samen met de vaatwasser en de extra elektrische kacheltjes in de verschillende gastenkamers. Het zal me een klap geven! De rekening bedoel ik.

Nog even over die verlengsnoeren gesproken, die zijn volledig zinloos. Aan alle kerstverlichting zit tegenwoordig zo’n adapter vast die in zijn eentje 3 beschikbare gaten afdekt, dus wat doe je dan? Je prikt in het laatst beschikbare gat nog een verlengsnoer met 5 van die gaten erin. De filosofie achter het adapter gebeuren is dat het veiliger is om de verlichting op zwakstroom te laten werken, er heeft niemand nagedacht over het “in serie zetten” van stroomaansluitingen. En zo wordt in een aantal gevallen de kerstverlichting een “serial killer”. Kerst is het feest van het licht maar zoveel licht dat het huis ervan afbrandt zou ik nu ook weer niet willen.

Ik ben wat afgedwaald geloof ik, het ging over het kerstfeest, de geboorte van de verlosser. Wist je trouwens dat die drie koningen in je kerststal er pas na 6 Januari bij horen? Die waren even de weg kwijt, foutje in de TomTom zal ik maar zeggen. Daarbij kwam er maar één uit het oosten, Bathasar. Die zwarte, Caspar, zou uit Ethiopië gekomen zijn en Melchior uit Europa volgens de overleveringen. Was natuurlijk wel een rotstreek voor ze, wij gooien de kerstboom uiterlijk 6 Januari het huis uit en dat is precies het moment dat die drie aankwamen. Jammer jongens, jullie hebben het feest gemist. Oh wacht even, jullie hebben cadeautjes bij je? Dat is natuurlijk een ander verhaal en daarom mogen jullie tot op de dag van vandaag gewoon in de kerststal staan. Oh ja, officieel waren het magiërs maar wijzen sprak meer tot de westerse verbeelding, daarna zijn ze in kerstliedjes tot koningen verheven.
De vierde wijze, Artaban, heeft alleen een lege stal aangetroffen omdat hij teveel treuzelde onderweg om hulpbehoevende te helpen, hij wordt ook nergens genoemd omdat hij ongeveer drie jaar te laat was voor het feestje.

Ik moet mijzelf even corrigeren, eigenlijk hadden de drie koningen wel degelijk de allereerste versie van een TomTom, er was een ster die hen naar Bethlehem leidde. De ongelovigen zien daar niets in, zoals mijn opa zei: “Het onweerde toevallig boven die stal, dat vertellen ze er niet bij”. Verwijzend naar een kerstliedje wat als tekst heeft: “Daar schoten 3 stralen uiteen.”.

Er zijn wel meer dingen die mij bezig houden, de gedachte over de “onbevlekte ontvangenis van Maria” bijvoorbeeld, degene die dat vrouwtje zwanger gemaakt heeft moet dan wel een echte droogkloot geweest zijn om geen vlekken na te laten. Soort van bevruchten in poedervorm zoals planten dat plegen te doen. Als ik Jozef was geweest hè, dan had ik toch best een hartig woordje met haar gesproken. Geen smoesjes van “dat kwam van de wc-bril”, als ze die al hadden tenminste. Buiten dat, wat doet zo’n vrouwtje op het herentoilet? Maria: “Ja maar het is heilig lieverd”, Jozef: “ohhh, dan is het goed schat”! Ik kan je uit ervaring vertellen dat een zwangerschap voor bijna alle vrouwen heilig is, daarbij zou ik niet zo’n makkelijke geweest zijn als Jozef . Volgens mij heeft Jozef als timmerman zelf ook wel wat aan de weg getimmerd, een soort van winterschilder maar dan met spijkers. Ja het zat er al vroeg aan te komen voor die kleine. Hout, spijkers, daar hebben we weer een ander feestje van gemaakt.

Het kerstfeest heeft voor de gelovigen onder ons een diepere betekenis dan een kerstboom die in de 19e eeuw uit Duitsland is overgewaaid en het rijk maken van de lokale middenstand. Voor andere gelovigen heeft kerst geen enkele betekenis maar voor een paar daagjes extra vrij van het werk hoor je niemand klagen. Eigenlijk is het in deze moderne tijd, waar integratie en acceptatie op een hoog niveau staan ongepast om de verjaardag van Mohammed niet te vieren. Weer een extra vrij dagje erbij.

Deze tekst is niet bedoeld om welke geloofsovertuiging dan ook in verlegenheid te brengen, het tegenovergestelde is meer van toepassing.

Hoe dan ook, in deze periode van het jaar moeten we over de gehele wereld in vrede kunnen leven. Als het kan de rest van het jaar ook, ik denk dat ik daarvoor een té idealistisch beeld heb van hoe het zou moeten.

Een geweldig goede kerst gewenst,
Nico.

Het is eind Februari als de gereviseerde startmotor met garantie binnenkomt, uit Engeland natuurlijk! Terwijl het sneeuwt, vervangen we het kreng, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet zo ongeveer gynaecoloog zijn om er met je handen tussen te komen om alle benodigde moertjes en boutjes los te maken. En dan nog uitvinden hoe je het ding moet draaien en keren om het eruit te kunnen nemen. Laat staan de “nieuwe” er weer in te frummelen. Vanwege de kou wisselen we elkaar af, een witte laag sneeuw geeft een heel ander uiterlijk aan mijn zwarte 7. Ik moet zeggen dat een “two-tone” kleur de 7 echt niet zal misstaan, maar het is koud!! Toch ben ik wel gecharmeerd over het effect wat de sneeuw op mijn 7 heeft dus laat ik Dean lekker verder klunzen terwijl ik mijn 7 bewonder. Dit is vele malen beter dan een photo-shop maken, dit is live!

Ineens hoor ik een behoorlijke klap achter me en een paar Engelse kreten die niet voor vertaling vatbaar zijn, Dean is van zijn stoel gevallen waar hij tot voor kort opstond om de startmotor vast te zetten. De 5 stond op assteunen omdat er een paar bouten aan de onderkant in moeten. In zijn val breekt hij heel relaxed met zijn lompe lichaam een paar brandstofleidingen af. Tja, daar kan je jezelf niet aan vasthouden als je wegglijdt.
Wat een debiel idee ook om een startmotor te vervangen als het sneeuwt! Alles goed met je Dean? Niks gebroken wat al niet eerder gebroken is geweest? Er is niet veel over wat hij op een bepaald moment in het verleden niet gebroken heeft, dus de kans dat hij iets anders heeft gebroken is vrij klein. Feit is wel dat de startmotor erin zit maar er nieuwe onderdelen moeten komen voor de brandstof toevoer. Rijden kan hij er voorlopig nog niet mee.

Ik leen hem maar weer eens een auto, ditmaal de Citroën C5 want de Volvo had ik inmiddels verkocht, dus dat was geen optie meer. Wat hebben we nodig? Een simpel plastic T-stukje wat op de brandstoffilter zit. Dus onze Franse BMW dealer maar weer eens gebeld, natuurlijk was het er een dag later dan beloofd. Dean belt niet van te voren, die stapt gewoon in de auto en verwacht dat het er is. Erg hardnekkig dat grenzenloze vertrouwen van hem. Enkele dagen later moet hij weer terug naar Engeland en ik naar Nederland, ja ja we reizen wat af. Het T-stukje is de volgende dag wel aanwezig en als je dacht dat het alleen het T-stukje was heb je het mis. Ook al het slangen gedoe zit er meteen aan vast voor het grappige prijsje van een kleine 70 euro. Om nu meteen te roepen dat BMW de onderdelen onnodig duur maakt op die manier is mogelijk niet juist. Aan de andere kant, wat mag een stukje plastic kosten?

Nou ja, over de prijzen van onderdelen mogen we niet zeuren, we rijden wel in geweldige auto’s. Inmiddels ben ik naar Nederland vertrokken en Dean zet het er zelf even in, dat was op zich ook niet zo moeilijk. Wat hij ook probeert de 5 wil niet starten, dezelfde avond krijg ik dan ook een telefoontje van een wanhopige Dean.
Geen probleem voor het moment man, neem de C5 maar mee naar Engeland. Ik waarschuw hem nog even dat de voorbanden van de C5 niet top meer zijn en wens hem goede reis.

Twee dagen later, telefoon uit Engeland. Dean is weliswaar in zuid-Londen aangekomen met de C5 maar bij het oprijden van de ferry had hij geen grip meer in de sneeuw. De douanier aan de Franse zijde van het kanaal had even zijn collega’s en de politie aan de andere kant op de hoogte gesteld van het tractie probleempje. Gevolg was dat hij aan de overkant werd aangehouden en de voorbanden van de C5 werden afgekeurd om verder mee te rijden. Gelukkig kreeg hij 24 uur om er nieuwe op te laten zetten. Goed, ik wist dat de zijkanten van de banden volledig weg waren maar dat was geen probleem voor de Franse APK. Zolang de slijtribbel van een band niet gelijk ligt met het profiel in het midden is dat hier geen enkel probleem. In Engeland, en ik denk in de rest van Europa ook, is dat wél een probleem.

Ik ben al lang en breed terug in Frankrijk maar geen spoor van Dean. Net zoals de aanhanger was ik zonder het van te voren te weten de C5 vier weken kwijt. Het weer klaart op en de 20 centimeter ijs die zich in ons zwembad gevormd had begon zowaar te smelten. Ik onderneem een poging om naar Dean zijn huis te rijden en zijn 5 aan de praat te krijgen. No way!! Na een aantal malen starten had de diesel zichzelf moeten ontluchten en aanslaan, niets van dat alles. Ik besluit de accu eruit te halen en thuis aan de lader te leggen. Alles gaat lekker en ik neem de minpool los, begint me dat ding toch te krijsen zeg! Juist, het alarm werkt nog prima en is bij deze weer eens getest. Dat de kippen van de buurman 3 weken van de leg zijn boeit me niet zo erg, het is tenslotte mijn buurman niet.

Wordt vervolgd,
Nico.

Piet heeft lang lopen denken
Wat hij aan jullie moet schenken.

Ja ja, ik weet het maar ik moet ergens beginnen hè.

Hier is alles BMW
Dacht Piet gedwee

Niet al te sterk.

Zo’n nieuwe i3 met electromotor
Geen cylinders maar een stator en rotor.

Gaat al iets beter.

Een stekker als brandstofpomp
Maakt niet uit, als je er maar komt
– Met de stekker in je hand
– Kom je niet eens door het hele land
Het plezier is daardoor wat bedompt

Niet getreurd
De Sint heeft een nieuw tijdperk open gesleurd
– Maakt niet uit hoe lang de laadtijd is
– Met een radius van 160 km zit je altijd mis
In de toekomst wordt er een grotere batterij in gepleurd

Die oude man met schimmel tussen de benen
Begeeft zich niet over straten met stenen
– Milieuvriendelijk is hij wel
– Ook al stinkt dat paard het meeste van het stel
Die bijtelling gaan ze niet van hem stelen

Een pakje onder de kerstboom
Sorry, verkeerde suikeroom
– Zal toch geen BMW zijn?
– Maak eens open voor de gein
Jawel hoor, het ding loopt ook nog op stroom

Wat een ellende
Als je alles al hebt gehad voordat je dit kende
– Moet eerst drie dagen aan de lader
– Sinterklaas, verklaar je nader!
Ach kind, nu moet je zonodig rijden, ik vond je leuker toen je nog rende.

Al drie keer weggestuurd van school
En je eet nog steeds geen bloemkool
Als Sint heb ik goed geschoten
Je spontaan op het netwerk aangesloten
Trek nu niet zo een smoel
Iedereen vindt het onwijs cool

Rijmpjes en limmerikken, het was niet geweldig hè. Dan maar een heel echt Sinterklaas verhaal. Hierbij een stukje uit mijn verleden.

Hebben jullie ook zo’n hekel aan Sinterklaas? Nou ik wel. Je maakte als kind een lijstje en stuurde het “naar Spanje”, Of je deed het in je schoen en hoopte dat het de volgende ochtend weg zou zijn. Dat briefje aan de Sint in ruil voor hetgeen wat je daarin gevraagd had, maar het was nooit helemaal wat je wilde. Een autoracebaan werd automatisch een Dinkey Toy en het magische zwaard waar je de meester op school wel eens een lesje mee zou willen leren werd een pijpje met snoepjes van onbestemde smaak.

Klinkt het bekend? Oké, bij jullie thuis is de crisis ook niet ongemerkt voorbij gegaan dus. Hoe je het ook wendt of keert er is altijd wel een soort van crisis. Als kind heb je daar geen boodschap aan maar ouders schoten al in de stress als er op de TV verteld werd dat Sinterklaas het volgende weekeinde in Nederland zou aankomen. En ik mijzelf maar afvragen waarom mijn vader in die periode van het jaar altijd zo laat thuis kwam. De beste man moet zich klem gewerkt hebben om de cadeautjes voor die schijnheilige te kunnen betalen.

Sinterklaas heeft nog steeds een groot boek waar iedereen instaat, wat er precies over mijn vader in staat weet ik niet maar hij kreeg altijd een stropdas. Mijn moeder moet wel een heel erg slecht mens geweest zijn, die kreeg nooit wat van Sinterklaas. Of ik heb die zijden lingerie setjes gemist waardoor ik er op negenjarige leeftijd nog een zusje bij kreeg. Had ik niet om gevraagd hoor!

Elke avond opnieuw die winterpenen naast de kolenkachel leggen voor het paard, mijn schoen, twee sigaretten erbij want in die tijd mocht Piet nog roken van zijn baas. Een bakje water want het paard had dorst van al dat gesjok over de daken en elke keer hetzelfde verlanglijstje voor de Sint. Daarbij moest er ook een liedje gezongen worden, “Makkers staakt Uw wild gebraak” en “Sinterklaasje kom maar binnen met je slaaf, want we zijn allemaal nog even braaf.”. De originele versie was door mijn vader verbannen want knecht rijmt op slecht. De Sint was een bovennatuurlijk mens, hoorde alles, had nooit dorst, rookte niet en had geen trek in winterpenen, had ook geen moeite met slaven. Mijn vader ook niet maar hij noemde ze werknemers. De Sint kon volgens mij ook niet goed lezen want in plaats van die drie miljoen gulden die ik gevraagd had lagen er de volgende ochtend een handje chocolademuntjes in mijn schoen. De Sint had beter die winterpenen opgegeten, dat is goed voor je ogen! Ik weet zeker dat hij mijn briefjes had gevonden want ze waren elke ochtend weg. Achteraf niet zo gek als de kolenkachel er naast staat. Die drie miljoen gulden waren natuurlijk door de schoorsteen ook in het vuur beland. Wel vreemd dat de chocolade nooit gesmolten in mijn schoen zat. Smaakte nergens meer naar omdat ik op jonge leeftijd al last had van zweetvoeten. Ja precies, vies hè!

Op 4 december 1961 had ik besloten om wakker te blijven en live mee te maken wat er met die winterpenen, het water en de sigaretten zou gebeuren. Het belangrijkste was natuurlijk mijn verlanglijstje, hoe zou die zwartjoekel van een Piet die te pakken krijgen door de nasmeulende kolenkachel heen. Vol verwachting klopt mijn hart. Mijn vader en moeder gingen vroeg slapen die avond dus ik had geluk. Het was me al gelukt om tot 11 uur ’s avonds stil in mijn bed te blijven liggen en niet in slaap te vallen. Dit mysterie moest gewoon opgelost worden. Nu moet je voorstellen dat we 2-hoog achter woonde in het schilderswijk van Den Haag en mijn kamer niet meer dan een grote kast in het geheel voorstelde. Wat we wel hadden waren heel veel deuren, eigenlijk te veel om de oppervlakte van het gemeentewoninkje te rechtvaardigen. Een bad of douche hadden we niet dus de Sint kon niet door de ontluchtingskokers komen.

20 Minuten nadat mijn ouders naar bed gegaan waren deed ik een voorzichtige poging om zo stil mogelijk de huiskamer binnen te komen. Het huisje was zo klein dat ik mijn vader al in de gang bomen kon horen omzagen. Ja, hij snurkte nogal. Hij zou zomaar het paard hebben kunnen laten schrikken. Ik sluip de woonkamer binnen in het stikke donker, de kolenkachel gloeit nog na. Dat is mijn oriëntatiepunt, maar ja, er stond nog een fauteuil in de weg. Na met het derde meubelstuk in ongenadige aanraking gekomen te zijn hoor ik het snurken van mijn vader even stokken. Na tien tellen mijn adem inhouden en vooral niet bewegen hervat het vertrouwde geronk uit de slaapkamer van mijn ouders zich. Pfff, dat was een opluchting.

Op handen en knieën kroop ik naar de kolenkachel, zien deed ik niets maar mijn handen voelde dat de winterpenen verdwenen waren, het bakje water leeg was en toen zette ik het op een brullen. De Sint was al geweest! Het interesseerde me helemaal niets wat er in mijn schoen zat, ik had het grote moment gemist! Klik, daar gaat het licht aan en mijn moeder staat met de handen in haar zij in de deuropening van de ouderlijke slaapkamer. “Wat doe jij nou?” vroeg ze. Het duurde 20 minuten om een paar woorden te zeggen tussen het snikken door, het kwam er op neer dat ik Sinterklaas gemist had. Mijn moeder heeft me getroost en mij verzekerd dat de Sint de volgende avond, op 5 december, een mooi cadeau zou brengen. Teleurgesteld ging ik terug naar bed, het blijft een rotstreek dat mijn vader en moeder Sinterklaas heel goed kende en ik hem, samen met zijn gekleurde medewerker, gemist had.

De volgende ochtend ging ik naar school, wel nog even de chocolade guldens uit mijn schoen gevist voor ik die aantrok en in mijn zak gestoken. Volgens de juffrouw moesten we stil zijn en hard doorwerken, alleen dan zou Sinterklaas in hoogsteigen persoon misschien wel eens de klas in kunnen komen. Ik was er klaar voor, het bewijs van zijn bezoek de avond daarvoor had ik in mijn broekzak en ik zou hem eens grondig ondervragen hoe laat hij de vorige avond bij ons thuis geweest was. Er werd op de deur geklopt, hard geklopt en zacht geklopt kon je vergeten. Daar kwam de puntmuts binnen hoor, samen met die viezerik van een Piet die niet eens de moeite had genomen zichzelf te wassen nadat hij de avond daarvoor door al die zwarte schoorstenen was gekropen. De kolen van de kachels zaten schijnbaar nog in zijn pofbroek want hij stond te springen als een gek.

Toen kwam mijn kans om het mysterie voor eens en voor altijd op te lossen, ik mocht bij de Sint op schoot. Hij vroeg me of ik braaf geweest was het afgelopen jaar waarop ik zei dat hij dat toch allemaal in zijn boek had staan? Nou dat boek was even niet als bewijsstuk aanwezig en ik vroeg hem hoe laat hij de avond daarvoor bij ons naast de schoorsteen had gestaan. In paniek riep hij zijn kolenboer, “Hoe heet je ook alweer?” Nico Sinterklaas, en ik vind het niet leuk dat ik U niet gezien heb gisteravond. “En waar woon je dan jongen?” Als U dat niet weet krijg ik vanavond helemaal niks, kwaad liep ik weg. Piet probeerde de pepernotenvertroetelaar er nog maar eens in te gooien maar voor mij was het gedaan. De Sint wist niet eens waar ik woonde.

Vanaf dat moment heb ik een grondige hekel aan Sint en Piet gekregen, ze wisten helemaal niets en dan zeker die drie miljoen gulden die ik al drie weken gevraagd had dezelfde avond komen langsbrengen. Nee hoor, het was gedaan. En dan kom je er als 5 jarige achter dat niets is wat het moet voorstellen, poppenkast is dan nog realistischer. Dat het hele leven zo in elkaar zit kom je pas veel later achter.

Hierbij roep ik alle ouders op om eerlijk te zijn tegen hun kinderen, die kleintjes vinden veel eerder uit dat het nep is als dat je wilt toegeven. Dat wil overigens niet zeggen dat je zoon en/of dochter niet zit te wachten op die iPhone5 op 5 december. Wacht ik trouwens ook nog steeds op, net als op die drie miljoen gulden.

Na dit verhaal vraag je jezelf misschien af waarom ik drie miljoen gulden gevraagd had, het antwoord daarop is heel persoonlijk. Ik kon met mijn moeder niet goed opschieten van kleins af aan, met drie miljoen gulden hoefde mijn vader niet meer te werken en kon zodoende thuis blijven voor mij. De dromen van een kind, sommige dromen komen uit maar op een heel ander moment dan dat je het echt nodig hebt.

Triest? Ik? Nee hoor. Een heel erg fijne Sinterklaas gewenst,
Nico.

Er gaan een paar maanden voorbij zonder noemenswaardige problemen met de E39 diesel turbo totdat Dean mij vraagt of ik zijn service indicator kan resetten omdat hij de olie ververst had. Natuurlijk kan ik dat, kom maar even langs. Het eerste wat mij opvalt is de rode stip in het instrumenten cluster naast de mijlenteller. Ik vraag hem of het hem ook opgevallen is, nee dus. Nou, ik weet niet wat jouw Engelse uitvinder heeft gedaan maar dit is niet zoals het hoort. Zijn gezicht is één groot vraagteken. Nou, laten we de computer maar eens opstarten en de service indicator resetten. Dat gaat zonder enig probleem maar daarna wil ik toch wel eens weten of er via de software iets te vinden valt wat de rode stip verklaart. Daar kom ik even niet makkelijk achter, mijn concentratie wordt keer op keer onderbroken omdat Dean wil weten wat er staat. Het programma is in het Duits, ik begrijp het perfect maar om elk woord in het Engels te vertalen hindert mij een beetje. Af bello, lig en blijf! Deze keer werkt de hondentraining niet en ik sluit het programma af.

Dean is tevreden en die rode stip kan hem niet boeien, zijn auto is zoals hij het hebben wil. De service indicator is gereset en hij is blij. Als hij een staart had gehad stond hij te kwispelen, het mankeerde alleen aan brokjes voor het beest.

Enige tijd later vertrek ik naar Nederland, en tijdens het verblijf in mijn vaderland waar ik mijn moedertaal kan spreken, nog zuster ondernemingen en neven inkomsten heb door gebroederlijk nichten te koppelen krijg ik een telefoontje van Dean. Zijn auto wil niet meer starten. Startmotor overleden, rust in vrede. Vreemd dat je RIP (rest in peace) direct begrijpt maar dat er op geen enkele grafsteen in Nederland RIV staat. Eigenlijk slaat het helemaal nergens op, alsof de doden oorlog gaan voeren. Maar goed, zijn 5 moet met de hulp van een plaatselijke “depanneur”, een bergingsbedrijf, terug gebracht worden naar zijn huis in het gat zonder brood. De depanneur zag er wél brood in en heeft de 5 op zijn wagen getakeld aan de draagarmen van de ophanging. Hij had geen vertrouwen in het sleepoog wat er door de fabriek bijgeleverd is. Zijn redenatie is dat hij er al vaker een bumper vanaf getrokken heeft en het sindsdien altijd zo doet. Ja maar…. Dit is een BMW !! Geen Frans gefrutsel !

Opvallend is trouwens wel dat Franse auto’s alleen een sleepoog aan de voorkant hebben, aan de achterkant is er niets wat er ook maar een beetje op lijkt te vinden. Dat zegt mij genoeg over Franse auto’s, een andere auto slepen behoort bij voorbaat niet tot de mogelijkheden. Volgens mij is dat expres gedaan om de depanneurs meer rede tot bestaan te bieden en daardoor een opening hebben om belachelijke prijzen in rekening te brengen. De verzekering betaalt, ook in het geval van Dean, ondanks dat hij een Engelse verzekering heeft. Blijft een vreemd volk die Engelsen, ze wonen hier maar alles is Engels, velen rijden wel met een Frans kenteken maar het stuur zit nog steeds aan de verkeerde kant. En ik maar denken dat alleen de Friezen eigenwijs zijn. Ik rij regelmatig met auto’s waarbij het stuur aan de rechter kant zit en ik kan je vertellen dat het verschrikkelijk onpraktisch is in rechts verkeer. Denk even aan inhalen en langs je voorganger kijken of er iets aankomt, of uit een parkeervak wegrijden en proberen te zien of de weg vrij is. Tegen de tijd dat je iets ziet ben je de hele linker kant van je auto al kwijt.

Het rechts sturen en zitten is regelmatig aanleiding tot hilarische taferelen bij de Franse tolpoortjes, vooral als de bestuurder alleen in de auto zit. Als je gewoon links zit kan je al vrij moeilijk bij de kaartjesautomaat en het is altijd weer een verrassing hoe de bestuurder dat gaat oplossen. Sommigen kruipen gewoon door de auto, in z’n vrij zetten, handrem aantrekken en klauteren maar. Schichtige bewegingen van bestuurders die op een verkeerde manier in aanraking komen met de handrem en daarna hun hoofd tegen het dak stoten zijn geen uitzondering. Dan het raampje naar beneden, de leukste zijn natuurlijk de auto’s zonder electrische ramen. In een onmogelijke positie slingeren aan die hendel en dan verder klauteren naar de automaat die al een paar minuten met het kaartje klaar staat. Als het goed regent is het kaartje nat en schijnbaar erg glad, velen laten het dan ook uit hun handen vallen. Waait het dan ook nog dan kan je pas echt lachen. Dan moeten ze uiteindelijk toch uitstappen maar de tolpoortjes zijn niet zo breed, een deur openen geeft slechts enkele decimeters ruimte om uit te stappen. En dan tussen de andere kaartjes die er liggen zoeken welke van hem was. Er staat gewoon op die automaten dat je op de knop kunt drukken voor een nieuw kaartje maar de Engelsen willen niet begrijpen wat er in het Frans bij die knop geschreven staat. Je hebt ook uitvinders die ruim voor de automaat stoppen en uitstappen, alleen dan heeft het systeem geen auto gedetecteerd en komt er geen kaartje uit. Over het betalen zal ik maar ophouden, dat is vaak nog erger.

Waar was ik gebleven? Oh ja, de draagarm rechts is met het optakelen met een klap van het rubber gescheiden maar Dean kan de eerste 2 weken geen meter rijden. Dus hij heeft de klap wel gehoord maar weet niet wat voor schade dat heeft aangericht. Soort van hij heeft de melk horen klotsen maar hij weet niet waar de tepel hangt. Die uier van een depanneur heeft het goed verziekt, weigert echter om daar verantwoording voor te nemen. Ik ben inmiddels weer terug in Frankrijk, Dean heeft op mij gewacht om een nieuwe startmotor te bestellen omdat hij niet zeker is van zichzelf.

Wordt vervolgd,
Nico.

Het is al even gelden dat de vorige aflevering gepubliceerd is, lees de voorgaande afleveringen over de 530D even opnieuw om het geheugen weer op te frissen.

De resultaten, ga er even voor zitten. Exact hetzelfde als de keer daarvoor met één klein verschil, de onderlinge afwijking van de injectors is te verwaarlozen. Omdat Dean totaal geen vertrouwen had in mijn alternatieve compressietest heb ik gevraagd of de dealer het nog eens kon doen. Nog een uurtje later hebben we de resultaten, pfffff, géén compressie op de 4e cylinder. Eigenwijs!! Geloof je me nu? Ik heb het vanaf het eerste moment dat je met die rijdende knikkeremmer bij me langs kwam gezegd! Maar nee hoor, meneer wilde niet luisteren. Deze keer werd Dean rood van schaamte. De LKM heeft de dealer niet eens naar gekeken en gaf nog steeds hetzelfde probleem. Lekker belangrijk, zonder goede motor heb je daar ook niets aan. In feite is de 5 een portable radio van 1660 kilo op dat moment.

Gedesillusioneerd en verdrietig stapt Dean weer in de 7 met zijn dode 5 op de trailer erachter. Wel eerst even 200 euro neerleggen graag, dat maakt het nog pijnlijker.
In feite is hij 580 euro kwijt aan twee keer uitlezen, de injectors en een nutteloze LKM. Dat zou al een leuke start geweest zijn het echte probleem op te lossen. Nu zijn we nog nergens maar hij is wel een stuk armer. Ik kan niet voorkomen dat ik onderweg naar huis tegen hem heb verteld dat hij een stommeling is geweest, de volgende keer luister je gewoon naar mij in plaats van naar die vreemde ideeën van het verkeerd-om volk! Daarbij vertrouwde je op een BMW dealer in Frankrijk die vroeger vast en zeker aan lelijke eendjes heeft gesleuteld, een soort veredelde poelier dus. Je gaat toch geen brood kopen bij een lingerie zaak? Daarmee komen we ineens op een ander onderwerp wat hem wonderwel weer wat opbeurt.

Maar wat gaan we nu met de 5 aanvangen? Slopen is zonde en weer op de weg krijgen kost het nodige. Dean is verliefd op zijn 5 dus hij heeft enkele dagen nodig om een beslissing te nemen. Dan, een paar dagen later, komt er ineens een onverwacht telefoontje van hem. “Mag ik je oprijwagen lenen om de 5 naar Engeland te brengen?” Uhhh, natuurlijk maar achter de Volvo zou ik niet aanraden! Andersom gaat wel goed, de Volvo op de trailer en de 5 ervoor. Klein detail, de 5 is kapot!!
Nee, hij heeft iemand met één of andere PC-Hooftstraat-tractor gevonden mét trekhaak die de 2200 kilo mag en kan trekken. Daarbij heeft hij ook een Engelse moertjesdraaier gevonden die zijn motor gaat reviseren. Voor weinig, dat dan weer wel, dus ik heb mijn bedenkingen. En ik maar denken dat alleen wij, als Nederlanders “cheep” zijn!! Nou, mooi niet dus. Toch moet ik toegeven dat hij inventief te werk gegaan is, hij had een LandRover specialist gevonden die zei dat dezelfde motoren ook in de Discovery zitten. Als die Rover van Land maar géén geldrover wordt.

Vervolgens verhuisd het hele zooitje naar het Royal Kingdom, beetje vreemd dat er een Queen is en dat het niet Royal Queendom heet. Engelsen zijn niet zo snel van begrip, na 60 jaar weten ze nog steeds niet dat Elizabeth II hele andere dingen aan haar lichaam heeft als een man. Het enige wat ik van harte hoop is dat “zijn” Engelse sleutelaar niet de “King” der moertjes zal zijn die “Royal dom” is.

Wat ik niet van te voren wist is dat ik de aanhanger ongeveer 4 weken kwijt zou zijn, maar op een goede dag rolt het ex-stoomschip de poort weer eens binnen. Niet dat het minder herrie maakte dan daarvoor, alleen het roken en stomen was verdwenen. Ik zet de koffiemolen aan om in dezelfde stijl te blijven en begroet Dean. Natuurlijk wil ik alles weten, hoe, wat, hoeveel en wat er nu eigenlijk aan de hand was. Ik schenk de koffie in en vol verwachting zit ik klaar om het hele verhaal te horen. Wat ik als eerste wil weten is wat het gerook heeft veroorzaakt, en dan komt het er schoorvoetend uit. De zuiger in de 4e cylinder was gescheurd!! Mijn slok koffie sproei ik over de tafel en daarna moest ik even naar buiten. Toen ik bijgekomen was van het lachen en weer aan tafel met Dean zat merkte ik heel discreet op dat ik het hem vanaf het begin al gezegd had.

In het hele verhaal komen een paar onverwachte dingen naar voren zoals waarom de 3.0 turbo diesel nog steeds tikt als een gek. Dat schijnt aan de klepstoters te liggen, nou waarom heeft jouw tractor-mechaniker dat niet meteen even opgelost? De nokkenassen zijn er toch uit geweest dus het was een koud kunstje om dat ook meteen te doen. Nee, nee, nee, de sleutelaar dacht dat het iets anders was en pas nadat hij het blok weer in elkaar had gezet kon hij constateren dat het van de klepstoters kwam. Juist, een zeer ervaren monteur hoor, geef mij er zo ook maar een paar. Het is toch niet te geloven!!

Er is ook nog goed nieuws te melden, de prijs was aangenaam én het probleem met zijn instrumenten cluster is opgelost. Ik was razend benieuwd wat het probleem met het cluster was, dat werd volgens de thee-lurker veroorzaakt door de Webasto standkachel. Pardon? Sorry, ik zie niet wat het één met het andere te maken heeft hoor. Ik besluit niet verder te vragen want alles doet het weer nadat de standkachel buiten bedrijf gesteld is. Het had iets te maken met de vlamdetector in het ding, persoonlijk geloof ik er echt helemaal niks van maar ik heb al meer vreemde dingen meegemaakt.

Wordt vervolgd,
Nico.