Nog voordat de onderdelen gearriveerd zijn verras ik Dean met een bezoekje, onder het genot van een bak koffie vertel ik hem mijn plan. Eigenlijk vind hij het maar niks. Ik heb hem zo gek gemaakt over die 4e cylinder dat hij het eigenlijk helemaal niet wil weten. Ja luister eens, het is het proberen waard. Of je moet die dealer blindelings vertrouwen, maar dat doe ik dus niet. Na nog 2 bakken koffie heb ik hem eindelijk overtuigd en gaan we aan “operatie perslucht” beginnen. Als een zenuwachtig hondje dat nodig uitgelaten moet worden draait hij om me heen, Dean, schiet op, zoek een boom op en ga plassen of zo!

Ik sleutel op mijn gemak alle 6 injectors eruit maar Dean is zo snel weer terug dat ik hem adviseer een kalmeringspilletje te nemen. Zit, af, braaf en blijf. Gôh, heeft die hondentraining nog effect ook zeg, ik schrok me rot. Hij deed zowaar wat ik zei.
Ik wilde nog net niet zo ver gaan om hem te leren “dood” te spelen. Sleutelen met een handicap zeg maar. Dat heb ik van golf spelers nooit echt begrepen, wat is jouw handicap? Alsof ze allemaal met een gehandicaptenkaart in de auto rondrijden. Maar goed dat ik geen golf speel, als ze dat aan mij zouden vragen zeg ik “Ik heb nergens last van, maar ik kan jou er wel even één geven”! Dus na de eerste les zou het al afgelopen zijn voor mij, als aspirant lid van de kolf-klup kom ik er mooi niet meer in.
Maar ze hebben allemaal een handicap, ik vraag me toch af of er ook gewone parkeerplaatsen bij een golf club te vinden zijn. Oh, is het zo duidelijk dat ik er nog nooit geweest ben?

De 5 is klaar voor zijn alternatieve compressietest, ik haal de olievuldop en de koelwaterdop eraf. De druk moet toch ergens naar toe kunnen anders zie je nog niets.
De eerste cylinder op compressieslag draaien aan de krukas, de compressor aanzetten en vooral niet te veel druk erop. Twee bar moet genoeg zijn, de slang in het gat en blazen maar. De waarde op de meter is niet van belang, als ze allemaal maar zo’n beetje hetzelfde aangeven. Dat gaat boven verwachting goed, totdat ik bij de fameuze 4e cylinder ben. Ik hou niet veel druk over en daarmee is voor mij bevestigd dat mijn eerste kreet nog waarheid blijkt te zijn ook! De afwijking is genoeg om mij te overtuigen. Dean wordt langzaam groen, dan blauw en vervolgens rood, oftewel, hij werdt misselijk, zijn hart stopte en daarna werd hij kwaad. Doe dat nog eens Dean, zag er wel bijzonder uit!

Ik ben dan wel overtuigd dat er iets mis is met de motor maar Dean weigert het te geloven, hij probeert echt alles aan te voeren om mijn test onderuit te halen. Nu moet je weten dat Dean vroeger rugby heeft gespeeld en een klerenkast van ruim 130 kilo is, op het veld maak ik tegen hem geen schijn van kans. Maar als het op redeneren aankomt kan ik hem wel tekkelen. Ja ik weet dat het verkeerd geschreven is, begrijp je wat er staat? Nou, laten we dan niet moeilijk gaan doen hè. Ik sta hier een wilde rugby speler te kalmeren, daar heb ik mijn handen al vol aan.

Hij voert echt alles aan waarom het geen kapotte zuiger kan zijn, koppakking, een klep die niet helemaal sluit, waar ik nog fijntjes aan toevoeg dat het ook een gescheurde kop of zuigerveren zouden kunnen zijn. Hij is op zijn kookpunt en dat verleng ik daarmee nog even. “Dat moeten ze toch gezien hebben met uitlezen” roept hij. Nou nee hoor, je kunt er veel mee maar dan hadden ze toch echt een compressietest moeten doen. Ik ga maar eens proberen hem te kalmeren door te zeggen dat de injectors toch vervangen moesten worden, over de LKM heb ik het nog maar even niet gehad op dat punt. Dean springt in de Volvo en komt een half uurtje later terug met een krat bier.

In de tijd dat hij weg is zet ik de injectors weer terug en sluit die drukleidingen weer aan. Ik wil niet dat er vocht of vuil in het brandstof systeem komt. Maar wat een puzzel is dat zeg, alle 6 drukleidingen hebben een iets andere buiging. Welke hoort nu waar? Ze zitten ook niet aan elkaar vast met beugeltjes ofzo, die hebben er ooit wel opgezeten maar zijn allang verdwenen. Toch had ik alles op volgorde neergelegd, hoe kan dat nou? Blijkt dat dolle Dries alle leidingen heeft schoongemaakt zonder dat ik het gezien had, en natuurlijk lekker door elkaar heeft gegooid. Kijk je even niet en denk je dat hij braaf overal afblijft, mooi niet dus! Het was maar goed dat hij met bruine pretpalen terug kwam.

Na een paar dagen komen de injectors binnen, dus weer tijd voor “some quality” sleutelen. Ja, Dean is een Engelsman als je dat nog niet begrepen had. Omdat ik scherp in de gaten hou dat Dean niet weer de injectorleidingen door elkaar gooit is het binnen een half uurtje klaar. Starten dus maar, zijn hoop is zelfs hoger dan de Himalaya. Het motorblok sputtert, klopt, tikt en uiteindelijk loopt het. Geef eens gas Dean! We horen elkaar nog wel maar zien is er niet meer bij, de rookontwikkeling is zo groot dat de hoogovens in IJmuiden er spontaan jaloers op worden. Dat moet volgens Dean nog “even inlopen”, gaat wel over. Nee dus !! De Indianen nemen hun posities al weer in, en ik roep: “Hé, Luitenant Blueberry, afzetten dat ding!!”. Zo houden we het fort nooit in stand. Je maakt “Sitting Bull” niet vrolijk hoor!

Wordt vervolgd,

Nico.

Miki doet haar inkopen en we gaan weer onderweg naar Lunteren. Dat wil zeggen, ik stel de navigatie in om daarheen te gaan en volg de instructies. In de stad gaat dat goed maar aan het eind van de Maasboulevard zou ik eigenlijk linksaf de A16 op moeten. Volgens de loopschoen niet, vriendelijk leidt ze ons langs Ommoord en door Capelle. Ik begin het verdacht te vinden maar besluit de aanwijzingen nog even te volgen. De afslag Haastrecht
rijden we voorbij met op de borden Schoonhoven(????) als volgende bestemming. Ik ben het zat, ik wil de snelweg op, niet omdat de Smart uitblinkt op de snelweg maar omdat het korter is. Volledig tegen de wens van de navi-griet sla ik ergens linksaf, en dan gaat ze ineens vervelend doen. Keer om, ga terug, sla rechtsaf, ja dan kom ik weer op de weg naar Schoonhoven. Dat doe ik dus niet. Met een slimme truc wil ze me toch verleiden om om te keren, je kan zeggen wat je wilt maar die navigatie-truus is uitgeslapen en past zich aan mijn eigenwijsheid aan.

Slinks geeft ze me de instructie om linksaf te slaan, hetgeen op zich een redelijke optie is omdat naar die kant de A12 ligt. Even had ik het idee dat ze eindelijk begrepen had dat ik geen 3 uur meer in een zweetschoen wilde zitten. Dat dacht ik hè, de realiteit is dat ik via Vlist weer omgeleid zou worden om weer terug op de weg naar Schoonhoven te komen. Daar trap ik niet in, ik ken de buurt daar vrij goed en sla rechtsaf de Slangeweg op naar Polsbroek. Als jullie nu de weg kwijt zijn snap ik dat maar al te goed!

Miki geniet van het landschap en vooral de huizen die we onderweg tegenkomen terwijl ik tegen de navi-terroriste begin te praten. Niets is goed wat ik doe en bij elke opmerking uit het dashboard roep ik “Nee”! Totdat zowel Miki als ik het zat zijn en tante topo een kauwgompje met superlijm voeren, zo die is stil. Pffff, niks voor mij hoor zo’n navigatie systeem.

Uiteindelijk draaien we bij Woerden de A12 op, de bumperklevers zijn meteen paraat en ik zal mijzelf maar weer op het voetpad begeven. Kom maar voorbij met je Panda, geen probleem. Dan heb ik het volgende probleem, een vrachtwagenchauffeur is wel geïnteresseerd in de website die achterop staat. Nee het is geen bekende, alhoewel ik in de achteruitkijkspiegel alleen nog CANI kan lezen. Ja, Scania… de S en de A pasten er niet in.
Dus ik geef maar weer wat gas bij, hij hoeft niet in te gaan halen omdat ik in zíjn spoor zit. Eindelijk gaan we bij Ede de A30 op, we zijn er bijna maar omdat mijn rechter been al een tijdje een volledig eigen bloedsomloop heeft moet ik er vlak voor Lunteren uit. Ik stop bij een benzinestation en we nemen een bak koffie, nadat ik mijn rechter been weer heb aangesloten op de originele bloedtoevoer stappen we voor de laatste keer in het gebakje. Zo, dat doet goed… zo’n bak koffie bedoel ik.

Wat nog beter voelt is dat ik bijna bij Thomassen ben om weer heerlijk relaxed in de 7 te kunnen stappen. Toch kan ik niet voorkomen dat ik bij Thomassen voor de deur als een kreupel hert uit zijn luxe stapper kruip, ik had liever uit een luxe cruiser gestapt. En dan krijg je een enthousiaste gebruiker en eigenaar van het ding onder ogen… Peter denkt dat ik het slepende been van mijzelf heb, nee jongen dat komt door de Smart. Het feit dat er een invalidenkaart in de 7 ligt wil nog niet zeggen dat die van mij is!! “En? Wat vindt je van de Smart?”, vraagt Peter. Wil je het echt weten? Ik hoop de sleutel van dat geval nooit meer in mijn handen te krijgen! Hij probeert nog even wat sympathie te scoren voor het ding bij Miki, ook daar is hij aan het verkeerde adres. Peter is gedesillusioneerd en begint snel over mijn 7, “we hebben het brein vervangen en hij loopt weer als nieuw.”

Peter nodigt mij uit om zelf, met hem erbij, een proefrit te maken. De bak schakelt zoals het hoort, maar aan de andere kant schakelt alles zoals het hoort nadat je 230 kilometer in een Smart hebt afgelegd. Wat een zaligheid is de 7 toch, en tijdens de proefrit kan ik dan ook geen enkel probleem met de bak van de 7 meer ontdekken.

Ik moet dit laatste echt even kwijt, ondanks de Smart, die gratis ter beschikking gesteld was door Thomassen, ben ik twee keer terug moeten gaan voordat mijn versnellingsbak weer 100% was. Daar is door Thomassen op geen enkel moment een probleem van gemaakt, ik ben professioneel en keurig te woord gestaan tot en met het laatste bezoek om het nieuwe brein in te bouwen. Voor het brein heb ik niets extra hoeven betalen, dat hoorde gewoon bij de revisie van de bak. Nu kan je zeggen dat het in één keer goed had moeten zijn, daar ben ik het deels mee eens. Echter, als de problemen zich pas een paar weken na de originele revisie voordoen kan je daar Thomassen niet op aanspreken, niet in de vorm dat er geen goed werk is geleverd.
Peter Thomassen heeft er alles aan gedaan om het probleem op te lossen, zonder ook maar één moment te twijfelen aan mijn woorden, of het in twijfel te trekken dat er nog een probleem was.

Reclame maken doe ik niet snel, dus ik ga het op deze manier doen:

Peter Thomassen, je hebt samen met je medewerkers een grote pluim verdiend door professioneel handelen en nog een tweede, zelfs wel groter, voor klantvriendelijkheid !!

Nico.

De volgende landweg na de Vinkeveense plassen sla ik in, Miki vraagt wat ik van plan ben. Verplichte rookpauze schat, want ook al ruikt de Fart naar een volle pamper, je mag er nog steeds niet in roken. Algemeen probleem met leen en huurauto’s.
We stappen weer in en de sleutel gaat automatisch naar de juiste plaats, alleen zit daar het contactslot niet. Wake-up-call, hand en voetrem, N en dan pas op de grond starten. Ach, ik begin het al te leren. Dan omkeren, moet een eitje zijn toch? Het ding heeft een draaicirkel van een 10-tonner, dus in 3 keer staan we weer in de juiste richting, dat had ik met de 7 in één keer gered. Of is dat alleen mijn gevoel maar?

Miki krijgt het ineens in haar hoofd naar een bepaalde winkel in Rotterdam te gaan, alleen hebben we het adres niet. Als vrouwenkenner vraag ik niet wat voor een winkel dat wel mag zijn. We zijn dicht bij Hoofddorp en ik moet het koffie apparaat nog uitzetten en even op google maps kijken waar ze nu eigenlijk naartoe wilt. Ja, google maps, de kaart die ik van Rotterdam heb is nog van vóór de oorlog. Dus dat schiet niet op.
Miki: “er zit een navigatiesysteem in die Smart hoor”, en begint nog voor we thuis zijn het adres in te voeren. Dat adres heeft ze even via SMS van haar zoon, Robin, doorgekregen. Het eerste wat ik hoor van de navigatiedame is “keer bij de eerst volgende gelegenheid alstublieft om”. Maar ik wil eerst naar huis!! Miki zet het navigatie-gedoe uit omdat ik er toch niet naar luister. Wel beleefd hoor zo’n weg-wijs-wijffie. Daar kan de gemiddelde kaartlezende vrouw best nog wat van leren.

Elke keer als ik in de Smart wil stappen loop ik achter het ding om, steevast loop ik de deur voorbij en sta dan ineens vóór het doosje. Teruglopen en de deur open doen. Gewoonte, maar de handgreep zit dan ook zowat boven de achterbumper. Na het ritueel slachten .. Uhh starten, zet Miki de navigatie weer aan, op naar Rotterdam. Deze keer neem ik wel de snelweg in de hoop dat er file staat. Niet dus, nou ja gas dan maar. Gaat inmiddels vrij soepel maar dan draai ik de A4 op, ik heb het gaspedaal op de bodem maar het duurt een kwartier voordat ik de toegestane 120 km/h haal. In die tijd ben ik al weer bij het aquaduct van de ringvaart en moet terug naar 100. Ja zeg, ben ik eindelijk op snelheid mag het ineens niet meer.

Ik besluit een tempo aan te houden tussen de 90 en 100 km/h, dat betekent dus dat ik op de rechter baan rij. Ik weet niet hoe het ding het doet maar ik blijf van rijbanen wisselen zonder aan het stuur te draaien. Maar goed dat er geen zijwind is, anders had ik 5 banen breed nodig gehad. Daarmee is mijn eerdere vermoeden bevestigd dat een Smart niet op de snelweg thuis hoort! “Houdt rechts aan richting Delft” klinkt het uit het navigatiesysteem ter hoogte van het Prins Claus plein. Hou op hè, alsof ik dat niet weet. Verder overleven we de rit naar Rotterdam, ik weet waar Miki naar toe wil en het weg-wijs-meisje ook. Nu wil het geval dat ik een kortere route weet. Dat valt bij de navi-dame niet in goede aarde en ik besluit naar de verdere aanwijzingen van de elektro-meid te luisteren.

Dat had ik beter niet kunnen doen, in centrum Rotterdam wordt ik achter het stadhuis door een onmogelijk straatje geleid. “Ga hier rechtsaf”… Nee dus want daar is een markt. Ze protesteert niet als ik rechtdoor rij en berekent razendsnel een alternatieve route. “Ga bij de volgende kruising rechtdoor” Kan niet, de weg is opgebroken dus ik moet nu wel rechts af.
“Ga na 50 meter linksaf”, kan niet want de weg is nog steeds opgebroken. Dus na die 50 meter sla ik rechtsaf, krijg ik ineens te horen dat ik “gearriveerd” ben. Oh ja? Meen je dat nou? Ik kijk naar het straatnaambordje en ja hoor ik ben in de straat die we zochten. Het enige probleem is dat we voor huisnummer 106 staan terwijl Miki nummer 6 had ingevoerd. Nou ja, zeikerd die erop let. Parkeren dan maar… ergens.

Het leuke is er allang vanaf, nu eens kijken of zo’n Smart dan handig is. Ik zie een klein parkeer plekje en probeer de 2-keer-1-persoons-sportschoen erin te proppen. Dat had best gekund als de draaicirkel geen 300 meter geweest was. Na vier keer heen en weer gestoken te hebben in het parkeergat sta ik een halve meter van de stoep en blijkt dat er zowel vóór als achter nog ruim een meter ruimte is. Nou ja, de 7 had ik er niet tussen gekregen en het gevalletje staat niemand in de weg.
Mijn telefoon gaat, “Met Peter, je auto is klaar”, en dat moet je me precies nu laten weten? Nou, ik kom er zo snel mogelijk aan! “Wat vind je van de Smart?” uhhh, je krijgt hem terug!
Stilte aan de andere kant, ik vraag nog “tot hoe laat ben je open?” en er komt een bedeesd antwoord… “tot 5 uur”. Maak je geen zorgen, ik ben er wel vóór die tijd!

Wordt vervolgd,
Nico.

Nu eens even niet over mijn BMW maar over de 530D van een vriend, Dean.
Geïnspireerd door mijn 7, én omdat hij al meer 5 series gehad heeft in het verleden, heeft hij begin 2011 een 530D in Engeland gekocht voor, in verhouding drie keer niks.
Niet verwonderlijk want het stuur zit aan de verkeerde kant, dus nergens in de rest van Europa is het iets waard. Was het een Rolls Royce of een Bentley geweest had hij nog een kansje, maar nee hoor, hij moest en zou een 5 hebben met het stuur aan de verkeerde kant.

Lastig om aan te sleutelen. Alles, maar dan ook echt alles is in spiegelbeeld. Het enige wat normaal is, is de plaatsing van de motor, heel goed, voorin!. Alle modules, voor welke sturing dan ook, zitten aan de andere kant, zelfs de zekeringkast. Enfin, hij heeft het beest nu eenmaal en is er bere-trots op. Dat wil niet zeggen dat zijn 5 probleemloos is. Op een goede dag komt hij bij ons de poort binnen rijden en zijn 5 rookt als een indiaan. Normaal bel je meteen de brandweer maar ik had meer het idee mijn “sein-deken” uit de schuur te halen. Kan ik er nog een mopje voor de indianen mee schrijven bij heldere hemel.

Zodra hij het kontact afzet komt de stoomlocomotief tot rust en na 5 minuten zie ik het eind van de tuin weer. “Wat heb jij nou?” vraag ik, een lekke koppakking? “Nee, ik weet het niet, maar ik verlies geen koelwater.” Oké, dat is vreemd, dus we gaan samen alles checken. Inderdaad, geen geborrel in het koelwater reservoir en het niveau is ook goed. Mmmm, Olie misschien? Daar ruikt het niet naar maar je weet nooit. En inderdaad, het oliepeil is enigszins gezakt. Buiten dat loopt de 6-in-lijn zelfontbrander met turbo niet mooi rond. Juist ja, wat zijn de opties? Het kan nog steeds de koppakking zijn maar ik denk eerder aan het vacuüm membraan.

Dean is niet overtuigd, het is dan ook maar een idee. Ikzelf roep, zonder te weten wat er echt aan de hand is, “volgens mij zit er een gat in de zuiger van de 4e cylinder”.
Dean kijkt me aan of hij zojuist aangevallen is door de indianen en zo’n 30 pijlen in zijn achterste heeft gekregen. Was de boodschap toch overgekomen bij de roodhuiden!! Eigen schuld Dean, moet je maar geen mopjes over indianen openlijk verspreiden. Waar ik op dat moment de wijsheid vandaan haalde is onbekend, wat wél bekend is, is dat ik het al eens eerder met mijn Honda CRX heb meegemaakt.
Gelukkig waren er toen geen indianen in de buurt.

Hij wilde nog met de 5 naar huis rijden, ongeveer 10 kilometer verderop. Dat zou ik niet doen adviseer ik hem, laad hem maar op de trailer dan breng ik je wel even. Dean komt met een sterk punt, hij heeft nog een Ford Focus in de tuin staan maar daar heeft zijn ex de motor van naar zijn voorvaderen geholpen. Daarmee zit hij zonder vervoer in de middle of nowhere. Zoek maar op via google maps, Saint Macoux postcode 86400 in Frankrijk. Moet je even op “satelliet” klikken en dan zie je dat het 5 huizen en een kerk is. Die Focus is overleden aan een kapotte oliepomp, het lampje ging branden maar het olieniveau was nog goed. Dus hebben ze met het lampenhamertje het olielampje van zijn functie ontheven. Ach ja, vrouwen soms hè…..

Nou, ik heb nog een paar auto’s achter in het bos staan, neem de Volvo maar mee. Dan kan hij tenminste eten halen want zelfs de bakker in Saint Macoux zag geen brood meer in dat gat. Of hij zag er geen gat meer in, ik weet het niet. Feit is dat Saint Macoux géén bakker heeft. Maar goed, met de 5 op de trailer, de trailer achter de 7, en Dean in de Volvo vertrekken we naar het brood zonder gat… Uhh, het gat zonder brood.

De volgende morgen ga ik naar Dean toe om uit te zoeken wat er nu eigenlijk aan de hand is. In de wiskunde heb je hier te maken met 6 variabelen in een vergelijking met maar één uitkomst. Als ik het even mag omschrijven dan ligt het aan de aanzuiging, de compressie, de turbo, het membraan, de koppakking of de injectors. Dat alles moet tot één uitkomst leiden, dat is het stoppen van dat indianen gedoe. Op dat moment heb ik nog geen mogelijkheid om de 5 uit te lezen met welke software dan ook. Dan maar op de ouderwetse manier. Eerst voor een vermogen aan plastic eraf schroeven, en wat blijkt? De luchtfilter zit echt helemaal vol met roet, maar waar komt dat vandaan?

Zonder het luchtfilter start ik de 5, ik heb al eens eerder meegemaakt dat een diesel motor geen lucht kreeg en ongeveer dezelfde symptomen had. Ongeveer dus, in tegenstelling tot mijn ervaringen met dit probleem heeft de oliestoker in de 5 wél trekkracht, dat had ik toen niet. De 5 rookt nog steeds als het handtasje van de pastoor op zondag, dus meteen weer afgezet dat ding. Ik weet niet of alleen de Katholieken dat doen, handtasjes in de fik steken en zeggen dat het een offer is, ik heb er anders een behoorlijk kuchje aan over gehouden.
Voor veel vrouwen zal het zeker een offer zijn! Ik begrijp niet waarom vrouwen eigenlijk een handtasje moeten hebben, natuurlijk zitten er in het minirokje geen zakken… Maar dan trekken ze er weer een veel te lange jas overheen aan waar wél zakken inzitten. Onder het motto: “Kijk eens wat voor leuks ik hier heb”, en nog geen drie tellen later is het uit het zicht verdwenen. Vrouwenlogica, ik zal het nooit begrijpen.

Wordt vervolgd.
Nico.

De versnellingen lopen niet in elkaar over zoals bij een echte automaat, nee er zit een heel klein mannetje onder de auto die handmatig het volgende tandwiel op zijn gemak gaat zitten uitkiezen. Die heeft een doosje naast zich liggen en stopt er min of meer op het juiste moment een ander tandwiel tussen En daarbij doet het vermoeden dat elke keer als je naar de volgende versnelling moet, nou ja, ik niet maar de bak en motor wél, je de rotzak wakker moet maken. Hé, hallo!! Tijd voor de volgende !! Je hoort bijna uit de catacomben van het geval het mannetje roepen: “Alweer??”.
Ja, ik weet het, je hebt een stressvolle taak, en daarbij zoveel keus hè…. Na drie komt vier, wat is daar nou moeilijk aan?

Ik zie van de andere kant op het veredelde fietspad een vrachtwagen aankomen, oh shoot! Die gaat niet aan de kant en verminderd ook geen snelheid. Ik ben blij dat ik bijna stil stond, de luchtverplaatsing van de vrachtwagen was goed voelbaar. Hij reed bijna letterlijk de veter uit mijn schoen. Even dacht ik dat de deur eruit getrokken zou worden door de zuiging, zo klonk het, maar het gebeurde niet.
Ik ben daarna even uitgestapt, ik dacht dat ik aan de zijkant van de weg stond maar als je een 7 gewend bent, en dan ineens in een sneaker onderweg bent, heb je van afmetingen geen flauw idee. Bleek dat ik zeker nog een halve meter verder naar rechts had gekund. Was ik in eerste instantie kwaad op de vrachtwagen chauffeur, bleek dat ik hem credits moest geven dat hij mij, als boerenpummel die niet aan de kant wilde gaan, niet geraakt heeft.

Ik kreeg de overdekte brommer met autokenteken mee met 2 blokjes resterend op de benzinemeter, ik vroeg nog of ik hem vol moest gooien met benzine? “Nee hoor, dat red je makkelijk.” Ja, Lunteren Hoofddorp en terug over de snelweg misschien wel, maar ik zit op de toeristische route, dus in Scherpenzeel naar de schoenmaker gegaan en er voor 40 hele euro’s benzine onder laten spijkeren. 21 Liter, dat moet genoeg zijn. Ik stap weer in en mijn eerste beweging is richting het contactslot. Dat wil zeggen, waar het normaal zit, daar zit het dus niet! Even zoeken, oh ja tussen de stoelen ergens op de grond. Starten, niet aanslaan, huh?? Ok, handrem aan, bak in N, voet op de rem en nog eens proberen. Verrek, hij doet het !

Het eerste wat me opvalt is dat de benzinemeter weer 10 blokjes aangeeft, vol dus. Een kinderhand is snel gevuld zal ik maar zeggen. De gordel weer uit de achterwielophanging gevist en onderweg. Om de weg op te rijden vanuit de schoenlapper moest ik even stoppen, heee, de motor slaat af! Dus het hele ritueel opnieuw, je weet wel, handrem enzo. Na 30 meter komt er een rotonde, vanwege ander verkeer moet ik even stoppen, wéér de motor afgeslagen!
Ja zeg, wat is dit dan? Toen kwam ik erachter waarom ik de ECO moest uitschakelen… Dan blijft de motor tenminste lopen. Ik verzin het echt niet !!
Luister, de bak moet je wakker maken als je ergens naar toe wilt, als je ook de motor nog moet gaan reanimeren wordt de tijd van nul tot 100 drie weken!! Dus maak ik er een gewoonte van om mijnheer ECO bij voorbaat buiten spel te zetten.

Dat maakt de routine om te starten dus: Handrem, voetrem, N, ECO uit, en dan weer zoeken waar die sleutel ook al weer zit. We rijden met de onderkant van de autotechnische samenleving door buurten waar je je eigenlijk niet kan vertonen met een afgekeurde Nike, en dan ook nog alleen de linker. Zoiets als: “Ik heb schoenen aan en mijn vrouw niet. Nee, haar naam is niet Janis Joplin”. Of andersom, ik ben niet Jimi Hendriks. Leg dat maar eens uit in Baarn, Soest en de rest van die streek. Ik ben dan ook blij als ik Hilversum binnenrij, dan kom ik weer een beetje in de bewoonde wereld.

Over de manier, of liever gezegd met wat, ik Hilversum binnenkom schaam ik me diep voor. Het is en blijft toch het centrum van de Nederlandse omroep, stel je voor dat ik André van Duin ineens tegenkom in zijn Benz, en dan met het schaamrood op mijn kaken terugzwaaien uit een twee-persoons-basketbalschoen, dat zou pas echt denigrerend zijn. Na Hilversum ga ik de N201 op, van Hilversum naar Haarlem, dan kom ik onderweg ook Hoofddorp tegen. Nu zijn er stoplichten op de N201, en bij sommigen heb je dan 2 rijstroken om langzaam verkeer in te halen. Dat is puur op acceleratie en ik ga natuurlijk links staan. Sorry, ik ben nog steeds niet aan dat gebakje gewend, sterker nog.. ik wil er niet aan wennen!
Rechts van mij staat een Opel Corsa uit negentien nul, daar moet ik vóór kunnen komen. Oma ziet er niet uit als Speedy Gonzales dus dat moet lukken. Mooi niet !! Ik kan achter haar weer aansluiten. De Corsa 1.2 super zonder enige ambitie tot competitie, met een 95-plusser erin wint het op stationair toerental met gemak van de luxe slof! Een echte sportschoen is het dus ook niet, meer iets om in te snelwandelen.

Wordt vervolgd,
Nico.

De Smart groeit niet, dus die optie is bij voorbaat door de afvoer. Voorlopig ben ik babysitter, in de letterlijke vorm van het begrip. Ik zit op de baby, ze was al blauw aangelopen maar of dat legaal verboden zou moeten worden houd ik me even niet mee bezig.
Peter legt uit hoe de versnellingsbak werkt, en het ding zal niet starten als het niet in N staat én je de voet op de rem hebt. Logisch eigenlijk, in plat Nederland misschien niet, maar in heuvelachtig gebied een must! De kleine brulboei afzetten is weer een ander verhaal, in N of in R, daarbij moet de handrem erop anders stopt het niet met janken en krijg je de sleutel niet terug.
Dan komt tot mijn grote verbazing een opmerking die net zo vreemd is als Dolly Parton zonder borsten….. Peter zegt: “Je moet de ECO-stand uitschakelen”. Pardon? De wat ?? ECO?? In mijn hoofd speelt de gedachte dat ik een 8-cylinder met een inhoud van 4 komma 4 liter rij en géén ECO stand heb.

Tot op heden heb ik nog geen meter gereden, maar ik heb nu al een hekel aan de kleuter. Een klein verwend nest wat ook nog eens op pampers bespaart! Enfin, de uitleg was duidelijk, laat ik nu maar eens uitvinden of een Smart echt zo leuk is. Miki stapt in nadat Peter het veld geruimd heeft, “Oh ja” zegt hij, “er zit ook nog een midden armsteun in.” En doet het 3 centimeter brede leuninkje naar beneden. Er was al niet veel ruimte maar nu is het nog gescheiden ook! Dus met Miki naast me gaat het ding meteen weer omhoog. Lekker knus, schouder tegen schouder tegen zijruit, aan beide kanten. Soort van vlees in blik, oh nee, plastic. Even vergeten, zo’n ding is volledig recycle-baar, als die op is gooi je het in de plastic bak.

Gordel om, maar waar hangt dat ding uit? Ongeveer ter hoogte van de achterbumper, na enige bewegingen gemaakt te hebben die 10 behandelingen bij de fysiotherapeut rechtvaardigen heb ik de gordel te pakken. Zo, de motor loopt, de deuren zijn dicht, we hebben de gordels om en dan komt het grote moment. Juist de eerste meters rijden!!
Ik zet het ding in R, achteruit dus, en laat de rem los. Rolt het ding naar voren! Wacht even, er zit een 7traps automaat in en die doet het niet? Mijn eerste reactie is meteen voet op de rem, maar zo komen we nergens. Dus ik probeer het nogmaals met een beetje gas erbij, Waarom de airbags niet afgegaan zijn weet ik niet maar het is duidelijk heel slim om de gordel om te hebben. Het ding geeft een ruk en vliegt achteruit. Holy Moses !! Het beweegt ook nog !!

De eerste stap in een reeds gebruikte luxe gymschoen is gedaan, nu eens kijken of het ook vóóruit kan lopen. Voet op de rem, want je moet via N naar de versnellingen. Een P zit er wonderwel niet op, die moet je met voet- en handrem maar zien na te maken. Het was schijnbaar één stap teveel om een Smart slim te maken. Over een instrumentencluster kan je niet spreken, maar onder in de kilometerteller wordt bij het inschakelen van de versnellingen een 1 aangegeven.
Voet van de rem en het ding gaat niet langzaam vooruit zoals bij een “gewone”automaat.
Gas erop, en jazeker het kan vóóruit lopen ook! Doseerbaar is het niet, het rijdt of het rijdt niet. Langzaam rij ik het terrein af, voor degenen die al eens bij Thomassen geweest zijn weten dat er binnen 30 meter een drempel komt. Daar ga ik heel langzaam overheen en dat gaat, maar aan het eind van het “Hullerpad”, waar je een echte weg krijgt moet je van het woonerf-achtige pad af. Met de 7 had ik al enkele malen die verhoging/verlaging ( het ligt eraan van welke kant je komt) genomen maar daar geen nadelige lichamelijke gevolgen aan overgehouden. Met een Smart is dat iets anders, ik geef gas terwijl ik nog “bovenop”sta en het ding valt er met vier wielen tegelijk vanaf. Miki en ik roepen tegelijk “AU”!! Vering zit er ook al niet in.

Ik geef gas tot het stoplicht, dat is zo’n 100 meter en de Fart begint in de kilometerteller toch wel vreemd te doen, de 1 staat te knipperen en het bromfietsmotortje onder mijn billen krijst het uit. Moet ik nu echt zelf gaan schakelen? Zal toch niet zeker, dan ontdek ik een knopje op de pook, druk het in en dan gaat het ding ineens vanzelf schakelen. Het stoplicht staat op rood dus stoppen maar weer. Ik hou mijn voet op de rem, zoals ik gewend ben, en als het groen wordt geef ik gas. Er gebeurt in eerste instantie niets, met een ruk wordt het horloge wakker en begint dan met de snelheid van een secondewijzer te rollen. Nog meer gas, ik haal de overkant van de kruising net op tijd voor het stoplicht aan de andere kant weer op groen springt. Dat belooft wat! Ik besluit de snelweg niet op te gaan, op de één of andere manier heb ik er een vreemd gevoel bij.

Dat gevoel was niet onterecht, dit betekent; alles wat ik ooit in 40 jaar ervaring met auto’s heb opgedaan door het overmaatse zijraam eruit gooien. Het is een manier van voortbewegen maar met autorijden heeft het niets te maken. Ik zit op landweggetjes die het predikaat fietspad maar net verdienen. Wat mij opvalt, is dat de 7 versnellingsbak overschakelt zoals mijn (helaas overleden) opa op 94 jarige leeftijd deed met een handbak. Gas los, koppeling in, zoeken naar de versnellingspook, nadenken waar die naartoe moet om de volgende versnelling in te leggen, koppeling laten opkomen en gas geven. In de tijd dat je de laatste zin gelezen hebt heeft de doos met tandwielen onderin het ding het volgende verzet gevonden.

Wordt vervolgd,
Nico.

Het zat er al een tijdje aan te komen, mijn 7 moest terug om de versnellingsbak van een nieuw brein te voorzien. Op zich geen probleem, maar ik wist al van te voren wat de leenauto zou worden. Ik heb mijzelf dan ook de meest vreselijke scenario’s voorgesteld, midden in de nacht zwetend wakker worden na een droom over het ding. Niet dat je zegt dat ik ernaar uitkeek zal ik maar zeggen. Als je het hebt over een beetje zoals de 7, kleiner mag natuurlijk altijd maar binnen bepaalde grenzen, zou het acceptabel geweest zijn. Maar nee, dit ding is kort geleden uit een intersport vestiging ontsnapt in de “flashy” modekleuren babybleu en zilvergrijs. De reclame van het bedrijf moest zo klein geschreven worden dat alleen hardcore bumperklevers het kunnen lezen. Waarom? Simpel, anders past het er niet op!

Dat is voor het betreffende bedrijf niet zo erg, de doelgroep van Audi, BMW en Mercedes rijders wordt op die manier prima geïnformeerd over de naam en de website. Beetje jammer is dat de extensie punt-nl op de zijkant terecht gekomen is. Kon ook niet anders, als het nu Nike of Puma geweest was had het wel gepast. Iedereen weet natuurlijk dat Puma een afkorting is van “Probeert U Maar Adidas”, maar zelfs daarachter past de punt-nl niet. Dus laat staan als je aankomt met een website zoals www.mobiliteitsservice-Thomassen-punt-nl.
En dan vinden ze het vreemd dat je bumperklevers achter je hebt, ik kan me de discussies in de auto’s die erachter rijden wel een beetje voorstellen.

Bestuurder: “Gôh, wat staat daar nou? Even wat dichterbij gaan kijken”, Zijn vrouw: “Volgens mij wordt het weer tijd dat je bij specsavers langsgaat”! Bestuurder: “Hoezo? Kan jij het dan lezen”? Vrouw: “Natuurlijk wel, ik heb geen bril nodig”. Bestuurder: “Nou, wat staat er dan”? Vrouw: “Ach, gewoon weer een webadres”. Bestuurder: “Ja, dat had ik ook al begrepen”.
Vrouw: “Waar vraag je dan om”? Bestuurder: “Oh shoot, politie achter me”!
Agent: “U was aan het bumperkleven mijnheer”. Bestuurder: “Dat komt door twee dingen agent, op de eerste plaats was het internetadres op die auto vóór me veel te klein om te lezen, en op de tweede plaats weigert zij hiernaast me te vertellen wat er stond”.
Vrouw: “Ik heb het hem verteld hoor agent, maar meneer eigenwijs wilde weer eens niet toegeven dat hij een nieuwe bril nodig heeft”!!

Zoiets dus, is de beste man al 400 euro kwijt en weet hij nog steeds niet waar hij terecht kan om zijn versnellingsbak te laten maken als dat nodig is. Vrouw boos want die krijgt geen nieuwe schoenen die maand, zelfs niet van Adidas, man boos want die kan elke vorm van lichamelijk contact de eerst komende 4 weken wel vergeten, met zijn eigen vrouw dan hè… En dat allemaal omdat het ding gewoon te klein is om er veel leesbare text op te zetten.

Om alle suspensie weg te nemen, we hebben het hier over een gymschoen. En niet zomaar één, een hele luxe ook nog! Daarover later meer. Peter (Thomassen) blijkt wél erg gecharmeerd te zijn van zijn sportschoen, mijn eerste vraag was: “Waar is de rechter schoen gebleven?”. Na een motiverend praatje van zijn kant “dat het me best zal gaan verbazen” en “dat mijn vrouw er voor zichzelf straks ook wel zo één zou willen” omdat het “zo verschrikkelijk handig en leuk is”, laat ik hem mij met gemengde gevoelens de verdere introductie aan een voor mij totaal onbekende wereld van voortbewegen afmaken.

Voor mij staat een ( niet lachen ) Smart !! Een afzichtelijk geval waarvan de twee deuren op het eerste gezicht méér dan de helft van de gehele carrosserie uitmaken. Peter nodigt mij uit om op de bestuurdersstoel plaats te nemen, schoorvoetend accepteer ik zijn uitnodiging.
Ok, ik zit, Peter komt op de passagiersstoel zitten en zegt mij mijn voet op de rem te zetten. Goed, ik trap op de rem, het ding zal er toch niet uit zichzelf vandoor gaan? Peter steekt de sleutel ergens diep tussen de stoelen in het contactslot en start de Smart. Je hebt geen toerenteller nodig want de vibraties in je billen laten je op obscene wijze weten dat de motor loopt. Ik word er niet warm van, zoiets als een 9 jarig meisje. Bel maar eens als je 18 bent, dan kan ik er misschien wél opgewonden van raken.

Wordt vervolgd.
Nico.

Lees eerst het vorige verhaal als je dat nog niet gedaan hebt.

Hier gaan we weer!

Nóg sterker, ik implementeer de achterban in de vorm van geheugenbanken van de VVD in de PVV computer. Wilders schiet in de stress, er zijn vreemde elementen in mijn gelederen binnen gedrongen. Ja, goedemorgen… dat is een geheugenbank zonder antipathie tegen hoofddoekjes !! Kan je er mee werken of niet? Geert is niet katholiek meer. Nee, dan had hij wel bij het CDA gezeten in plaats van éérst bij de VVD te gaan! Zijn moeder droeg vroeger ook een hoofddoek en daar heeft hij nog steeds de pest over in. Sindsdien is hij atheïst. Mijn moeder droeg trouwens ook hoofddoekjes, maar niet over haar mond heen, was dat maar waar geweest zeg! Zelfs een geluidsdichte boerka had haar niet tot zwijgen gebracht. De moslims hebben het nog niet zo slecht bekeken, en op het sentiment van Geert ten opzichte van de VVD heb ik een opening gecreëerd die beide partijen tot een compromis leiden.

Met de geheugenbanken van de VVD werkt Windows ineens wél! De geheugenbankjes worden zowaar getolereerd. Zoveel betekenen nationaal verantwoorde waarden dus…
Lateraal denken in een logische, vast omkaderde omgeving leidt tot resultaat!
Na wat heen en weer swappen van hardware heb ik nu 2 werkende PC’s, nu de derde nog, zodat het fossiel weer terug gezet kan worden waar die vandaan kwam.

De zakloze ridder zonder paard maar mét achterwielen, genaamd Dyson, zuigt alsof hij ervoor gemaakt is de voeding van de derde PC leeg. Ik doe ook meteen even het moederbord van de laatste weigeraar. Flop, wat was dat dan? Bij nader onderzoek bleek het de plastic aandrukbeugel te zijn van één der kabels van de harddisk…. Buhhhh, Nou ja, ik haal er gewoon één uit het fossiel. Mark Rutte doneert zijn kabel aan de weigerende CDA onder leiding van Maxime Verhagen, hij staat bekend als een soort van Dries van Agt, ik buig niet naar links en ik buig niet naar rechts. De kabel is dan ook slechts met bruut geweld in de CDA computer aan te sluiten. Stijfkop !!

Oké, de politiek onafhankelijke software van Bill erop zetten, nou Bill blijkt niet zo politiek-onafhankelijk te zijn. Waarom wist ik dat eigenlijk al? Weigert softwarematige ondersteuning aan het CDA!! Met andere woorden… Zou er dan toch een 4e speler in het veld zijn? Één die zich afzijdig houdt van politiek maar wel degelijk een rol speelt? De eerste naam die mij te binnen schiet is Brenninkmeyer. Kan net zo goed Donald Trump zijn, of nóg erger… Koning Fahd, oftewel Fahd Bin Abdoel Aziz Al-Saoud. Ja lach maar, dat is toevallig wel zijn hele naam. Er zit een verborgen terrorist in de CDA computer !! Niet dat Fahd een terrorist is, maar mijn computer doet het niet, dus dat maakt hem de eerste verdachte. Mede door het feit dat zijn tweede naam “Bin” is, vuilnisbak dus. Kom ik er net achter dat Fahd niet meer is, maar Abdoellah bin Abdoel Aziz al-Saoed, maakt niets uit de tweede naam is nog steeds “Bin”.

Fahd met dat doekje om zijn hoofd bleek er niets mee te maken te hebben, kon dus ook niet meer sinds 2005. Die deed braaf thuis bij zijn 26 vrouwen afdrogen tijdens de afwas, ja, met zijn Fahd-doekje!! Maar Abdoellah heb ik ook mijn vraagtekens bij, 1 van de 37 zonen? Dat is geen voortplanting meer, dat is een fokkerij!
Nee, het probleem komt uit “Silicon valley”. Volkomen monogaam wenst Western Digital niet mee te werken. Alweer de moslims beschuldigd van iets waar ze geen schuld aan zijn. Ik schaam me diep, niet echt natuurlijk maar voor de goede vrede moet ik dit schrijven. Geert !! Help !! Hoe kom ik uit deze crisis? De buitenlanders eruit gooien? Dan hou ik niks meer over, dan kan ik zelfs mijn “made in China” computerkast de deur uit gooien! Staat wel onschuldig “PRC” op, maar dat betekent de “People’s Republic of China”. Als jullie Chinezen nu alle 1,2 miljard eens komen helpen dan gaat het misschien nog wat worden. Sambal bij? Nee dank U, een werkende computer graag. 27 Eulo asjeblief! Maar nee hoor, Sambal of niet ik mag zelf de dwarsliggende “Yankee” ( gemaakt in China, yeah right! ) eruit vissen!

Met een nieuwe harde….. schijf… (Wat dacht je dan? Dat ik er opgewonden van raak?), is Bill ineens bereid zijn medewerking te verlenen. Als hij succes ruikt wordt hij ineens enthousiast, nou, dat is geen seconde te vroeg !! Ik was al in staat een 6e wereld-oorlog te ontketenen. Ja je hebt er een paar gemist, of ik heb er een paar méér meegemaakt, dat kan natuurlijk ook. Na alle instellingen in de 2 gereanimeerd computers ingesteld te hebben bel ik Geert nog even… Shoot, antwoordapparaat. Die gozer is echt nooit thuis als je hem nodig hebt! Blijkt hij ineens demissionair te zijn. Ik weet wel wat “de missionaris” is maar dat schijnt niet hetzelfde te zijn volgens Google. Ja, ik heb ook weer internet!

Geert moet op zijn woorden letten, ik weet dat uit ervaring. Vroeger had ik namelijk een oom die missionaris was. Na drie weken door het regenwoud ploeteren bereikte hij eindelijk het te bekeren kannibalen dorp, hij zakte midden in het dorp uitgeput tegen een paal aan en riep: “ik ben gaar”!! Dus ik weet wat de gevolgen zijn als je niet op je woorden let, nooit meer terug gezien die oom.

Het is tijd voor ontspanning, en even het forum checken. De troep werkt weer!
Sjonge jonge… Ik heb mijn portie voorlopig weer gehad hoor. De VVD kan weer terug waar het hoort, in de schuur als muizennest dienen. Het CDA kan weer doorsukkelen en de PVV heeft belangrijke taken. Te weten; het op de weg houden van onze BMW 740i en BMW Z3 Coupé!! Toch goed dat de VVD af en toe te hulp kan schieten, maar daarna ben ik er snel klaar mee.

Ik heb geen uitgesproken politieke voorkeur, ik gebruik alleen het politiek stelsel als metafoor. Op één of andere wijze zal er in mijn brein toch wel iets zijn wat zegt dat dit de juiste politieke verhoudingen moeten zijn, anders zou het bovenstaande verhaal niet tot stand gekomen zijn. De PVV als de trekker van de kar en het CDA, die er politiek correct de vertroetelaar overheen haalt, die aan Merkel uitlegt dat we mooie BMW’s willen blijven rijden.

Nu alleen nog even alle BMW uitlees- en programmeer software op de PVV computer zetten…. 3 Dagen later ben ik “Up and running”. Pffffff, de volgende keer koop ik wel een stel nieuwe computers. Ging dát met de politieke partijen maar zo makkelijk.

Nico.

De miniatuurversie van de oorlog in Korea blijft uit als mijn zoon terug komt, hij kan verder werken en daar is hij tevreden mee. En dan zit ik met 2 systeemkasten die gereanimeerd moeten worden, eerst de makkelijkste maar. Even Willows opnieuw installeren en klaar, toch? Niet dus, zelfs de “Ultimate version”, by MadDog ( Yeah right!! ) geeft het na 10 minuten op. Dat is tijdens de installatie, niet tijdens het gebruik. Niks aan de hand, gewoon doorademen en opnieuw starten. Dat heb ik nog nooit meegemaakt, ja vroeger met Windows ME. Exact, de Moslim Editie die onder de Mobiele Eenheid verdeeldheid probeerde te zaaien. Maar is iedereen die Mohammed E. heet nu meteen een terrorist? Met hopelijk de zegen van Allah, ga ik voor de derde keer proberen XP te installeren. Als het crashed is het definitief de schuld van mijn ongelovigheid.

Mijn vooroordelen zijn onjuist, en zoals vaak gebeurd geef ik de schuld aan iets wat er niets mee te maken heeft. Je bent tenslotte Nederlander en je blijft het! Ik sla de Koran van Bill Gates er nog eens op na, “Uw probleem heeft niets met onze software te maken”. Daarmee plaats ik “uncle Bill” op de lijst van software terroristen. DOS was al niet veel maar Windows leeft een onbegrijpelijk eigen leven. Begonnen als een soort van waterhoofd-menu-systeem om DOS ook toegankelijk te maken voor de gebruiker, neemt het nu alle controle over enige logica uit handen, en gaat zijn eigen gang. De vierde poging loopt goed, ik ben al 39 minuten onderweg naar een werkend systeem, mag niet baten want 4 minuten vóór de voltooiing stopt het er weer mee.

Ok, een hardware probleem dus, wat anders? De DVD drive is al wat oud dus die maar eens even wisselen met één uit de andere ( ook kapotte ) PC. Geen verandering, Windows blijft gewoon “ergens” steken. Het zal de voeding toch niet zijn die te heet word? Ik schroef de voeding uit de PC, open het ding en zie een deken van stof. Het gemiddelde binnenvering matras zou er jaloers op worden. Dus de gecastreerde stofzuiger er maar eens bij gehaald. Ja, een stofzuiger zonder zak. Dyson heet het ding, vrouwen zijn er dol op maar vraag mij niet waarom. Ondanks dat het ding geen “ballen” heeft zitten er toch achterwielen aan. Juist, hoe tegenstrijdig kan het worden?? Kijk, een man zonder benen is een zakkenroller, een vrouw zonder benen een kruimeldief….

Met de zakloze roller zuig ik de voeding van de PC schoon, ja ik weet het, eigenlijk slaat het nergens meer op. Maar voor de € 329,- wat het ding gekost heeft geeft het op onverklaarbare wijze resultaat. De voeding van de PC is schoon, nog maar eens proberen. En na 39 minuten kom ik erachter dat het probleem niet de voeding was.
Wat nu? Ik zie af van de kruimeldief optie en ga harde schijven uitwisselen. Dat geeft ook geen gewenst resultaat. Morgen maar eens verder gaan, soms helpt een nachtje slapen.

Ik heb de inhoud van een harde schijf via de fossiele (maar werkende) PC gekopieerd naar een andere harde schijf. Met en via dus eigenlijk inclusief geen garantie hoop ik dat de data veilig is opgeslagen. Snapt U het niet meer?? Nou, troost je, ik op dat moment ook niet echt. De ene PC heeft een antieke versie van XP, de tweede een onbekende Franse versie en de derde heeft zelfs service-pack 3 niet…
Daar kom je dan aan met je 200 GB schijf, ruimte zat.. maar of het ook gesupport wordt is een ander verhaal. Ik heb geen keus dus neem het risico.

Ik kan doen wat ik wil maar na de zevende poging weigert Weirdows, in alle mogelijke versies, zich volledig te installeren. Vanuit de politiek gezien is de formatie ook geen sinecure, maar om nu het Catshuis te gaan bellen voor advies gaat me een béétje te ver. Als formateur van de onwillige computers probeer ik de formatie rond te krijgen door het moederbord uit de fossiele PC, en daarmee alle vaste waardes van de VVD te implementeren in de PVV, de weigerende computer. Natuurlijk is het wantrouwen groot, en de adaptie van het andere moederbord worden door de connectors van de PVV categorisch geweigerd. Die zijn per definitie niet bereid aan de alternatieve voorwaarden deel te nemen. Met andere woorden, het past niet.

Om nu het koningshuis in de vorm van de voeding ook over te zetten in de “nieuwe normen en waarden” is voor mij als formateur geen optie. Dus terug naar af.
Op de één of andere manier moeten de partijen elkaar gedogen, wat blijft er nog over om de onderhandeling positie te verbeteren? Details!! Ja, dat is het sleutelwoord!
Wat is er nog in de achterban te vinden? Het enige zijn de geheugenbanken… Die kunnen volgens de wet van Bartjes niet kapot, maar wie zegt dat Bartjes altijd gelijk heeft? Het ondermijnen van de achterban zal de onwillende partij wel tot andere gedachten dwingen. Of niet??

Wordt vervolgd,
Nico.