Wat is dat eigenlijk? Ik ken kunstschilders die niet eens een kozijntje een beetje behoorlijk in de lak kunnen zetten, nee schilderen moet met veel kleuren op een doek wat op een muildier vastgemaakt is en waarbij vooral niet aan de rest van het mensdom gezien moet laten worden wat de kunstenaar nu eigenlijk met dat keutelprentje probeert te zeggen. Zo zijn er veel, omhoog gevallen artiesten die de ware kunst aan hun achterste lappen en er nog mee weg komen ook. De term “omhoog gevallen” is een metafoor, daar is de kunstenaar zelf zich niet bewust van. Nog sterker, hij/zij zal altijd het standpunt van vrijheid van meningsuiting, in welke discussie dan ook, naar voren brengen om goed te praten dat hetgeen ze produceren een aanvullende waarde voor de mensheid heeft.

Zijn we er allemaal nog of hebben jullie inmiddels een zelfmoordvleugel in je huis ingericht? Voor de echte “Diehards” ga ik dan nog even verder, die hebben niet op de retourtoets geklikt dus die groep wil de rest van het verhaal lezen. Op eigen risico hè. Ben je kunstenaar, op welke wijze dan ook, dan zou ik nu stoppen met dit artikel lezen. Als laatste waarschuwing zeg ik tegen de kunstenaars onder ons dat dit niet geschikt is voor gevoelige geesten tenzij je naar laterale motivatie op zoek bent. Ik weet het, een heleboel lelijke woorden die wel iets betekenen maar waarvan de betekenis je niet zo 1 2 3 te binnen schiet. Ik neem het je niet kwalijk. Voor de overgebleven 2 lezers het vervolg.

Kunstschilders en aanverwante knutselaars dus, wat een volk zeg, met argumenten die nergens over gaan proberen ze hun bestaan te rechtvaardigen. Ga toch gewoon naar een uitzendbureau en neem een baan als inpakker of zo. Daarmee kom ik op het punt dat elke kunstenaar een soort van “drijver” nodig heeft in de vorm van een ander persoon. Iemand die het gefrutsel recht kan praten, promoten en als het even kan ook nog verkopen. Voor veel geld natuurlijk want geen enkele kunstschilder wil eindigen als Van Gogh, wat zegt U? Juist ja, lastig luisteren zonder oren hè. Vraag dat maar eens aan Niki Lauda. Nu kunnen we gaan filosoferen over het feit dat kunstschilders pas na hun dood bekend worden en hun schilderijen geld gaan opbrengen. Dat ga ik niet doen, indien je jezelf nog niet in je eigengemaakte zelfmoordvleugel van je huis hebt opgehangen zal ik eens vertellen wat ik wel echte kunst vind.

Zijn alle kunstenaars inmiddels afgehaakt? Mooi. Wat ik onder moderne kunst versta is een superbe ontworpen motorblok, BMW laat mij daar niet in de steek. Sommige dingen kunnen beter maar over het algemeen zijn de motoren van BMW met een finesse ontworpen dat ik er echt van kan genieten. Hetzelfde geldt voor het onderstel en “de huid” waaronder zich al dat moois bevindt. Elektronisch gezien heb ik daar als afgestudeerd elektronicus toch enkele kanttekeningen bij, dat kan beter. Minder gevoelig voor storingen en vooral simpeler om dezelfde functionaliteit te bereiken. Programmeerbare elektronica ben ik geen voorstander van, geef mij maar discrete componenten die uiteindelijk met minder moeite en meer betrouwbaarheid de klus klaren. (Zei de gek.)

Zeg dat maar eens tegen een kunstenaar, die schiet meteen door het plafond. Binnen het kader van het gegeven moet je een kunstenaar niet met de realiteit confronteren. Dat schijnt dodelijk te zijn voor de vrije geesten van de onverklaarbare vrije expressie. Jammer is wel dat hun kader niet binnen mijn gegeven ligt, dat kader valt niet te verruimen want er zijn totaal geen raakvlakken die dat rechtvaardigen. Het verruimen van de perceptie van de kunstenaar is dan ook een onmogelijke opgave. Medemensen met een serieuze vorm van tunnelvisie, zolang je in hun tunnel gaat is er geen probleem maar probeer ze eens in een andere tunnel te laten kijken, of nog erger, een ruime visie aan hen te openbaren van het hedendaagse leven. Je wordt voor gek verklaard terwijl ze zelf denken te weten waar het hedendaagse leven over gaat. Ik zal eens een discussie met een echte kunstenaar beschrijven die ik via de telefoon gehad heb, niet lachen want het was bloedserieus en voor de kunstenaar in kwestie méér dan de waarheid.

Nico? Ja Bart? Ik ben naar Parijs geweest en ik heb het gat ontdekt. Ben je weer in het Bois de Boulongne geweest? Nee nee, ik heb het gat gevonden en ik ben erachter gekomen dat het gat het gat is. Oh ja? Vertel eens? Ik ben flexibel dus laat maar komen dat verhaal. Het gat is wat het is, het kan niet vergroot worden maar het is zeker niet kleiner. Goh, wat een verrassing! Ja, dat zeg je nu wel maar het gat is hetgeen waarmee we het moeten doen, er is geen mogelijkheid om anders over het gat te denken. Heb je het dan over een zwart gat of over een witte? Je begrijpt er helemaal niks van, het gat van het leven is een andere dimensie dat door weinigen aanschouwd zal kunnen worden, maar ik heb het gezien en sindsdien geloof ik in het gat. Op dat moment heb ik de telefoon op de haak gelegd en ben in lachen uitgebarsten. Ik zag echt geen gat meer in dat gesprek. Toch zet zo’n gesprek je aan het denken, ben ik nou zo stom of is hij het? Op de één of andere manier zaaien ze daarmee twijfel die daarna weer in hun voordeel gebruikt gaat worden.

Wat heb ik nu weer aan mijn fiets hangen? Een geflipte kunstenaar die het gat gezien heeft. Ja lekker, doe mij maar meer van die soort telefoongesprekken! Om het plaatje compleet te maken krijg ik daarna zijn broer aan de telefoon, ook een kunstenaar natuurlijk. Zijn kunstje ligt iets anders, hij is geen hetero maar ook geen homo. Op het moment dat ik aan hem vroeg wat hij nu eigenlijk was antwoordde hij: “Ik ben seksueel”. Nou, toen was ik uitgepraat. Ik zit niet vaak om woorden verlegen maar die opmerking had ik echt niet verwacht. Het herstel kwam gelukkig snel, Simon? Of moet ik je Simone noemen? Wat doe je nu eigenlijk zo dagelijks? Blowen en zuipen. Uhhh, heb je nog meer bezigheden? Dat had ik nooit moeten vragen, met dat verhaal heeft hij waarschijnlijk ook zijn uitkering bij elkaar gepraat en is niet voor herhaling vatbaar. Feit blijft dat kunstenaars zich op een dusdanige manier buiten de maatschappij geplaatst hebben met hun denkbeelden dat de bevoegde ambtenaar die over de uitkeringen gaat er op een redelijke wijze niets tegenin te brengen heeft.

Wat een volk zeg, ik heb dat eerder gezegd maar dit is toch wel het toppunt! Voor mij werken de echte kunstenaars nog steeds bij BMW, die krijgen het voor elkaar dat hun ontwerpen de productielijn halen, er prototypen gebouwd worden en er uiteindelijk een prachtige BMW in de showroom staat. Expressionistisch, abstract of niet, het blijven hoogstaande kunstwerken! Zonder subsidie op welke wijze dan ook, oké, van de klanten dan, jij je zin.

Nico.

Na het vervangen van de centrale stuurstang was het noodzakelijk om de auto opnieuw te laten uitlijnen, op zich geen nieuws maar je hoopt natuurlijk dat het nog even uitgesteld kan worden als de zaak een beetje christelijk uit de verf komt. Vrijdagavond reed ik naar huis nadat de stuurstang vervangen was, de volgende zondag moest ik “even” heen en terug naar Frankrijk met 2000 kilo aanhanggewicht. Ik had al snel besloten dat het geen optie was als de zaak niet uitgelijnd zou zijn. Mijn reguliere bandenboer was natuurlijk allang gesloten en op het internet zoek ik op hoe laat hij op zaterdag open gaat. 8:30, shoot, weer vroeg mijn bed uit.

Het is koud, niet zomaar koud maar echt koud! Rond kwart over 8 zit ik in de 7 met de verwarming op tropisch en de stoelverwarming op roosteren, ik ben onderweg naar de bandenboer die mij tot op heden nog nooit in de steek heeft gelaten. Ik hoop dat hij mij deze keer ook niet zal teleurstellen. Als ik aankom staat de roldeur al wijd open en de koffie is klaar, begint goed. Ik doe mijn verhaal en er is zowaar een mogelijkheid om de 7 direct “even” uit te lijnen. Yes! Wat een geluk. Of toch niet? De gozer die normaal de uitlijning doet is er nog niet, zijn bed is zeker warmer dan de bandenhal.

Er wordt een strebertje bij geroepen, laten we hem voor het gemak en om represaille maatregelen te voorkomen maar even Harry noemen. Een jong gastje dat meer kracht dan verstand heeft. Nee, hij komt niet uit Engeland en hij is ook geen prins. Hij is wel blank, iets wat je heden ten dage niet in elke bandenhal meer tegenkomt. Niet dat ik problemen heb met de geachte gekleurde medewerkers, op de één of andere duistere wijze hebben die meer kaas van techniek gegeten dan Harry. Als ik Harry zou moeten omschrijven krijg je dit, wit kort haar wat recht overeind staat. Of dat komt van teveel alcohol of zijn recente bezoek aan de coffeeshop is een vraag, laten we het maar op gel houden. Dynamisch jong, ontembaar enthousiast en vastbesloten de kou te trotseren door zich in het zweet te werken.

Harry bevestigt de zenders van de uitlijnbank maar daarna was het toch even zoeken welk type BMW dit nu eigenlijk is. Laat mij maar even, ik duw hem achter de computer vandaan en selecteer E38, jaar: 2000 en verlaagd onderstel. Nu hij weer. Auto omhoog en Harry vliegt er met zijn steeksleutels onder, het duurt niet erg lang voordat hij vragend onder de auto staat te kijken waar hij die nu eens op zal zetten. Oké getailleerde stopnaald, die bouten zijn voor het camber en die voor het caster. Ik kan het niet echt aanzien en ga even buiten staan, had ik nooit moeten doen. Toen ik vijf minuten later weer terug kwam was Harry in dekking gegaan, nergens meer te vinden. De rede daarvoor werd me al snel duidelijk, de kluns had de bout van de bovenste draagarm afgebroken. Ik stier het kantoor binnen en vraag om uitleg.

Tja, boutje afgebroken, kan gebeuren. En waar denk je op zaterdag een nieuwe vandaan te halen? Komt goed, wordt mij geruststellend meegedeeld. Achmed gaat op de fiets het gehele terrein van Nederlands grootste autosloperij af om de juiste bout te vinden maar komt met lege handen terug. Ik ga maar eens naar de lokale knaagschuur om iets wat op ontbijt moet lijken naar binnen te werken. Broodje rosbief op mijn nuchtere maag, goed voor het testosteron gehalte. Ik? Opgefokt? Hoe kom je daar nou bij. Om wat rustiger te worden neem ik nog een broodje ei maar of dat gaat helpen?

Het is inmiddels half elf en ik besluit maar eens terug te lopen, mijn auto is nergens meer te bekennen. Niets aan de hand, ze hadden hem even naar de andere hal ernaast gereden zodat er rustig aan gesleuteld kon worden, de uitlijnbank moest voor andere auto’s gebruikt worden. Nietsvermoedend ga ik eens een kijkje nemen, er zijn 2 man aan mijn auto bezig en het schijnt niet mee te zitten. De afgebroken bout wil er met geen geweld uit. Klooi maar lekker door, jullie hebben het veroorzaakt en je lost het maar op ook. Ik neem nog een bak koffie van de zaak en ga een boekje lezen in het kantoor. Golf-tuning, precies wat ik nu nodig heb. Na een half uurtje nog maar eens gaan kijken, niemand te zien en ik loop naar mijn auto. De weerbarstige bout is eruit maar daarvoor is wel de draagarm met een slijptol in tweeën gehakt. Dat schiet lekker op, waar gaan we op zaterdag een nieuwe draagarm vandaan halen voor een E38? Ik pak mijn fototoestel uit de 7 en ga maar eens op wrakkenjacht. Als ik gebleven was waren er misschien nog ongelukken gebeurd.

Enkele uren later keer ik terug naar het rampgebied, wonderwel staat mijn auto op de uitlijnbrug en mijn oude vertrouwde uitlijner is bijna klaar. We hebben het nog even kort over Harry die ik de rest van de dag niet meer gezien heb, weer achter de Taliban aangestuurd zeker. Voordat hij helemaal klaar is stap ik het kantoor van de baas binnen om het over de prijs te hebben. Gezien het geklungel ben ik niet bereid meer te betalen dan voor het uitlijnen, dat gaat niet helemaal door. We komen overeen dat we voor het bedrag van 135 euro vrienden blijven, voor mij goed genoeg en zo rond 3 uur die middag rij ik het terrein af.

Nico.

In de 740 facelift zit een instrumentencluster met enige pixel uitval, een bekend probleem. Deze heeft echter een dusdanig probleem dat het zo goed als onmogelijk is om iets te kunnen opmaken uit de 40 punten die nog werken. Ik heb werkelijk geen idee of de motor in “notprogramm” loopt, het koelwater bijgevuld moet worden, of dat het toevallig de ruitensproeier is? Uit het display kan je het in ieder geval niet opmaken.

Dus wat doe je dan? Heel goed, je vult gewoon alles bij. Op een bepaald moment gaat het toch irriteren, zeker als die knul bij de APK ook nog een verkeerde kilometerstand op het formulier zet. Kan ik hem niet kwalijk nemen, het is gewoon onleesbaar. Dan zit er tot overmaat van ramp een RDC op wat niet werkt en bij elke start een foutmelding geeft. (RDC = Reifen Drück Controle.) Daar werd ik al snel gek van en die melding heb ik er met NCS even uitgecodeerd. Niet dat ik het niet werkend wil hebben maar het is op dit moment even geen prioriteit. Zo zijn er nog meer dingen die gemeld worden maar waarvan ik geen idee heb wat het moet voorstellen.

Gelukkig kan ik de auto uitlezen en dan komt er wel het één en ander aan het licht, bijvoorbeeld dat er een fout in de LKM zit, de IKE niet goed werkt, dat er van de acht parkeersensors maar vier werken en dat er een kortsluiting in de extra waterpomp voor het interieur zit. Het meeste wordt overigens niet in het instrumentencluster gemeld maar zijn wel punten van aandacht. En zo heb ik wel meer dingen gevonden.
Hoofdzaak is dat ik weer ga zien wat het instrumenten cluster mij duidelijk probeert te maken.

Ik ga eens op het internet kijken hoe je ook alweer een pixel-fix doet, ik heb het al meerdere keren gezien maar even oude kennis opfrissen is nooit weg, Ik vind een uitgebreide beschrijving en lees die nog eens aandachtig door. De naalden van kilometerteller enzo hoeven er niet vanaf maar je moet dan wel vier gaatjes gaan boren in je cluster. Liever haal ik de naalden eraf maar die zitten muurvast, dus toen heb ik besloten voor de gaatjes-boor methode te gaan. Overigens beschreven door een Fin die voor Engels op school nooit een voldoende gehaald heeft volgens mij. Met die informatie in mijn hoofd ga ik beginnen, ik heb er nog niet genoeg vertrouwen in om het direct op mijn cluster uit de “nieuwe 7” te doen dus neem ik het oude cluster uit mijn PFL om te oefenen. Dat cluster lag toch al in de schuur omdat ik een perfect werkend cluster in de oude 7 had gezet.

Mooi, beginnen dus maar. Het oude cluster is vrij makkelijk open te krijgen als je weet hoe het moet, Dit cluster heeft een losse IKE en dat maakt het een stuk simpeler. Niet zo simpel dat je geen handen tekort komt, met een beetje doorzettingsvermogen en “kunst en vliegwerk” kan je in je eentje het cluster prima openen. Kost drie liter zweet en de in het wild voorkomende spierkrampen. Geduld van den Bos, geduld! Alles komt goed, willen moet je, gewoon willen en je niet gek laten maken door een dom stuk plastic. De frustratie staat tegen het plafond terwijl ik als een octopus met 3 armen te kort tegelijkertijd de borgpennen probeer te draaien, de klemmetjes aan de zijkant probeer open te houden en de connector aan de achterzijde probeer los te wrikken. Ik ga min of meer onverstoord door maar kan niet voorkomen dat ik op een zeker moment mijn eindeloze geduld verlies en luid roep: “welke debiel van een Germaan heeft dit verzonnen”! Het is duidelijk tijd voor een pauze.

Het kapje komt eindelijk los zonder het te slopen, zo hé, dat valt niet echt tegen. Eens kijken, gaatjes boren, juist. Ik haal de boormachine uit de schuur en stop er een 5mm boortje in, later las ik dat je met een klein boortje moet beginnen, iets van 2,5mm en dan steeds iets groter. Ja lekker, het 5mm boortje is zo bot als het achtereind van een varken maar ik druk door. Het is maar plastic en terwijl de stukken om mijn oren vliegen bedenk ik dat dit niet de juiste methode is. Oké, het eerste gaatje is geboord en daar zie ik zowaar het kopje van een torx schroefje. Dat geeft de burger moed en ik begin aan het tweede gaatje. Heeej, hoe kan dat nu, er zit geen schroefje onder. Heb ik het gaatje op de verkeerde plaats geboord zeg! Uithollen dat gat en ik zal er wel komen, dacht ik… Uiteindelijk is de kniptang er aan te pas gekomen om mij toegang te verschaffen tot de kop van het schroefje. Als je dan denkt dat ik van mijn fout geleerd heb dan heb je het mis, het derde gat leverde een soortgelijke toestand op. En dan zeggen ze dat ik eigenwijs ben, ik heb geen idee waar mensen dat vandaan halen.

Na wat breek en hakwerk zijn alle 4 de schroefjes toegankelijk en ik draai ze er met dol enthousiasme uit. Helemaal, dat moet je niet doen. Die kleine etters hebben de neiging om onder het plastic (wat er nog van over is) te verdwijnen. Juist ja, wat een klusje van 2 uur had moeten zijn is op dit moment al 3 en een half uur onderweg. Geduld geduld, heb ik wel maar het is al weer tijd voor een pauze voordat het geheel door het open venster in de tuin beland. Eigenlijk kan het me helemaal niet boeien waar die schroefjes gebleven zijn, ik ben aan een oud cluster bezig wat toch niet in mijn huidige 7 gebruikt kan worden. Ik leg de zooi op zijn kop en daar komen al 2 schroefjes spontaan naar buiten, de derde kan ik met een pincet pakken en de laatste lijkt voorgoed verdwenen te zijn.

Het is voorlopig even genoeg, na bijna 4 uur heb ik het display er bijna af maar niet helemaal. Tijd voor een pilsje en morgen weer verder.

Wordt vervolgd,
Nico.

Buiten de nieuwe warmtewisselaar voor mijn versnellingsbak (zie de aflevering van vorige week) heeft de Faab een versleten stuurkogel gevonden in de centrale stuurstang. Ik had het exemplaar uit mijn oude 7 er al ingezet maar die kwam origineel uit Polen. Welk merk het was kan ik je niet vertellen, feit is wel dat ook die aan vervanging toe was. Toch een kleine 100.000 kilometer meegegaan dus echt tegen viel het niet. Gelukkig hadden de mannen van SPBA een paar dagen daarvoor een perfect exemplaar uit een andere auto kunnen halen. Daar heb ik meteen beslag op gelegd natuurlijk, ter plekke opgeëist zo te zeggen. Gewillig als de Faab is, eigenlijk moet ik zeggen hulpvaardig, heeft hij die stuurstang er ook meteen onder geschroefd. Dat ging niet zonder slag of stoot.

Dat wil dan weer zeggen dat de slagmoersleutel zonder lucht stond omdat de Heer Len stilte wilde om even een stukje film te schieten van een behoorlijk hobbelende E39. Tja, je vergeet wel eens wat, zoals de compressor opnieuw aanzetten bijvoorbeeld. Daar komen we dan weer achter als het heerschap zich allang uit de voeten heeft gemaakt met één of ander lam excuus. Het excuus was wel redegevend, als hij niet weggegaan was zou hij lam geworden kunnen zijn. Hoezo? Nou, hij heeft zich zo hard ingespannen dat zijn linker schouder het begeven heeft. Dat kunnen we natuurlijk alleen maar toejuichen, die inspanning bedoel ik hè! Van BMW’s wordt je arm, van het sleutelen eraan niet per definitie lam. Toch heeft ons goedlachse baasje het voor elkaar gekregen om zich lam te sleutelen. Zoals de Engelsen zo mooi zeggen: “It will cost you an arm and a leg”. Nu weet ik uit betrouwbare bron dat Len een vrouw heeft dus alle verkeerde gedachten moet ik bij voorbaat uit jullie gedachten verbannen. Je vraagt je toch ongewild af waar zo’n man dan mee bezig is in zijn vrije tijd. Laten we het maar op golf spelen houden.

Samen met de illustere Faab heeft hij een prettig sleutelpandje ergens in een polder staan. Dat prettige pandje ligt trouwens in “the middle of nowhere”, wat een boerengat zeg! De luchtverontreiniging van Moerdijk is in ruime mate aanwezig en als ze in Dordrecht de ramen openzetten dan ruik je de zweetluchtjes uit dat overmaatse dorp ook nog. Dat noemen ze heel plastisch “onder de rook van Dordrecht”. In Den Haag hadden we vroeger een uitdrukking: “Hoe dichter bij Dort hoe rotter het wordt”. Als je dacht dat een “Haags bakkie” een kopje koffie is dat maar half vol gedaan wordt dan heb ik nieuws voor je, dat kunnen ze in Dordrecht zelfs nog overtreffen. Gooi er een klontje suiker in en het steekt als een langzaam bruin wordende ijsberg boven het bodempje koffie uit. Een koekje krijg je alleen als ze die zelf niet lusten, over de verkoopdatum zijn of gewoon keihard. De koffie is bij SPBA wel goed geregeld maar de koekjes, vergeet het maar. Het is het overigens volledig zinloos om met een net gewassen en gepoetste auto langs te gaan, zelfs al heeft het 10 dagen niet geregend er staan nog steeds baggerpoelen te wachten op glimmende blikjes. Je kunt er niet omheen, om er te komen moet je erdoor! De Faab klaagt niet, die is opgegroeid met bagger zo lijkt het. Pakt gewoon elke klus aan, hoe meer bagger hoe beter.

Oh ja, die stuurstang. Ik ben weer eens een beetje afgedwaald geloof ik. De Faab constateert ook nog wat ruimte op de pitman arm van het stuurhuis, bij nader onderzoek bleek dat het gat van de arm aan de zijde van het stuurhuis niet rond meer was. Eén of andere kluns heeft er schijnbaar in het verleden eens een beitel tussen gejaagd die de originele vorm enigszins veranderd heeft zodat het niet lekker meer past. Weg ermee, even een andere uit de voorraadschuur trekken en het zit weer als gegoten. De stuurkogels zijn nog in perfecte conditie dus die worden overgezet op de nieuwe 2e hands stuurstang. Nauwkeurig nameten hoever de armen van die dingen op de stuurstang geschroefd zitten, op precies dezelfde afstand worden ze dan ook weer gemonteerd. Moet goed zijn, dachten we. Niet dus!

Inmiddels is Len weer terug op het honk, rijdt een aftandse 3-touring naar binnen en opent de achterklep. Vastbesloten wil hij twee vaten olie van 65 kilo elk er zelf even uit te tillen. “Hé, ik dacht dat jij last van je schouder had”! Tja, jong en onbezonnen hè die Len maar hij heeft wel twee schouders waar je op kunt steunen. Nou ja, bijna weer. Hij is gelukkig uit de gevarenzone wat zijn schouder betreft.

Na een bijdrage geleverd te hebben aan de kas waardoor SPBA genegen blijft ook mijn volgende “snack” aan de 7 op te lossen vertrek ik. Ik dank de heren vriendelijk voor hun inspanningen en hoop dat mijn “to-do-lijstje” nu danig is ingekrompen. Zoals altijd is de wens de vader van het onvoorspelbare, ik ben nog geen 500 meter weg en zie dat mijn stuurwiel bijna 30 graden uit het midden staat als ik rechtuit rij. Waarom pas na 500 meter? Dat zal ik je vertellen, de eerste 500 meter is er geen meter recht op die één-persoons dijk, je merkt het pas als je tussen de velden door de bewoonde wereld probeert te bereiken. Nee, ja, daar meet je het voor na, ervoor wisten we niet wat erna zou gebeuren. Het blijft een gok zo’n stuurstang, wel beter dan dat de KNO-arts je komt vertellen dat je neusoperatie een gok blijft. Rustig rij ik naar huis, de sporing klopt van geen kant, de voorbanden schrapen langs het asfalt en als ik het stuur los zou laten sta ik zonder daar de intentie toe te hebben tussen het Zuid-Hollands stamboekvee naast de snelweg. Haaks rechtsaf dus, maar even goed vasthouden dat stuur. Het geheel moet dus wel degelijk uitgelijnd worden al was dat niet in de begroting opgenomen.

Nico.

Het grote ogenblik was aangebroken, de warmtewisselaar van de versnellingsbak in mijn 7 ging eindelijk vervangen worden. Ik had daarvoor al van alles geprobeerd, een nieuwe temperatuursensor in de bak laten zetten, nieuw filter en nieuwe olie maar dat hielp niets. Daarna een ander sturingsunit in de 7 gezet, hielp ook niet. Toen bleef er niet veel meer over en de specialisten krabden zich nog maar eens achter de oren zoals honden met jeuk dat plegen te doen.

Die jeuk werd voor mij een beetje heel erg ondragelijk, bij de minste of geringste filevorming was het onmogelijk om met een oververhitte versnellingsbak normaal te rijden. Loste de file op dan leek het wel een straaljager met bijbehorend brandstof verbruik. De bak weigerde om verder op te schakelen dan de 3e versnelling, ja boven de 180km/h wilde hij af en toe wel eens naar 4 toe, met de tong uit de bek om af te koelen, zoals honden dat doen. Het mankeerde er nog net aan dat ik hondenbrokjes in de bak moest gooien om het beest tevreden te houden.

Door de rijwind wilde het beestje wel afkoelen, dat ging in de zomer niet zo heel erg goed trouwens. Dan moest ik toch wel zwaar over de toegestane snelheidslimiet gaan, prettig voor de staatskassen van de diverse landen waar ik geregeld uithang maar minder leuk als het mocht gebeuren dat de bekeuring toevallig toch bij een dienstklopper terecht kwam die het met buitenlanders helemaal gehad heeft. Juist, dan valt hij vroeger of later toch wel op de mat. Er is nog steeds geen paniek over de extra bijdrage voor overmatige snelheid, tot op heden heeft één bekeuring de weg gevonden. Natuurlijk één uit Parijs, dat is tenslotte een wereldstad. Ahum. Als je er doorheen rijdt lijkt het de Bijlmer wel en daarom valt het bij mij onder de categorie ontwikkelingshulp in plaats van een bekeuring.

Hoe dan ook, ik wilde van het probleem af. Die bloedhonden van moderne struikrovers zou het leukste geweest zijn maar dat bleek te veel gevraagd, zelfs hoogwaardig Cesar doen ze het niet voor. Oh, je hebt geen hond. Dan weet je natuurlijk niet wat Cesar is. Voordat ik ooit een hond had wist ik het ook niet hoor, ik dacht dat het iets met die Romeinse keizer te maken had. Je weet wel, Julius Racekar. Of was het nou Cesar? Feit bleef dat het hondse gedrag van mijn versnellingsbak niet in Cesar uit te drukken valt, eerder in honger naar octaan van die maat van hem. Oh ja, dat noemen ze de motor geloof ik. Die twee spelen onder één hoedje en volgens mij gaan bij beide de duimpjes omhoog als ik weer eens voortijdig drank voor het stel moet gaan halen.

Op een mooie herfstdag ga ik eens bij SPBA langs, zomaar, voor de gezelligheid. Niet echt natuurlijk maar dan klinkt het wat spontaner. Vriend Fabian was bijna klaar met wat kleine dingen aan mijn auto toen ik het probleem ter sprake bracht. Fabian twijfelde geen moment en stak zijn smalle hoofd tussen de motor en de radiateur, zíjn hoofd past er wel tussen zonder zijn oren te branden, dat lukt met mijn dikke kop niet. Er komt een ongedefinieerd gemompel uit de linker wielkas, de Faab heeft iets opgemerkt wat niet zo in elkaar steekt als de fabriek het bedoeld heeft. De Faab is zoiets als de Stig maar dan technisch zal ik maar zeggen. Niemand weet wat er in zijn hoofd rondgaat en niemand weet wat het gemompel uit de wielkas betekende. Het raadsel is voor mij compleet. Nadat ik hem tussen de viscokoppeling had uitgevist met zijn oren zei ik: “en nu nog een keer zonder dat ik me in de wielkuip moet opvouwen om je te verstaan”.

“De thermostaat van de warmtewisselaar is er gewoon niet” zei de Faab. Nou, dat is duidelijk dan, kan je dat ook naar het Nederlands vertalen? Wonder boven wonder kon hij dat nog ook! Wonderlijk als het was heeft de Faab het mij duidelijk uitgelegd, niet alleen dat de helft van de onderdelen die de koeling van de versnellingsbak moeten verzorgen miste maar ook dat de koelwaterslangen op een soort van hobbybob manier aan elkaar geknoopt waren. Dat alles leidde ertoe dat de bak onvoldoende, zeg maar niet, gekoeld werd. Mooi is dat, maar de Faab was nog niet klaar, hij moest er toch nog even aan toevoegen dat je dit soort dingen kunt verwachten als je een auto van een weggelopen Kazachstaan koopt. Ja lekker Faab, wrijf het er nog maar eens in.

Helaas was dat onderdeel niet in het warenhuis van de firma Faab en Len, ook wel SPBA genoemd, op voorraad. Geen probleem, het wordt toch steeds kouder buiten dus dat kan wel even wachten. Die warmtewisselaar hadden ze wel maar de aanverwante artikelen om het geheel te laten functioneren zoals het hoort ontbraken. Stuur me maar een berichtje als je alles binnen hebt dan maken we een nieuwe afspraak. Nog geen week later was alles in huis alleen was ik nog niet van plan om naar Nederland te komen.

De feestdagen stonden voor de deur, ik heb nog geprobeerd om via het keukenraampje naar buiten te glippen maar het stel, Kerst en Oud-en-Nieuw kon ik niet tegenhouden. Dan krijg je gedoe met een maretak, de inkopen voor de feestdagen en natuurlijk geen vuurwerk. Ja je leest het goed, vuurwerk is niet te koop in Frankrijk en het nieuwe jaar sluipt stilletjes binnen. Niet met een knal zoals wij gewend zijn maar heel stiekem. Nou, daar moest natuurlijk iets aan gedaan worden maar verder dan een knallende kurk ben ik niet gekomen. Dat heb ik in de slaapkamer nog eens overgedaan en dat had ineens een heel ander, niet nader te omschrijven effect.

Na het bijkomen en uitbuiken van de feestdagen ben ik toch maar weer eens naar mijn koude stukje wad aan de Noordzee teruggekeerd. Een afspraak gemaakt met SPBA en na een paar uurtjes prettig gestoord bezig geweest te zijn was het varkentje gewassen. Of dat kreng van een hond met zijn maat nu ook tevreden zijn blijft even afwachten maar er is goede hoop!
Bedankt mannen!

Nico.

Zo na de feestdagen ben ik nog steeds uitgebreid aan het uitbuiken. De 7 doet het goed voor zover je dat kan en mag zeggen, er is dus geen noodzaak om meteen in de uitleesapparatuur en dergelijke te duiken om te zien wat ik kan vinden. Dat wil niet zeggen dat mijn 7 vrij is van een “to do” lijstje maar de zin ontbreekt. Net als de beer, de zevenslaper en de marmot ben ik in een soort van winterslaap. Op dit moment is het niet zo zeer waar de kunstenaar zijn kunstje kwijt kan maar meer waar het kunstje vandaan moet komen.

Nu voel ik mijzelf beslist geen kunstenaar, God behoedde, meer een verwoorder van het hedendaagse leven. Een leven met een paar BMW’s, dat dan weer wel. Uit pure balorigheid ben ik bezig om van een berg hardhout twee kozijnen met vensters te maken. Dat is nodig omdat de oude kozijnen een dusdanige vorm van houtrot vertoonden dat het gat in de Titanic er een krasje bij is. Ja, stook het dan maar eens warm. Per zes weken gaat er al een kleine 1000 liter stookolie doorheen om het pandje warm te houden voor ruwweg hetzelfde aantal euro’s. Een paar nieuwe kozijnen is dan beslist geen overbodige luxe.

Goed, de “to do” lijst van de 7. Op het moment dat ik dacht dat het met de 7 wel goed zat ben ik naar SPBA gegaan voor iets heel anders. Ik had een andere baksturingsunit nodig omdat mijn versnellingsbak toch wel een vreemd gedrag vertoonde. Door de inspanningen van Max kon ik, onderweg naar Frankrijk, even van de snelweg af bij Dordrecht in de buurt om bij Lennard van SPBA een andere baksturingsunit op te halen. Van het één kwam het ander en we hebben een afspraak gemaakt om nog eens terug te komen. Die afspraak deed niet erg lang op zich wachten, één of andere kluns had een lambdasensor er scheef ingedraaid en de draad in de uitlaat moest opnieuw getapt worden. In Frankrijk kan je van alles krijgen maar net niet wat je nodig hebt. Jean Kloot de Balzak heeft wel tapjes in de aanbieding maar geen M18 x 150. Dat ga je hier echt niet vinden binnen een straal van 300 kilometer, heb je het dan gevonden dan moet zo’n tapje ineens een vermogen kosten. Nee bedankt, voor dat geld rij ik makkelijk naar Nederland heen en terug.

Naar SPBA dus, had ik het maar nooit gedaan. Eigenlijk toch wel want de heren Len en Fabian doen grondig werk, mij werd eerst het goede nieuws meegedeeld zijnde dat de 7 in een vrij goede staat was. Het slechte nieuws was dat de benzinetank aan het roesten is, de hardyschijf meer dan zijn beste tijd gehad heeft en dat er iets gedaan moet worden om het airbaglampje op het dashboard uit te krijgen. Daarbij zijn de voorste draagarmen versleten en er klopte iets niet met de koeling van de versnellingbak. Fijn, bedankt heren! Wel goed om te weten natuurlijk maar met de herfst en de feestdagen voor de deur stel ik het wel uit tot het komende voorjaar.

Ik had andere dingen aan mijn hoofd, begin december moet er een maretak komen, je weet wel, dat spul wat Abra-nogwat-tourix in zijn toverdrank stopte. Oké. We stappen in de auto en gaan op zoek naar de boom waar we het vorige jaar een prachtig exemplaar uit hebben gesloopt. Moet niet ver weg zijn want vorig jaar waren we binnen 10 minuten weer thuis. “Weet je nog wel”, zegt Miki, “bij die appelboom”. Uhh, ja duidelijk. Na 3 uur de omgeving afgestruind te hebben geen appelboom en ook geen maretak. Dan zie ik een prachtige maretak in een boom zitten maar Miki was er niet zo blij mee om 10 meter de boom in te klimmen om die eruit te halen. Vrouwen, ze willen van alles maar er een beetje moeite voor doen is er niet bij. Aangezien ik voor klippengeit ben afgekeurd gaan we op zoek naar een ander exemplaar.

Dan opeens, achter een vervallen schuurtje, spotten we een prachtige maretak. Ik hou niet van half werk dus ik had de bomenzaag al achterin de 7 gelegd, de 60cc kettingzaag met 3,6pk tweetakt motor nog net niet. Dapper zaag ik een volledige tak uit die boom waarmee ik meteen 3 struiken maretak in mijn handen heb. “Wat zou de boer van deze boomgaard daar van zeggen” vraagt Miki. Interesseert me geen bal, als hij iets te zeggen heeft is het nu toch al te laat. Zonder scrupules laad ik de stam in de 7, gooi de achterdeur dicht en berg met een onschuldig gezicht de bomenzaag op in de achterkoffer. Nieeeeeeeejjjj omhoog die hydraulische klep en iets minder nieeeeeejjjj weer dicht. Niets aan de hand. Die appelboom hebben we trouwens nooit terug gevonden, waarschijnlijk maar goed ook anders had ik die ook meegenomen.

Nu de vraag, waar heeft Miki die maretak voor nodig? Bij thuiskomst werd het geheel aan het plafond gespijkerd en de bedoeling is dat als je er met z’n tweeën onder staat dat je elkaar moet zoenen. In Amerika heet dat een Mistletoe. Wist ik veel. Bij ons thuis hadden we een adventkrans met 4 kaarsen erin, als je daar avances onder maakte werd je voor altijd uit het heiligdom van het hiernamaals verbannen.
Feit is wel dat ik een halve boom had meegenomen en dat we er alleen op onze knieën onder konden gaan zitten en dat terwijl het plafond hier 3 meter hoog is. Ach ja, alles heeft zijn charme. Nu vraag je natuurlijk of ik dat het vorige jaar al niet wist, nee want toen hing het geval boven de voordeur en om nu die geit van een postbode te gaan zoenen. Ik moet er niet aan denken om die gerimpelde zak met kluiven innig te omhelzen, ben ik even blij dat ik vorig jaar niet wist wat de betekenis was van die maretak. De postbode schijnbaar wel, ze had een blik in haar ogen die om meer dan een handtekening vroeg, nu weet ik ook waarom.

Nico.

Iedereen kijkt ernaar uit maar toch met gemengde gevoelens. Dat de zorgverzekeringen duurder worden is geen nieuws meer, dat ook de oldtimer auto’s niet meer onder de vrijstelling van houderschapsbelasting dreigen te vallen houdt menigeen bezig. Vele “voordelen” zullen verdwijnen terwijl het volk niet opgescheept wil worden met een VW Golf waar parmantig een 1.2 liter motortje inzit. Wat wil het volk dan? Brood en gas op de plank! Gas hebben we genoeg, Slochteren is nog lang niet uitgeput al lijkt het dat heel Groningen en Friesland langzaam in het gat wat er overblijft zullen verdwijnen. Van mij mogen alleen het CJIB en de RDW erin verdwijnen als stap in de goede richting, dat stukje van Leeuwarden gaan we toch niet missen maar de RDW is een ander verhaal. Die zijn al een aantal jaren geleden vanuit Veendam verhuisd naar Zoetermeer, jammer. Zo houden we maar één offer over voor het tevreden stellen van de grote gasbel.

Het nieuwe jaar dus, hebben jullie al goede voornemens voor 2013? Stoppen met roken schijnt op nummer 1 te staan, minder alcohol schijnt bij velen ook te leven. Dan stel ik me voor dat je op nieuwjaarsdag rond 2 uur ’s middag’s wakker wordt, met je slaperige kop een sigaret opsteekt en je afvraagt waar die koppijn toch vandaan komt. Langzaam maar zeker, zo halverwege het eerste pilsje, dringt het tot je door dat je het nieuwjaarsconcert gemist hebt en zou stoppen met roken en drinken. Nou ja, dat kan morgen ook nog. Volgens mij is het een slecht plan om goede voornemens te hebben, meestal kan je het toch niet waarmaken. Of dat aan jou als persoon ligt is de vraag.

Minder met de auto op pad gaan, ook zo’n goed voornemen. In plaats van met de auto ’s morgens achter de file aan te sluiten gaan we met de trein. Geweldig idee! Daar sta je dan, 2 januari, het is ijskoud, de pest in omdat je geen sigaretten meer bij je hebt en 3 truien aan om een beetje warm te blijven op dat perron. Overdekt is het niet want dat is op de moderne stations uit de mode, dan komt er een onverstaanbare stem uit de omroepinstallatie die meedeelt dat de trein waar jij toevallig op staat te wachten vertraging heeft. In eerste instantie heb je helemaal niet verstaan wat er geroepen werd maar dan gaan de klapbordjes draaien en de nieuwe vertrektijd van de trein dringt langzaam tot je bevroren hersens door. Nog 20 minuten koukleumen, het gevoel in je tenen is een kwartier geleden al verdwenen, als je aan je oorlellen komt breken ze af omdat ze stijf bevroren zijn, het is zelfs te koud om ergens te gaan plassen ondanks dat de aandrang er wel is. Op onverklaarbare wijze krijg je een ontembare trek in chocolade. Eindelijk komt jouw trein het station binnen rollen, de deuren gaan open maar er stapt niemand uit. Er kan ook niemand meer bij want het treinstel lijkt meer op vlees in blik van Unox dan op openbaar vervoer. Dat komt natuurlijk door de vertraging, de volgende trein zal wel minder vol zijn. En zo sta je daar tot half elf voordat je eindelijk in een trein kan stappen. Langzaam realiseer je dat je niet de enige was met goede voornemens.

Zit je eenmaal in die trein dan hangen daar allerlei luchtjes, omdat je net gestopt bent met roken ruik je die dan ook allemaal! Chanel 5 gemixt met Dior, Nina Richie en Old Spice, ik verzin het niet! Dove, Palmolive en dan heb je er nog steeds mensen bij die gewoon naar zweet ruiken of de avond daarvoor bruine bonen met uien hebben gegeten. In de buurt van de grote steden kan daarbij nog een penetrante knoflooklucht hangen, al met al een onbestemde geur tot aan de voorbestemde bestemming. Kokhalzend vlucht je de trein uit op zoek naar de eerste de beste winkel die sigaretten verkoopt. Dat waren twee goede voornemens tegelijk door de afvoer, de trein ga je nooit meer nemen in het spitsuur en het roken is ook meteen weer op het oude niveau.

Ik begrijp wel waarom mensen vrolijk achter de file aansluiten, je zit warm, muziekje erbij, als het kan een krantje of je gaat mede-filerijders spotten. Heeee, die heb ik nu al drie dagen gezien die rode VW Golf met het 1.2 liter motortje. Je kunt niet begrijpen dat iemand die auto voor zijn plezier koopt maar ergens in je achterhoofd speelt wel dat hij/zij maar één keer per drie weken hoeft te tanken. Automatisch wordt de Golf bestuurder tot milieuactivist gebombardeerd, was het nou nog een 2.0 dan was het leed niet zo groot geweest, de bijtelling is een ander verhaal. In ieder geval beter dan op de trein wachten, dat dan weer wel. Hé, een Jaguar, zou hij het volhouden tot de file over is? Kijk daar, nog een BMW, een 3-tje, welke opties zou die erin hebben? Op de linker baan hoop je dat je langszij kan komen om even naar binnen te kijken maar dat is net niet het geval. Als het doel net bereik lijkt te zijn stopt het verkeer op jouw baan en gaat die andere BMW weer rijden. Ben je na 40 minuten eindelijk bij het doel dan moet je niet vreemd opkijken als er een chagrijnige vent in zit die naar jouw BMW kijkt met een koppie van “proleet, aso en milieuvervuiler”. Positieve reacties krijg je alleen van mede-7-rijders of van vrouwen in het algemeen. Het summum is natuurlijk een vrouw in een 7. Zijn ze jonger dan 23 jaar en blond dan heb je rond 8 uur ‘s morgens statistisch gezien 72,4% kans dat ze net klaar zijn met werken.

De goede voornemens, ze worden je van hogerhand onmogelijk gemaakt. Minder geld uitgeven is een noodzaak, dat is niet je eigen vrije wil, daar heeft de verkwister, uhh de minister van het betreffende ministerie wel voor gezorgd. Roken en drinken is ook duur maar het blijft met mate min of meer betaalbaar. Ik heb ooit een vriendin gehad die zei dat als ik niet zou roken en drinken ik van dat geld makkelijk een Ferrari had kunnen kopen. Op de vraag of zij rookte en dronk was het antwoord: “nee”. Mooi, en waar is jouw Ferrari dan? Op de één of andere onverklaarbare wijze is die relatie de eerste avond al stuk gelopen. Ik wilde een Jaguar voor haar kopen die rookte en zoop, dat viel niet in goede, onbespoten, aarde. Het gevolg was dat niet alleen de aarde onbespoten bleef die avond.

Wees verstandig tijdens de jaarwisseling, doe voorzichtig met vuurwerk want ik wil ook in het nieuwe jaar graag nog lezers overhouden. Let heel goed op kinderen en huisdieren, voorkomen is beter dan genezen. Heb je goede voornemens? Dan kan ik alleen maar zeggen: “Zorg ervoor dat je ze waar kunt maken”!

Een heel gelukkig en gezond nieuwjaar gewenst.

Nico.

Jezus! Ja vader? Het gaat echt fout daar op die bol die ik gemaakt heb in mijn vrije tijd. Oh ja vader? Wat is er aan de hand dan? Ik heb een fout gemaakt mijn zoon, ik heb ze een eigen vrije wil gegeven. Ik heb nog eens geprobeerd om Moses 15 geboden te geven maar die heeft 1 stenen tafel uit zijn handen laten vallen dus er zijn er nog maar 10 over. Ik had beter moeten weten om bij een vondeling, die in een mandje door de Nijl dobberend bij een koninklijk echtpaar belandde, mijn vertrouwen te leggen. Wat moeten we doen vader? Er is weinig dat helpt mijn zoon, ik heb al eens ene Noach een ark laten bouwen en de hele bende onder water gezet. Ik zei dat hij van alle dieren een mannetje en een vrouwtje moest meenemen, toegewijd als hij was heeft hij ook twee muggen meegenomen, rotbeesten. Het beste, mijn zoon, is dat jij naar de aarde gaat en de bevolking van hun zonden gaat redden. Mij best zegt Jezus, maar wat is de opdracht? Je wordt geboren in Bethlehem terwijl het ijskoud is, zo rond de jaarwisseling ongeveer. Daarna doe je wonderen en haal je 12 visser bij elkaar die in je geloven. Moet niet moeilijk zijn want als ze slim geweest waren waren ze geen visser geworden. Leer ze hoe ze moeten schrijven om jouw leven vast te leggen voor het nageslacht. Dan zorg je ervoor dat je de lokale overheid tegen je krijgt en laat jezelf aan het kruis spijkeren.

Jezus heeft echt wel even nagedacht over dit plan, hij is terug naar zijn vader gegaan en heeft twee eisen gesteld. Ik wil er een gewillige vrouw bij, en zo het geschiedde in de vorm van Maria Magdalena. De tweede eis was dat hij na het hele verhaal weer terug naar huis mocht komen. Dat kon maar dat zou dan een ander feest worden. Als verzachtende omstandigheid heeft God twee lieve ouders voor hem uitgezocht, zijn vader zou timmerman zijn zodat hij al vroeg aan hout en spijkers gewend was. Ja leuk, herinner mij er nog maar eens aan, dacht Jezus.

Een ander discussie in de hemel heeft plaatsgevonden voordat het zover was, Jezus vroeg of hun goede vriend Mohammed hierin geen rol zou kunnen spelen maar God had voor Mohammed al een andere taak in gedachten. De andere kant van de wereld zou voor eeuwig aanhanger van hem worden en het Goddelijk driespan met alle mogelijke middelen bestrijden. Een keus moet er tenslotte zijn anders was het zinloos geweest mensen een eigen vrije wil te geven. Jezus denkt er nog eens over na en zegt “Als dat maar niet op moord en doodslag uitdraait”. En juist daarom moet je naar de aarde gaan en jezelf laten martelen. De zonden van alle mensen op je nemen en daarna weer terug naar huis komen.

Er wordt een prettig stel uitgezocht door de aartsengel Gabriël. Bij het eerste stel ving hij bot (was zeker ook visser geweest) maar toen vond hij Maria en Jozef. De Heilige geest had de opdracht het “vieze klusje” te doen. Maria wilde graag een kind en Jozef was thuis niet de moeilijkste als het over “van wie het is” ging. Maria was niet de eerste de beste, zij was nakomelinge van Koning David maar de familie was aan lager wal geraakt. Even lastig was wel dat het paar op weg was naar Bethlehem terwijl ze in Nazareth woonden. Nou ja, dan boeken ze maar een Ibis hotelletje onderweg. De Ibis styles en hotels werden aan het niet getrouwde stel geweigerd, in Ibis budget kon het nog net. Ibis budget was in die tijden niet meer dan onderdak in een stal, wat wij als noodzakelijk ervaren zoals een bad, een bed en een TV was in die tijd een os, een ezel en genoeg stro. Handig als Jozef was had hij in een mum van tijd een wiegje getimmerd Ik weet niet van wie ik het heb maar ik ga ook nooit zonder gereedschap van huis.

De nacht van 24 op 25 December, het is koud en er is een Ibis-stal beschikbaar. Maria had een onbevlekte ontvangenis gehad van de (g)heilige geest en de tijd was gekomen dat de kleine zijn kop de wereld instak. Zijn Goddelijke vader had nog voor vuurwerk en een ster gezorgd zodat een drietal wijzen hem ook terug konden vinden. Eigenlijk waren het er vier maar de laatste had het te druk onderweg om op tijd te komen. In die tijd hadden ze in het huidige Israël een koning die behoorlijk paranoia was, Herodes. Om zijn onmacht als staatshoofd te verbergen duldde hij geen concurrentie en de aankondiging dat er een Jezus geboren zou worden, die koning der Joden zou zijn, maakte hem uitzinnig. Hoe hij het wist is een raadsel maar de 3 wijzen, waarvan er maar één uit het oosten kwam, wist hij te gijzelen. Oh, dacht je dat ze alle drie uit het oosten kwamen dan? Nee hoor, alleen Balthasar kwam van die kant. Casper, die zwarte, kwam uit Ethiopië en Melchior was een Europeaan. Ze moesten de “King of the Jews” vinden en bij hem brengen. In die tijd waren de ondervragingsmethoden nog niet erg geavanceerd en het duurde daardoor tot 6 Januari voordat ze eindelijk bij de bewuste Ibis vestiging aankwamen.

Wat doen die drie wijzen, ook wel koningen genoemd, ze brengen cadeautjes! Ze zijn te laat voor het echte feest maar nog net op tijd om te zien hoe de kerstboom uit de stal gegooid wordt. Door die cadeautjes mogen ze bij ons tot op de dag van vandaag in de kerststal staan ook al waren ze “iets” te laat.

Jezus liet al heel snel van zich horen, de herdertjes lagen bij nachte, zij lagen bij nacht in het veld. Totdat er één of ander schreeuwlelijk zijn mond open deed en ze allemaal wakker maakte. Tja, wat doe je dan? Dan ga je natuurlijk op zoek naar het lawaai waardoor alle schapen zo gefrustreerd raakten dat ze zelfs met de wolven in de buurt een feestje gingen vieren. Oké, het was donker en die schapen hebben de wolven niet herkend. Zo ontstaan dus misvattingen, die schapen waren helemaal niet dol op de wolven maar in de kerstliedjes wordt dan meteen geroepen dat de schapen met de wilde dieren samen speelden in de wei. Vrede op aarde, zou mooi geweest zijn maar de feiten liggen anders. Had je de eerste de beste wolf gevraagd hoe het feest bevallen was had je een diepe burp als antwoord gekregen.

Had je op dat moment Maria gevraagd hoe het bevallen was had je een heel ander antwoord gekregen. Zoiets van ”Jezus, dat deed pijn”! Enfin, de teerling is geworpen, er ligt een taak voor hem die hij al kent maar toch heeft hij de moed om het te volbrengen. Dat is een bikkel, nergens bang voor en in staat om zich als mens te gedragen. Nou ja, buiten een paar wonderen om dan. Daarvoor vieren wij het kerstfeest, om eer te brengen aan de verlosser die geen berg te hoog was en geen zee te diep, die zee liep hij gewoon overheen met zijn eikenhouten sandalen.

Vrede op aarde, zou wel eens tijd worden na 2012 jaar.
Een heel gelukkig kerstfeest gewenst en ik hoop dat ik je niet te veel heb geïrriteerd met mijn versie van het kerstverhaal.

Nico.

Kerstmis.

Tja, het is de tijd van het jaar maar wat moet je er eigenlijk van zeggen? De geboorte van Jezus Christus, het moet toch wel een speciale gozer geweest zijn want hele volksstammen vieren 2012 jaar na dato nog steeds zijn verjaardag. Daar ben ik natuurlijk geen uitzondering op dus we doen vrolijk mee aan de gekte die de feestdagen met zich meebrengen.

Als allereerste wordt er een stuk natuur gerooid en de dennenbomen zijn in maten en soorten verkrijgbaar, van de Noorse blauwspar tot de ordinaire den. Met of zonder kluit, kan je nadat hij 4 weken bij de kachel heeft staan zweten de graat nog in de tuin planten om hem het volgende jaar weer uit te graven en nogmaals 4 weken te mishandelen. Uit ervaring kan ik je vertellen dat het uitgraven maar een aantal malen lukt, op een bepaald moment is het ding zo groot geworden dat er een graafmachine bij moet komen om het boompje uit de grond te krijgen. Tijd voor een kunstboom.

Wat een naaldboom met kerst te maken heeft heb ik door de jaren heen nog niet kunnen ontdekken, aan de oostkant van de middellandse zee groeien die echt niet.
Nee, ook 2012 jaar geleden niet. Dat het er rond eind December wel eens vriest kan ik me voorstellen, een os en een ezel ook wel maar geen den met ballen en lampjes erin. Maakt niet uit, we doen er gewoon zoals “normale” mensen aan mee. De ballen uit de schuur halen en het feest kan beginnen. Nou ja feest, het heeft nogal wat voeten in de aarde voordat het kreng staat. Is die klus eindelijk geklaard dan zijn we weer lief tegen elkaar.

De kerstversiering wordt gestaag uitgebreid. Overal zitten dan ook nog eens lampjes in en we zijn niet de enigen die dat hebben, de afgekeurde kerncentrales in de Elzas worden alweer opgestart om ons van de nodige stroom te voorzien. Kerst vieren heeft zijn prijs, stop er nog maar een reactor staafje bij want de familie van den Bos heeft ook weer kerstversiering. Dat wordt dan weer goedgepraat door te roepen dat kernenergie de schoonste energie is die bijna onbeperkt opgewekt kan worden. Ja hoor, geloof je het zelf? Echter een geheel legale uitleg in de kerstperiode.

De lokale bouwmarkt is gedeeltelijk omgetoverd tot kerstmarkt, alleen de omzet aan verlengsnoeren schiet al door het plafond. Oh ja, doe er ook nog maar een doosje 25 ampère zekeringen bij want we willen natuurlijk niet in het donker komen te zitten. Of de bedrading het allemaal leuk vindt blijft afwachten, wat ik wel weet is dat de kilowatt/uur meter sneller draait dan de gemiddelde ventilator.En dan hebben we met de kerst natuurlijk gasten waardoor ook de magnetron en de elektrische oven tegelijk aanstaan, samen met de vaatwasser en de extra elektrische kacheltjes in de verschillende gastenkamers. Het zal me een klap geven! De rekening bedoel ik.

Nog even over die verlengsnoeren gesproken, die zijn volledig zinloos. Aan alle kerstverlichting zit tegenwoordig zo’n adapter vast die in zijn eentje 3 beschikbare gaten afdekt, dus wat doe je dan? Je prikt in het laatst beschikbare gat nog een verlengsnoer met 5 van die gaten erin. De filosofie achter het adapter gebeuren is dat het veiliger is om de verlichting op zwakstroom te laten werken, er heeft niemand nagedacht over het “in serie zetten” van stroomaansluitingen. En zo wordt in een aantal gevallen de kerstverlichting een “serial killer”. Kerst is het feest van het licht maar zoveel licht dat het huis ervan afbrandt zou ik nu ook weer niet willen.

Ik ben wat afgedwaald geloof ik, het ging over het kerstfeest, de geboorte van de verlosser. Wist je trouwens dat die drie koningen in je kerststal er pas na 6 Januari bij horen? Die waren even de weg kwijt, foutje in de TomTom zal ik maar zeggen. Daarbij kwam er maar één uit het oosten, Bathasar. Die zwarte, Caspar, zou uit Ethiopië gekomen zijn en Melchior uit Europa volgens de overleveringen. Was natuurlijk wel een rotstreek voor ze, wij gooien de kerstboom uiterlijk 6 Januari het huis uit en dat is precies het moment dat die drie aankwamen. Jammer jongens, jullie hebben het feest gemist. Oh wacht even, jullie hebben cadeautjes bij je? Dat is natuurlijk een ander verhaal en daarom mogen jullie tot op de dag van vandaag gewoon in de kerststal staan. Oh ja, officieel waren het magiërs maar wijzen sprak meer tot de westerse verbeelding, daarna zijn ze in kerstliedjes tot koningen verheven.
De vierde wijze, Artaban, heeft alleen een lege stal aangetroffen omdat hij teveel treuzelde onderweg om hulpbehoevende te helpen, hij wordt ook nergens genoemd omdat hij ongeveer drie jaar te laat was voor het feestje.

Ik moet mijzelf even corrigeren, eigenlijk hadden de drie koningen wel degelijk de allereerste versie van een TomTom, er was een ster die hen naar Bethlehem leidde. De ongelovigen zien daar niets in, zoals mijn opa zei: “Het onweerde toevallig boven die stal, dat vertellen ze er niet bij”. Verwijzend naar een kerstliedje wat als tekst heeft: “Daar schoten 3 stralen uiteen.”.

Er zijn wel meer dingen die mij bezig houden, de gedachte over de “onbevlekte ontvangenis van Maria” bijvoorbeeld, degene die dat vrouwtje zwanger gemaakt heeft moet dan wel een echte droogkloot geweest zijn om geen vlekken na te laten. Soort van bevruchten in poedervorm zoals planten dat plegen te doen. Als ik Jozef was geweest hè, dan had ik toch best een hartig woordje met haar gesproken. Geen smoesjes van “dat kwam van de wc-bril”, als ze die al hadden tenminste. Buiten dat, wat doet zo’n vrouwtje op het herentoilet? Maria: “Ja maar het is heilig lieverd”, Jozef: “ohhh, dan is het goed schat”! Ik kan je uit ervaring vertellen dat een zwangerschap voor bijna alle vrouwen heilig is, daarbij zou ik niet zo’n makkelijke geweest zijn als Jozef . Volgens mij heeft Jozef als timmerman zelf ook wel wat aan de weg getimmerd, een soort van winterschilder maar dan met spijkers. Ja het zat er al vroeg aan te komen voor die kleine. Hout, spijkers, daar hebben we weer een ander feestje van gemaakt.

Het kerstfeest heeft voor de gelovigen onder ons een diepere betekenis dan een kerstboom die in de 19e eeuw uit Duitsland is overgewaaid en het rijk maken van de lokale middenstand. Voor andere gelovigen heeft kerst geen enkele betekenis maar voor een paar daagjes extra vrij van het werk hoor je niemand klagen. Eigenlijk is het in deze moderne tijd, waar integratie en acceptatie op een hoog niveau staan ongepast om de verjaardag van Mohammed niet te vieren. Weer een extra vrij dagje erbij.

Deze tekst is niet bedoeld om welke geloofsovertuiging dan ook in verlegenheid te brengen, het tegenovergestelde is meer van toepassing.

Hoe dan ook, in deze periode van het jaar moeten we over de gehele wereld in vrede kunnen leven. Als het kan de rest van het jaar ook, ik denk dat ik daarvoor een té idealistisch beeld heb van hoe het zou moeten.

Een geweldig goede kerst gewenst,
Nico.

Het is eind Februari als de gereviseerde startmotor met garantie binnenkomt, uit Engeland natuurlijk! Terwijl het sneeuwt, vervangen we het kreng, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet zo ongeveer gynaecoloog zijn om er met je handen tussen te komen om alle benodigde moertjes en boutjes los te maken. En dan nog uitvinden hoe je het ding moet draaien en keren om het eruit te kunnen nemen. Laat staan de “nieuwe” er weer in te frummelen. Vanwege de kou wisselen we elkaar af, een witte laag sneeuw geeft een heel ander uiterlijk aan mijn zwarte 7. Ik moet zeggen dat een “two-tone” kleur de 7 echt niet zal misstaan, maar het is koud!! Toch ben ik wel gecharmeerd over het effect wat de sneeuw op mijn 7 heeft dus laat ik Dean lekker verder klunzen terwijl ik mijn 7 bewonder. Dit is vele malen beter dan een photo-shop maken, dit is live!

Ineens hoor ik een behoorlijke klap achter me en een paar Engelse kreten die niet voor vertaling vatbaar zijn, Dean is van zijn stoel gevallen waar hij tot voor kort opstond om de startmotor vast te zetten. De 5 stond op assteunen omdat er een paar bouten aan de onderkant in moeten. In zijn val breekt hij heel relaxed met zijn lompe lichaam een paar brandstofleidingen af. Tja, daar kan je jezelf niet aan vasthouden als je wegglijdt.
Wat een debiel idee ook om een startmotor te vervangen als het sneeuwt! Alles goed met je Dean? Niks gebroken wat al niet eerder gebroken is geweest? Er is niet veel over wat hij op een bepaald moment in het verleden niet gebroken heeft, dus de kans dat hij iets anders heeft gebroken is vrij klein. Feit is wel dat de startmotor erin zit maar er nieuwe onderdelen moeten komen voor de brandstof toevoer. Rijden kan hij er voorlopig nog niet mee.

Ik leen hem maar weer eens een auto, ditmaal de Citroën C5 want de Volvo had ik inmiddels verkocht, dus dat was geen optie meer. Wat hebben we nodig? Een simpel plastic T-stukje wat op de brandstoffilter zit. Dus onze Franse BMW dealer maar weer eens gebeld, natuurlijk was het er een dag later dan beloofd. Dean belt niet van te voren, die stapt gewoon in de auto en verwacht dat het er is. Erg hardnekkig dat grenzenloze vertrouwen van hem. Enkele dagen later moet hij weer terug naar Engeland en ik naar Nederland, ja ja we reizen wat af. Het T-stukje is de volgende dag wel aanwezig en als je dacht dat het alleen het T-stukje was heb je het mis. Ook al het slangen gedoe zit er meteen aan vast voor het grappige prijsje van een kleine 70 euro. Om nu meteen te roepen dat BMW de onderdelen onnodig duur maakt op die manier is mogelijk niet juist. Aan de andere kant, wat mag een stukje plastic kosten?

Nou ja, over de prijzen van onderdelen mogen we niet zeuren, we rijden wel in geweldige auto’s. Inmiddels ben ik naar Nederland vertrokken en Dean zet het er zelf even in, dat was op zich ook niet zo moeilijk. Wat hij ook probeert de 5 wil niet starten, dezelfde avond krijg ik dan ook een telefoontje van een wanhopige Dean.
Geen probleem voor het moment man, neem de C5 maar mee naar Engeland. Ik waarschuw hem nog even dat de voorbanden van de C5 niet top meer zijn en wens hem goede reis.

Twee dagen later, telefoon uit Engeland. Dean is weliswaar in zuid-Londen aangekomen met de C5 maar bij het oprijden van de ferry had hij geen grip meer in de sneeuw. De douanier aan de Franse zijde van het kanaal had even zijn collega’s en de politie aan de andere kant op de hoogte gesteld van het tractie probleempje. Gevolg was dat hij aan de overkant werd aangehouden en de voorbanden van de C5 werden afgekeurd om verder mee te rijden. Gelukkig kreeg hij 24 uur om er nieuwe op te laten zetten. Goed, ik wist dat de zijkanten van de banden volledig weg waren maar dat was geen probleem voor de Franse APK. Zolang de slijtribbel van een band niet gelijk ligt met het profiel in het midden is dat hier geen enkel probleem. In Engeland, en ik denk in de rest van Europa ook, is dat wél een probleem.

Ik ben al lang en breed terug in Frankrijk maar geen spoor van Dean. Net zoals de aanhanger was ik zonder het van te voren te weten de C5 vier weken kwijt. Het weer klaart op en de 20 centimeter ijs die zich in ons zwembad gevormd had begon zowaar te smelten. Ik onderneem een poging om naar Dean zijn huis te rijden en zijn 5 aan de praat te krijgen. No way!! Na een aantal malen starten had de diesel zichzelf moeten ontluchten en aanslaan, niets van dat alles. Ik besluit de accu eruit te halen en thuis aan de lader te leggen. Alles gaat lekker en ik neem de minpool los, begint me dat ding toch te krijsen zeg! Juist, het alarm werkt nog prima en is bij deze weer eens getest. Dat de kippen van de buurman 3 weken van de leg zijn boeit me niet zo erg, het is tenslotte mijn buurman niet.

Wordt vervolgd,
Nico.