Na het vervangen van de centrale stuurstang was het noodzakelijk om de auto opnieuw te laten uitlijnen, op zich geen nieuws maar je hoopt natuurlijk dat het nog even uitgesteld kan worden als de zaak een beetje christelijk uit de verf komt. Vrijdagavond reed ik naar huis nadat de stuurstang vervangen was, de volgende zondag moest ik “even” heen en terug naar Frankrijk met 2000 kilo aanhanggewicht. Ik had al snel besloten dat het geen optie was als de zaak niet uitgelijnd zou zijn. Mijn reguliere bandenboer was natuurlijk allang gesloten en op het internet zoek ik op hoe laat hij op zaterdag open gaat. 8:30, shoot, weer vroeg mijn bed uit.
Het is koud, niet zomaar koud maar echt koud! Rond kwart over 8 zit ik in de 7 met de verwarming op tropisch en de stoelverwarming op roosteren, ik ben onderweg naar de bandenboer die mij tot op heden nog nooit in de steek heeft gelaten. Ik hoop dat hij mij deze keer ook niet zal teleurstellen. Als ik aankom staat de roldeur al wijd open en de koffie is klaar, begint goed. Ik doe mijn verhaal en er is zowaar een mogelijkheid om de 7 direct “even” uit te lijnen. Yes! Wat een geluk. Of toch niet? De gozer die normaal de uitlijning doet is er nog niet, zijn bed is zeker warmer dan de bandenhal.
Er wordt een strebertje bij geroepen, laten we hem voor het gemak en om represaille maatregelen te voorkomen maar even Harry noemen. Een jong gastje dat meer kracht dan verstand heeft. Nee, hij komt niet uit Engeland en hij is ook geen prins. Hij is wel blank, iets wat je heden ten dage niet in elke bandenhal meer tegenkomt. Niet dat ik problemen heb met de geachte gekleurde medewerkers, op de één of andere duistere wijze hebben die meer kaas van techniek gegeten dan Harry. Als ik Harry zou moeten omschrijven krijg je dit, wit kort haar wat recht overeind staat. Of dat komt van teveel alcohol of zijn recente bezoek aan de coffeeshop is een vraag, laten we het maar op gel houden. Dynamisch jong, ontembaar enthousiast en vastbesloten de kou te trotseren door zich in het zweet te werken.
Harry bevestigt de zenders van de uitlijnbank maar daarna was het toch even zoeken welk type BMW dit nu eigenlijk is. Laat mij maar even, ik duw hem achter de computer vandaan en selecteer E38, jaar: 2000 en verlaagd onderstel. Nu hij weer. Auto omhoog en Harry vliegt er met zijn steeksleutels onder, het duurt niet erg lang voordat hij vragend onder de auto staat te kijken waar hij die nu eens op zal zetten. Oké getailleerde stopnaald, die bouten zijn voor het camber en die voor het caster. Ik kan het niet echt aanzien en ga even buiten staan, had ik nooit moeten doen. Toen ik vijf minuten later weer terug kwam was Harry in dekking gegaan, nergens meer te vinden. De rede daarvoor werd me al snel duidelijk, de kluns had de bout van de bovenste draagarm afgebroken. Ik stier het kantoor binnen en vraag om uitleg.
Tja, boutje afgebroken, kan gebeuren. En waar denk je op zaterdag een nieuwe vandaan te halen? Komt goed, wordt mij geruststellend meegedeeld. Achmed gaat op de fiets het gehele terrein van Nederlands grootste autosloperij af om de juiste bout te vinden maar komt met lege handen terug. Ik ga maar eens naar de lokale knaagschuur om iets wat op ontbijt moet lijken naar binnen te werken. Broodje rosbief op mijn nuchtere maag, goed voor het testosteron gehalte. Ik? Opgefokt? Hoe kom je daar nou bij. Om wat rustiger te worden neem ik nog een broodje ei maar of dat gaat helpen?
Het is inmiddels half elf en ik besluit maar eens terug te lopen, mijn auto is nergens meer te bekennen. Niets aan de hand, ze hadden hem even naar de andere hal ernaast gereden zodat er rustig aan gesleuteld kon worden, de uitlijnbank moest voor andere auto’s gebruikt worden. Nietsvermoedend ga ik eens een kijkje nemen, er zijn 2 man aan mijn auto bezig en het schijnt niet mee te zitten. De afgebroken bout wil er met geen geweld uit. Klooi maar lekker door, jullie hebben het veroorzaakt en je lost het maar op ook. Ik neem nog een bak koffie van de zaak en ga een boekje lezen in het kantoor. Golf-tuning, precies wat ik nu nodig heb. Na een half uurtje nog maar eens gaan kijken, niemand te zien en ik loop naar mijn auto. De weerbarstige bout is eruit maar daarvoor is wel de draagarm met een slijptol in tweeën gehakt. Dat schiet lekker op, waar gaan we op zaterdag een nieuwe draagarm vandaan halen voor een E38? Ik pak mijn fototoestel uit de 7 en ga maar eens op wrakkenjacht. Als ik gebleven was waren er misschien nog ongelukken gebeurd.
Enkele uren later keer ik terug naar het rampgebied, wonderwel staat mijn auto op de uitlijnbrug en mijn oude vertrouwde uitlijner is bijna klaar. We hebben het nog even kort over Harry die ik de rest van de dag niet meer gezien heb, weer achter de Taliban aangestuurd zeker. Voordat hij helemaal klaar is stap ik het kantoor van de baas binnen om het over de prijs te hebben. Gezien het geklungel ben ik niet bereid meer te betalen dan voor het uitlijnen, dat gaat niet helemaal door. We komen overeen dat we voor het bedrag van 135 euro vrienden blijven, voor mij goed genoeg en zo rond 3 uur die middag rij ik het terrein af.
Nico.