Archives for 2012

Donderdag, volgens de toezegging zouden mijn spulletjes al geleverd moeten zijn, maar de postbode mijd dit adres alsof het een spookkasteel is. Het feit dat ik er verblijf schijnt dit vermoeden alleen maar te versterken. Ik ben niet eng, alleen in mijn zwembroek ben ik eng, maar eind Februari is de kans dat je mij in een zwembroek aantreft wel héél erg klein. In ons zwembad ligt dan nog een 15 centimeter dikke ijslaag.
Dus voor de zoveelste dag op rij check ik de tracking informatie. Twee van de drie pakketten zijn inmiddels per bakfiets gearriveerd in “ regio centre” …. Dat is “maar” 200 kilometer bij mij vandaan. Het derde pakket is en blijft spoorloos.

Vrijdag, vroeg in de ochtend, klopt er iemand op de deur, ik spring mijn bed uit in mijn onderbroek en open het raam. Ik verander spontaan in een ijspegel, Jozef, wat is het koud!! Krijg nou wat, de postbode!!! Eén momentje graag, ik kom eraan. Ik schiet als een pijl uit een boog in mijn kleding en ren naar de voordeur. Ik was echt niet toonbaar, maar dat was zij gelukkig ook niet. Wat een varken zeg!! Het ergste was dat het zwijntje maar één pakketje bij zich had. Na het nummer te hebben gecheckt was dat dus het pakket waar geen tracking info over beschikbaar was. De andere pakketjes zijn nog steeds onderweg… Snappen jullie het nog ??

Vrijdag in het begin van de middag, mijn andere pakketjes zijn gearriveerd in het distributiecentrum van de Franse post in Poitiers, en staan klaar om in een busje gepropt te worden. Zal wel een Renault bussie zijn want tot 4 uur die middag verandert er niets aan de tracking info. Ik laat het verder maar weer even van me afvallen, je krijgt wat de post betreft wel een hele brede rug hier hoor!

Ik ga met de verkeerd bestelde lambda sensors naar het postkantoor om ze terug te sturen naar de United States.
Ik heb, zoals is voorgeschreven voor retour-zendingen, keurig het retour-formulier uitgeprint, en volgens voorschrift het adreslabel met barcode midden op het pakketje geplakt. Op het postkantoor moet ik een formulier invullen met afzender en geadresseerde, geen probleem. Plakt die zeug achter de balie het gehele formulier op mijn pakket over het adreslabel met barcode heen. Nee hé !!! Die barcode is de retourcode en moet erop blijven!! “Ja maar deze barcode, die op dit formulier staat, is ook belangrijk.” Krijg jij eens even lekker de (een niet nader te noemen) varkensziekte, het pakket was klaar voor verzending en er hoefde alleen nog maar postzegels op!! Dus gaat mevrouw zeug het plakkaat eraf scheuren. Niets meer over van de barcode en adres gegevens!!

Omdat ik de Fransen inmiddels een klein beetje ken heb ik de papieren gelukkig 2 keer uitgeprint, ik vertrek naar huis en haal de 2e printout op. Zeug plakt het label van de Franse post er nogmaals op en plakt mijn adres-barcode-label op de zijkant. Tja, met al die Franse stickers is er verder geen plaats meer over. Ik heb geen andere keus dan het te accepteren, maar ik ben er niet blij mee!! Voor 8 euro méér heb ik een verzekering genomen voor het geval het pakketje kwijtraakt en ik mijn 160 euro niet terug krijg… En je kan het wel raden he, nog een sticker erop ter grootte van een A4!! Nee, géén Audi !!! Papierformaat, weet je wel.
( Het geld had ik 7 dagen later terug op mijn credit card, dus dat viel niet tegen. )

Behoorlijk ontevreden ga ik terug naar huis en check de tracking info nog maar eens. Ineens staat er dat mijn ander twee pakketjes op het postkantoor liggen!! Daar kom ik net vandaan, had dan iets gezegd he!! Ze weten ook wel waar ik woon en wie ik ben ondertussen. Helaas zie ik het bericht op de site van de Franse post om 5 over 5 die middag. Het postkantoor is dan dus net gesloten. Merde !!!

Zaterdag ochtend, ik sta te wachten tot het postkantoor opent. Gewapend met de trackingnummers ben ik van plan de geachte varkentjes achter de balie eens te wassen. Het blijft bij een uitwisseling van papieren, gelukkig maar want alleen de aanblik doet je al huiveren.
Waarom de andere twee pakketjes niet netjes bij mij thuis zijn afgeleverd hou ik mijn mond over dicht. Ik krijg uiteindelijk de twee dozen in handen en ik ga er als een bezetene mee vandoor. Het interesseert me niks dat ze niet in de Z3 passen, ik heb ze en niemand gaat daar nog iets aan doen!!

Thuis aangekomen met nekkramp, de dozen waren een béétje te groot voor de Z3, vind ik twee briefjes in de brievenbus. Wij zijn bij U langs geweest met de pakketten maar U was niet thuis. Geloof je het zelf? Ze zijn gewoon té lui geweest om uit die gele Renault Kangoo bestelauto te komen en op de deur te kloppen! Het is ook een heel eind lopen vanaf de poort naar de voordeur, zeker wel 25 meter!

Nico.

De benzinemeter blijft stijf in de “leeg” –hoek staan, het reserve-lampje brandt, de boordcomputer geeft 0 “Reichweite” aan en in het vrijgeschakelde menu staat de tankinhoud op nul. Maak me niet gek hè, ik heb er net 5 liter benzine in gegooid!! Nou ja, er zijn al eens vaker 5 liter benzine ( en heel goed mogelijk méér dan dat ) in het grind verdwenen, dus even onder de auto kijken of het er niet met dezelfde snelheid weer uitgelopen is. Geen druppel, phoe wat een opluchting, laten we maar eens proberen te starten.

Na wat gepreutel en geplof komt de V8 tot leven, even laten draaien en weer uitzetten. Met de wetenschap dat je met een koude motor in tijd van een vloek en een scheet door die 5 liter benzine heen bent.
In de luchtvaart noemen ze dat “running on fumes”, de tank is leeg maar de motoren draaien nog. Dan is het wel een klein beetje noodzakelijk dat er een landingsbaan in de buurt is. In mijn geval een benzinestation.

Het dichtstbijzijnde benzinestation is 1609 meter bij mij vandaan, exact 1 Engelse landmijl. Maar het is heuvel-op, normaal denk je dat het niet zo steil is, maar met enkele liters in je tank is het ineens een col van de hoogste categorie! Ik moet een ratelend Peugeotje voorrang geven en dan kan ik er achteraan, vastbesloten om voor de bolletjes-trui het maximaal aantal punten op deze beklimming te scoren. Helaas, ik wordt 2e, wacht maar met je Peu-zooitje, bij de volgende col zal ik je eens laten zien hoe een beklimming “in stijl” eruit ziet!! Maar ik ben boven… en na enkele bochten rol ik de plaatselijke brandstof voorziening binnen. Pffff, gelukkig!

Ik hang vrolijk het vulpistool in de vulopening en begin te pompen. Zal ik de tank in één keer helemaal volgooien of is het misschien handiger er eerst een liter of 20 in te doen? Terwijl in mijn hoofd een welles – nietus ping pong spelletje gespeeld wordt blijf ik doorpompen. Ik besluit voor alles of niets te gaan. Maar als de pomp de 80 liter passeert wordt het toch wel spannend. Nóg spannender wordt het als de teller voorbij de 90 liter gaat, hoeveel kan er nog bij? Uiteindelijk 96 liter voordat de pomp hijgend afsloeg.

Juist, schiet mij maar naar de maan, 5 liter + 95 liter is toch echt 100 liter, daar hoef je nu niet direct een ruimteschip-ontwerper voor te zijn. Dus er zijn twee mogelijkheden, óf ik heb die eerste 5 liter er al doorheen gejaagd voordat ik bij de pomp kwam, óf er kan nog zo ongeveer 5 liter in het expansievat. Zou degene die weet, wie dat zou kunnen weten, zo vriendelijk willen zijn hem/haar te verraden?

Ik ben zeer (bij)gelovig aangelegd en ik bid tot de Moeder der Octaan dat er geen lekken zijn. Als de Noormannen en Vikingen benzine hadden gekend, hadden ze daar zeker een God voor uitgevonden. Naast Thor en Wodan de Mythische God Octa!
Offerend aan Octa reken ik de hoeveelheid benzine af, voor €1,42 per liter kom ik op het bedrag waar we de wekelijkse boodschappen van kunnen doen. Maar ik mag niet klagen, het is nog altijd goedkoper dan in Nederland.

O wonder, Moeder der volle tanken, dank U !! De benzinemeter staat helemaal op maximum. Zalig zij de onbekende Heiligen der voldoening, met ander woorden… Het voelt goed !! YES, en nieuwsgierig als ik ben ga ik eens even in het vrijgeschakelde menu kijken. Ik verwachtte 90 liter in het display te kunnen aanschouwen… Bof, niet dus, vol staat die nog steeds nog steeds op 80 liter.

Even wachten hé, ik heb net een klein vermogen aan brandstof in de tank gemikt en de boord computer is daar niet van onder de indruk?? Ik zal U de gebruikte woorden besparen, alhoewel het voor sommigen nieuwe woorden leren zou zijn.

Waarom denkt de rest van de 7 niet mee? Ik duik ETK in en vind uit dat de vlotters, zowel in een 85 liter- als in een 95 liter tank, hetzelfde zijn. Ik heb mijn Katholieke Universiteit Tilburg momentje, maar de boordcomputer is onverbiddelijk, 80 liter, doe het er maar mee.

Alles bij elkaar ben ik een tevreden mens, géén lekkages te bespeuren. Dat is in het verleden wel eens anders geweest.

Wordt vervolgd,
Nico.

In het verhaal over de Lambda sensors heb ik het al even aangestipt, het valt niet mee om in Frankrijk onderdelen te bemachtigen. En bijna onmogelijk als je een niet-Frans staatsburger bent. Maar ja, ik zit nu eenmaal hier en ik heb dus hier die onderdelen nodig.
Ik weet dat er in Frankrijk maar een handje vol 7-serie BMW’s rondrijden, en zeker van het type E38. Maar de internetwinkels staan vol met beschikbare onderdelen … Daar heb ik dan zo mijn vraagtekens bij. Vooral omdat het geen diesel is.

Dus vol goede moed ga ik dan onderdelen bestellen, en ik begrijp ook wel dat als je in Frankrijk–dieselland ineens onderdelen voor een 740i, een 750i en een Z3 coupé gaat bestellen, dat er een bepaald aantal mensen in de “ik dacht het niet” modus schieten. En dan gaan ze vervelend doen, kloppen de gegevens van Uw credit-card wel? Woont U daar wel? Kijk, ik weet dat je in Frankrijk met welk wrak van een BMW dan ook, als rijke stinkerd wordt aangemerkt, tja, of als zigeuner….. Maar dan nog hé !!

Het vervelende van het verhaal is dat ze wél eerst het geld van je credit-card afschrijven en daarná pas moeilijk gaan doen. Dan krijg ik echt mijn WTF momenten. Voordat je denkt dat ik hier publiekelijk aan het vloeken ben, WTF = World Trade Ferderation. Zoals ik in eerdere blogs al eens heb opgemerkt, om Frankrijk staat een hek, alles daarbuiten zijn “side-effects”!! Daar gaan de chauvinistische Fransen dan ook sceptisch mee om. Een verenigd Europa? Open grenzen? Maak het ze hier maar eens wijs!

Als Fransman heb je de onderdelen om zelf een Arianne-2 raket te bouwen binnen 2 dagen in huis, maar als Nederlander in Frankrijk onderdelen bestellen voor Duitse auto’s van het maffia type stuit op onoverkomelijke bezwaren. Alsof ik die weggelopen Pool van een Sarkozy ermee ga doodrijden! De politieke strijd is geopend, tegelijk met het jachtseizoen. Ik ben op jacht naar onderdelen, politiek correct….

Mijn laatste bestelling dateert van 23 Februari, elke dag volg ik de ontwikkelingen op de website van de verkoper. 24 Februari, Uw bestelling is in behandeling, 25 Februari, dezelfde opmerking, 26 Februari… nog steeds in behandeling. 27 Februari, ja dat is een zondag, dus geen veranderingen. 28 Februari, nog steeds in behandeling. Tijd om de telefoon eens ter hand te nemen!! Ik zal jullie het Frans besparen maar het gesprek ging als volgt.

“Oscaro, goedenmorgen, waarmee kan ik U van dienst zijn?” Ja, waar blijven mijn onderdelen ?? “Pardon, heeft U een ordernummer voor mij?” Natuurlijk puntmuts!! Alle vijfhonderdzesentachtigduizend!! Welke wil je hebben? “De laatste graag”.
Ok, ik roep het nummer en dan blijkt ineens dat het vóórgaande ordernummer ‘in behandeling’ is. Hoezo, jullie hadden die order toch geweigerd? En waarom heb ik het geld daarvan nog niet terug? Het gaat “slechts” over een kleine 500 euro. “Oh het spijt me, er moet ergens iets mis gegaan zijn”. Ja, dat weet ik wel zeker, maar heb je mijn laatste ordernummer ook in het systeem staan? En ik voer de Française aan de andere kant van de lijn nogmaals het laatste ordernummer. “Ja mijnheer, die order hebben we ook”. En…..?? “Ik ga even overleggen, heeft U een half uurtje?” Dat half uurtje zei ze natuurlijk niet, maar in de praktijk komt het daar wel op neer.

“Mijnheer…?? Leeft U nog?” Ja hoor, ik heb inmiddels een bloemkool-oor van die hoorn maar ik ben er nog. “Wat wilt U dat ik doe?” Nu heb ik daar wel een idee bij… maar ik heb geen benul hoe ze eruit ziet, dus dat risico neem ik niet. Ik zou graag willen dat U die eerste order annuleert en de laatste order als de gesmeerde bliksem naar mij toestuurt! “Welke verzendoptie had U gekozen?” 48-Uurs levering, maar daar zijn jullie nu al 5 dagen overheen. Dus wanneer krijg ik het nu binnen? “Woensdag mijnheer.” Nou, ik hoop het, bedankt. Klik … tuut…tuut…tuut…

Diezelfde avond zie ik dat mijn bestelling, zowaar met het juiste ordernummer, klaar staat om te versturen. De volgende dag, Dinsdag dus, komt via de website van de verkoper, de opmerking te staan dat het pakket bij de post aangeboden gaat worden.
Die dag verandert de info op de site niet. De postkoets zal wel een lekke band gehad hebben ofzo. Ja, of pijn in één van de hoeven van de paarden. Nou goed, het is Frankrijk tenslotte dus ik maak me er (nog) niet druk over.

Woensdag, ik spring om 8 uur uit mijn bed om de postbode niet te missen…. Nou, zoals we in Den Haag zeggen “lauw kans”, die komt niet vandaag. Dus om een uur of 11 maar eens op de website gaan kijken “hoe het er mee staat”. Uw pakket is verstuurd !!! En dan krijg ik er meteen 3 tracking nummers bij omdat het schijnbaar niet in één doos past. Ik klik op 1 van de trackingnummers, dat pakket ligt ergens stof te vangen in een depot van de post in Parijs-Noord. Het tweede pakket ook, maar het derde pakket is nog niet ingevoerd, het heeft wél een trackingnummer, maar nog geen locatie. De Fransen weten niet waar het uithangt….. Wat is er nog meer nieuw??

Wordt wederom vervolgd.
Nico.

Als ik word aangehouden door de Franse Gendarmerie spreek ik ineens niet zo goed Frans meer, zenuwen zal ik maar zeggen. Dus alles bij elkaar heeft die smurf niets tegen mij kunnen ondernemen. Wél probeert hij mij nog even te laten blazen, standaard procedure… Als dat blaasding ook adrenaline zou kunnen meten zit ik zwaar in de problemen, maar het verschiet niet van kleur. Met een welverdiende waarschuwing mag ik weer verder.

Daar gaat hij, die smurf !!

Rustig aan sukkel ik naar huis in de bloedsnelle Z3, de frustratie staat inmiddels 2 huizenblokken hoog, zelfs het open dak van de Z3 brengt geen verlichting. Thuis gekomen duik in direct de schuur in, ik wil de rest van de aanwezigen niet met mijn woede belasten.

Wat zou mijn vader gedaan hebben vraag ik me af. Ondanks dat hij een bouwbedrijf had, had hij voordat de 2e wereldoorlog uitbrak dieselmotorentechniek gestudeerd.
Ik stel me voor hoe het vroeger bij ons thuis ging, vloekend en tierend liep hij door het huis. Iedereen had overal schuld aan en in het algemeen beschaafd Haags boorde hij zijn auto net zover de grond in als dat die erbovenuit stak en alle aanwezigen ook. Ik besluit dat dit géén optie is….

Dus…. de kat uit mijn boortjeskoffer gejaagd en met een 6mm boor ga ik het afgebroken stuk draadeind te lijf. Dat gaf meer rook dan metaalsplinters en na een minuut is ook dat boortje rijp voor de vuilnisbak. Hoe is het gloeiende gloeiende gruwels mogelijk!! Als dat boutje van zulke goede kwaliteit is, hoe is het dan mogelijk dat ik het heb afgebroken? Macrodynamisch gemanipuleerd door te veel vezelrijke voeding?? Ja, of teveel alcohol op reguliere basis, dat laatste is het meest waarschijnlijk.

Ik voel de geest van mijn vader bij mij naar binnen sluipen en ik begin hardop te vloeken. In feite brulde ik het hele dorp bij elkaar, en zelfs mijn techno-kat maakte zich, met de staart tussen de benen, uit de voeten. Miki was verstandig genoeg om niets te komen vragen. Gelukkig maar.

Na een aantal nieuwe boortjes gehaald te hebben, voor de prijs waar je in Nederland een complete koffer vol voor krijgt, was het klusje binnen 10 minuten geklaard, even een M8 tap er doorheen en het schroefgat was weer bruikbaar.
Phoe, dat heeft me 3 jaar van mijn leven gekost.

Het monteren van de “nieuwe” benzinetank is niet het makkelijkste wat je je kunt voorstellen, zeker niet als je het alleen doet. Maar in verhouding gaat alles voorspoedig. Alle benzine leidingen weer aangesloten en de pomp uit de oude tank over gezet naar de nieuwe. Eindelijk gaat alles voorspoedig, tenminste…..

Bij het oppakken van de uitlaten zie ik op de bovenkant van de einddempers roest. Hoe kan dat nou?? Die dingen zijn van roestvrij staal!! Eens even kijken hoever die roest heeft ingezet. Ik haal de staalborstel uit de schuur en begin te borstelen. Hoe meer ik borstel hoe groter de gaten in de einddempers worden. Bij nadere inspectie bleken die einddempers er al onder te zitten vanaf de fabriek, de datum van productie staat er doodleuk op: April 1997…. En de productie datum van mijn 7 is eind Mei 1997. ( Eerste toelating op Duits kenteken = 6 Juni 1997. )
Eigenlijk lang niet slecht dat die einddempers het toch 14 jaar hebben uitgehouden.

Maar hoe nu verder, er moeten nieuwe einddempers onder de auto maar die heb ik niet de volgende dag in huis. Ok, dan de oude er nog maar even onder. Via internet vind ik nieuwe einddempers in Duitsland en heb deze ook meteen besteld. Boysen, nog nooit van gehoord…. Blijkt dat er op de originele dempers ook Boysen staat, dus zonder het te weten heb ik originele uitlaten besteld. En doe er nog een paar moffen bij !!! Dat schijn je tegen een Duitser niet té hard te moeten roepen…. Bij aankomst, een week later, blijkt dat die moffen uiteindelijk “in der Heimat” achtergebleven zijn.

Goed, voor het moment zit alles weer op zijn plaats, de 7 staat met de achterwielen weer op de grond en dan komt het spannende gedeelte. Ik gooi 5 liter benzine in de tank…. Zou de 7 starten? Zou ik alles goed gedaan hebben?? Of spuit de benzine bij de eerste start uit alle mogelijke aansluitingen??

Wordt vervolgd.
Nico.

Opeens, ergens in december 2011, liep onverwacht het brandstofverbruik van mijn 740 behoorlijk op. Nu had ik al vernomen via het forum dat het aan de LMM ( Lucht Massa Meter ) zou kunnen liggen, en daar ben ik ook vanuit gegaan. Aangezien mijn harddisk in mijn computer helemaal vol was, was het niet mogelijk de 7 met DIS uit te lezen.

Dus vol goede moed ga ik dan in Nederland naar de lokale schijvenboer, ik zal de naam niet noemen maar het was MyCom in Hoofddorp, of heb ik het nu verraden? Staande aan de balie zeg ik: “Ik heb een IDE schijf nodig”. Ik wist niet dat ik, nadat ik 5 jaar geleden uit de computerbusiness gestapt ben, een gezicht vol raadsels achter de toonbank zou aantreffen met deze vraag. De geachte zaterdag-hulp moet om hulp gaan vragen. Maar uiteindelijk kan ik hem toch, nota bene op de website van de toko waar hij werkt, laten zien wat ik nodig heb. Als ik ooit een 17-jarige wazig heb zien kijken was het toen wel!

Met een 320 GB schijf stap ik de winkel uit, niet geweldig groot, ik weet het maar toch een stuk meer ruimte dan op mijn 80 GB schijfje, en ook niet goedkoop. Toch blij met mijn nieuwe schijf vertrek ik naar Frankrijk, en dan moet die er het liefst nog dezelfde avond, na aankomst, in. Mechanisch is het een fluitje van een cent, maar windows wil weer eens niet meewerken. De laatste versie die ik heb is verkregen als “relatie backup”, in de volksmond ongenuanceerd een illegale kopie genaamd, populair gezegd: een ge-konijn-de Beta-test versie. Het CD-tje heeft helaas geen bootsector, nou dat fix ik wel even hoor. Niet dus…. Na het internet omgespit te hebben kan ik aan de hand van de gevonden informatie de CD “bootable” maken. Oh wauw !! Wat een geweldig medium is het internet toch. Ik start de installatie en Windows gaat de schijf formatteren, yes!! Maar wacht eens even…. Ik zie maar 128 GB terug van mijn schijf !!

Blijkt dat er in mijn pre-historische versie geen enkel service-pack zit. Ja lekker, even op internet kijken dan maar weer. Ik vind een methode om SP-3 in de oude versie te “slipstreamen”, dus via de achterdeur naar binnen te werken. Ik volg de instructies nauwlettend en volgens de regels der wet zou het nu wél moeten werken. Je begrijpt dat het geluk van het begin af aan al niet aan mijn kant is. 128 GB en that’s it !! Inmiddels steekt de zon in het oosten alweer zijn hoofd boven de horizon uit. Zal ik er nu mee stoppen en naar bed gaan? Ik trek de stekker eruit en ga slapen. Toch wel opmerkelijk dat je in windows op “Start” moet klikken om te kunnen stoppen. Ik heb de humor van Bill Gaatjes nooit echt begrepen.

Vergeet inmiddels niet dat het “alleen maar” gaat over het installeren van BMW uitlees-software op een grotere harddisk tot zover.

De volgende Middag rond 5 uur ga ik weer aan de gang. Nooit geweten dat je van een ritje Hoofddorp – zuid-west Frankrijk een jetlag zou kunnen oplopen. Enfin, de software geïnstalleerd en de 7 aan de computer gehangen. Niet de LMM maar de lambda sensors geven problemen, goed te weten en “even” nieuwe bestellen. Mijn geluk kennende zal dat niet zonder slag of stoot verlopen.

De door Rein aangegeven site van MisterAuto bestaat ook in de Franse variant, dus buiten nog wat andere onderdelen zoals lucht- en oliefilters bestel ik de Lambda sensors bij MispuntAuto. Mijn in Nederland geregistreerde Visa card wordt door MiskoopAuto weigerd en wil, vanwege de één of andere campagne tegen misbruik van creditcards, weten waar ik nu eigenlijk woon. Tja, ik woon in Nederland maar verblijf in Frankrijk. Dat is niet genoeg, ze willen een kopie van mijn afrekening van het energiebedrijf in Frankrijk. Ja hallo, dat staat op naam van mijn vrouw !! Buiten dat ben ik niet bereid dit soort privé gegevens te verstrekken.

Bij MiskleunAuto heb ik uiteindelijk, na 5 E-mails mijn order geannuleerd, geld terug gekregen en verder niets aan de hand. Maar die sensors krijg ik daardoor niet. Eens even kijken, misschien in Engeland. Dus na 2 uur speuren met een Engelse vriend een bedrijf gevonden die de sensoren kan leveren. “Are they the original Bosch ones” vraag ik aan de telefoon, en het antwoord aan de andere kant van die 4 draadjes is, “Sure mate, we only sell the best”. “Great, I got a friend who will be over to pick them up next week, do you have two of those?” Uhhh “No, only got one in stock, but if you want me to, I can order another one”, Please do!! Thanks !! Voor wie niet goed engels spreekt of begrijpt, wat ik betwijfel, probeer het niet door google vertalingen te proppen want dan krijg je een soort van ingeburgerde Marokkanen Turks. Niets mis mee hoor, met die mensen van google bedoel ik.

Goed, mijn vriend is in Engeland en haalt de sensors op, even later krijg ik een E-mail waarin staat dat het géén Bosch sensors zijn maar Beru. Ja wacht even he, dat heb ik niet besteld!! Ik schrijf een E-mail terug dat hij ze kan terug brengen, of dat gelukt is weet ik op dit moment nog niet. Feit is wel dat ik nog steeds géén lambda sensors heb.

Hoe moeilijk kan het zijn om twee lambda sensors van Bosch te bemachtigen?? Via een Franse site stuit ik op Bosch sensors, voor een redelijke prijs ook nog, in ieder geval goedkoper dan bij MisverstandAuto. Dus bestellen die handel!! Oh ja, even vergeten, ik heb géén Franse credit card. Om Frankrijk staat een hek, alles daarbuiten hebben die wijnslobberaars nog nooit van gehoord. En Nederland, Pays Bas, doen ze al helemaal geen zaken mee. Dat is de schuld van Napoleon, je weet wel dat kleine Franse mannetje met zijn hand in zijn hemd en een steek op zijn hoofd, die ook Nederland ooit eens veroverd heeft. Een steek is bij ons thuis een pisbak, ook wel gebruikt in ziekenhuizen. Maar het feit blijft prevaleren, de Fransen zijn Nederland weer kwijtgeraakt en zijn daar nog steeds pissig over.

Miki !!! Mag ik je credit card even “lenen”?? Zij heeft wél een Franse “card” dus dat moet werken. Juist ja, alles gaat goed, heb ik alleen de fout gemaakt om op de website van Oscaro háár E-mail adres in te vullen. Je voelt hem waarschijnlijk al aankomen… De bevestiging van de bestelling komt in háár mailbox, dat is het ergste nog niet, het komt ook nog eens in de spam-folder!! Miki is rigoreus en verwijdert alles in de spam-folder dagelijks.

Drie dagen later ben ik toch benieuwd hoe het met de bestelling staat, ik log in op Oscaro-dot-com en zie tot mijn verbazing dat de bestelling niet bevestigd is. Het geld wordt binnen vier werkdagen terug gestort op uw rekening.

Nee he!!! Dat is de 3e keer !! Ik krijg de sensors niet geleverd. Buiten dat vind ik nog een bericht van Oscaro in haar spam-folder dat de Bosch sensors niet leverbaar zijn, of het ook Beru mag zijn. Op dat moment moet ik toch echt heel nodig een bier-lozing in de steek van Napoleon doen hoor !!

Ik voel me in de steek gelaten en duik het internet maar weer eens op, eerst op Duitse sites want daar komt Bosch vandaan, maar alle webwinkels die ik vind willen niet naar Frankrijk versturen, óf accepteren mijn “Internationaal gewaarmerkte Nederlandse VISA Card” niet. De ene accepteert wel mijn credit card maar verstuurt niet naar Frankrijk, de andere wil wel naar Frankrijk versturen maar heeft geen mogelijkheid om de rekening naar mijn adres in Nederland te sturen.. Dat lijkt dubbel, en dat is het ook.

Inmiddels kom ik op de Duitse sites wél het land “Neukaledonien” tegen, en zeg nu zelf, dat is toch geen vertaling !! De eerste 4 letters blijven je bij, ook als je begrepen hebt wat er eigenlijk staat is het nog steeds raar. Intussen staat Nederland er niet bij…. De Nederlandse Antillen wél. Wie wordt er hier nou eigenlijk gediscrimineerd?

Tot op dat moment heb ik nog géén sensors kunnen bestellen, en het is inmiddels eind Februari.
Wacht eens, ik heb ook een account op Amazon punt FR, maar dat mag de pret niet drukken. Ik verander de extentie in punt-com en er gaat een wereld voor mij open. Ik kan de lambda sensors in de United States gewoon bestellen, voor 3x niks in verhouding met de prijzen hier. Levertijd binnen 5 dagen, “all over the world”, wat wil je nog meer?? En nu maar hopen dat ze over een paar dagen op de deurmat liggen.

Het moraal van dit verhaal:

Hetgeen om de hoek geproduceerd wordt is (te) duur.
Hetgeen wat van “om de hoek” wordt geëxporteerd is moeilijk terug te vinden.
Hetgeen wat je zoekt is vér te vinden.
Ik heb het gevonden, 2 voor de prijs van 1 in Obama zijn speeltuin!!
Inclusief douane, BTW, en wat kan je allemaal nog verzinnen, uitvoer, doorvoer, invoer, leesvoer, en dat allemaal voor € 164,- de 2 !!
Dat ben ik bij de lokale dealer kwijt voor 1 sensor! Het is toch eigenlijk gekkenwerk dat een onderdeel twee keer de wereld rond moet gaan om goedkoper te mogen zijn. Schiet mij maar lek, ik begrijp er helemaal niets meer van.

Nu nog afwachten of ze ook daadwerkelijk komen, indicatie op de site is tussen 27 Februari en 4 Maart 2012, ja, dit jaar zelfs!! De tracking informatie leert mij dat de 2 Lambda sensors inmiddels onderweg zijn naar Frankrijk…. Toetoet, dat is snel !!

Mijn hart klopt hoopvol.
Nico.

Ik lig onder de auto de benzinetank omhoog te houden en kan geen kant op, ik roep Miki ( mijn vrouw )… Er lopen nog wel wat andere zeldzame zaadschieters rond, maar na mijn alternatieve lessen over het geloof heeft de jeugd ineens méér interesse in een uitkering dan in bekering. Eigen schuld…. Ja, ik weet het.

Miki komt aanlopen en vraagt “is er iets?”, uhhhhh, ja, kan je mij dat stukje balk even aangeven? Ik zie alleen haar voeten en enkels, die bewegen zich in de verkeerde richting. Nee, aan de andere kant meissie! “Oh, welke bedoel je dan?” vragen de voeten, alsof de tuin bezaaid ligt met stukken hout. Met mijn vrije hand probeer ik zo ver mogelijk onder de auto vandaan te komen en wijs naar het juiste stukje balk. De voeten gaan zowaar in de juiste richting, STOP! Ja, die. Het balkje wordt in mijn uitgestoken hand geslingerd en ik stut de tank.

Zo zwart als een kolenduiker kom ik onder de auto vandaan, volledig stoned van de benzinedampen. De benen worden steeds langer en uiteindelijk zie ik haar met de handen in de zij, een beetje voorover gebukt, naar beneden kijken. En dan stelt ze de onvermijdelijke vrouwelijke vraag….. “Lukt het een beetje??”

Nou lieve schat, ondanks dat ik van voren niet meer weet of ik van achteren nog leef, en zelfs de buurvrouw er leuk uitziet vandaag, kan ik je uit betrouwbare bron meedelen dat de tank los is. Alleen … NIET zoals ik het gepland had! Zonder iets te zeggen verdwijnt ze het huis in en komt terug met een pilsje, je moet ze maar vinden, vrouwen die in één keer alles begrijpen. En alsof ik nog niet genoeg beneveld was sla ik het bier binnen enkele minuten naar binnen. Die dag heb ik verder geen vinger naar de 7 uitgestoken. Diezelfde avond schijnen we ontzettend veel plezier gehad te hebben, alleen kan ik me er niet veel van herinneren……..

De volgende dag ga ik in de schuur maar eens de boormachine opzoeken om het afgebroken boutje eruit te boren. Omdat ik de schroefdraad heel wil houden begin ik met een klein boortje, 3mm. Na enkel seconden glijdt het boortje weg en breekt af. Ok, kan gebeuren. Eens kijken, ik heb nog een 4,5mm, nou die dan maar. Knak, gebroken. Mijn kookpunt wordt al snel bereikt en de stoom komt uit mijn oren. Dan besluit de kat ook nog even heel strategisch in mijn koffer met boortjes te gaan liggen.

Op dat moment heb ik het weer even gehad en kruip onder de 7 vandaan. Het zal eens makkelijk gaan. Nadat langzaam mijn woede wegtrekt onder het genot van een bak koffie in de heerlijke zomerzon, ga ik maar eens onderweg naar de plaatselijke gereedschapsboer in de Z3. Ook geen straf overigens, alleen vraag ik mij onderweg af waarom een 7 schijnbaar altijd wel wat heeft, en waarom de Z3 blaakt van enthousiasme en er niet eens over nadenkt om een probleem te hebben….

Aangekomen bij de bouwmarkt zie ik nog net de de rolluiken naar beneden gaan. Shoot !! 12 uur en tijd voor het Franse siësta. Dat duurt hier dus tot 15:00 uur. Die beschimmelde Franse kaaseters bepalen voor mij dat ik 3 uur lang niet aan de 7 verder kan sleutelen. Merde !!

Uit frustratie besluit ik alle 193 paarden in de Z3 wakker te maken en tegelijk de fabrieksopgave van “nul tot honderd” eens aan de tand te voelen. Dat duurt ongeveer 5,6 seconden …. Binnen de bebouwde kom is dat géén goed idee, 15 seconden later sta ik aan de kant van de weg met een Gendarme die heel duidelijk nog niet mag gaan lunchen en daar behóórlijk de pest over in heeft ……

Wordt vervolgd.
Nico.

Langzaam maar zeker komen de achterwielen van de grond, ik blijf bidden, en onder gekraak en gepuf gaat de achterkant van de 7 de lucht in. Holy mother of anti-gravity, don’t fail me now !!! Mijn gebeden zijn verhoord en de 7 hangt met de achterwielen ongeveer 50 centimeter boven de grond.

Snel de bruggetjes eronder schuiven en vooral zorgen dat je niet onder de auto komt met je lichaam. Zekerheid voor alles !! Mijn gebeden zijn verhoord en de 7 zakt langzaam met de achterwielen op de bruggen. Phoe hé, het was gedurfd maar het geeft zo’n goed gevoel. Ik bedank de Heiligen gepast en ga maar eens onder de auto kijken.

Als eerste de uitlaten, waar zitten die dingen vast? Beginnen aan de kant van de spruitstukken, 3 moertjes per pijp, dat moet lukken. Maar dat viel behoorlijk tegen, één of andere kluns (Murphy genaamd) heeft de moertjes al rond gemaakt…. Bof !!
Na korte tijd geef ik het op, het zit vast en laat maar lekker zitten. Dan vallen mij ineens 2 moffen op nét na de katalysators. Die moffen moeten Duits zijn, of trap ik nu een open deur in? Ik heb ze er in ieder geval niet onder gezet. Als ik die nu eens los maak? Uiteindelijk moet ik bij de tank, dus het voorste gedeelte zal mij de bekende Unox worst zijn.

De tand des tijds heeft behoorlijk aan alle bevestigingspunten van de uitlaat gevreten, na 3 liter kruipolie en een dag wachten krijg ik de weerbarstige moertjes los… Niet zonder nog enige andere Heiligen aangeroepen te hebben overigens.

Dan het hitteschild, tot mijn grote verbazing komen die minuscule boutjes zonder problemen los. Nóg sterker, de achterkant valt gewoon uit zijn bevestiging…. So much voor de kwaliteit van dat onderdeel.

Als derde de cardan-as eruit, dat gaat goed. Hoewel ik nog even heb liggen modderen om deze uit de aansluiting met het differentieel te krijgen. Natuurlijk heb ik de positie van de cardan-as ten opzicht van het differentieel van merktekens voorzien. Zo kan de cardan-as er op dezelfde manier weer opgeschroefd worden.

Eindelijk, of toch niet? Shallbat!! ( Een buitenaardse Heiligheid van de planeet Ork. ) Er zitten ook nog een paar handremkabels in de weg! Ok, ik ben er bijna, de moed niet opgeven van den Bos… Dus ook die maar gedemonteerd.

Nu is de tank helemaal vrij en klaar om gedemonteerd te worden. Alles gaat voorspoedig, de tankstraps eraf, de benzineleidingen loskoppelen, vulslang losmaken en dan hangt de tank nog aan 2 boutjes…. Nou, dat is natuurlijk een makkie, bijna klaar, YES !! Het rechter boutje komt na enige overtuigingkracht los, ik draai het een paar slagen los om niet de tank in mijn gezicht te krijgen als die helemaal losschiet.

Ik ga aan de andere kant verder, dat boutje zit …wel …errug…. vast …hmpffff … KNAK, afgebroken……. Met mijn andere arm kan ik nog net voorkomen dat de tank naar beneden valt.
Murphy!!! Moest je jezelf er weer zonodig mee bemoeien? Nou je wordt hatelijk bedankt!! Ja hatelijk, niet hartelijk.

Wordt vervolgd.
Nico.