Kronieken van een E39 530D, deel 7.

Het is eind Februari als de gereviseerde startmotor met garantie binnenkomt, uit Engeland natuurlijk! Terwijl het sneeuwt, vervangen we het kreng, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet zo ongeveer gynaecoloog zijn om er met je handen tussen te komen om alle benodigde moertjes en boutjes los te maken. En dan nog uitvinden hoe je het ding moet draaien en keren om het eruit te kunnen nemen. Laat staan de “nieuwe” er weer in te frummelen. Vanwege de kou wisselen we elkaar af, een witte laag sneeuw geeft een heel ander uiterlijk aan mijn zwarte 7. Ik moet zeggen dat een “two-tone” kleur de 7 echt niet zal misstaan, maar het is koud!! Toch ben ik wel gecharmeerd over het effect wat de sneeuw op mijn 7 heeft dus laat ik Dean lekker verder klunzen terwijl ik mijn 7 bewonder. Dit is vele malen beter dan een photo-shop maken, dit is live!

Ineens hoor ik een behoorlijke klap achter me en een paar Engelse kreten die niet voor vertaling vatbaar zijn, Dean is van zijn stoel gevallen waar hij tot voor kort opstond om de startmotor vast te zetten. De 5 stond op assteunen omdat er een paar bouten aan de onderkant in moeten. In zijn val breekt hij heel relaxed met zijn lompe lichaam een paar brandstofleidingen af. Tja, daar kan je jezelf niet aan vasthouden als je wegglijdt.
Wat een debiel idee ook om een startmotor te vervangen als het sneeuwt! Alles goed met je Dean? Niks gebroken wat al niet eerder gebroken is geweest? Er is niet veel over wat hij op een bepaald moment in het verleden niet gebroken heeft, dus de kans dat hij iets anders heeft gebroken is vrij klein. Feit is wel dat de startmotor erin zit maar er nieuwe onderdelen moeten komen voor de brandstof toevoer. Rijden kan hij er voorlopig nog niet mee.

Ik leen hem maar weer eens een auto, ditmaal de Citroën C5 want de Volvo had ik inmiddels verkocht, dus dat was geen optie meer. Wat hebben we nodig? Een simpel plastic T-stukje wat op de brandstoffilter zit. Dus onze Franse BMW dealer maar weer eens gebeld, natuurlijk was het er een dag later dan beloofd. Dean belt niet van te voren, die stapt gewoon in de auto en verwacht dat het er is. Erg hardnekkig dat grenzenloze vertrouwen van hem. Enkele dagen later moet hij weer terug naar Engeland en ik naar Nederland, ja ja we reizen wat af. Het T-stukje is de volgende dag wel aanwezig en als je dacht dat het alleen het T-stukje was heb je het mis. Ook al het slangen gedoe zit er meteen aan vast voor het grappige prijsje van een kleine 70 euro. Om nu meteen te roepen dat BMW de onderdelen onnodig duur maakt op die manier is mogelijk niet juist. Aan de andere kant, wat mag een stukje plastic kosten?

Nou ja, over de prijzen van onderdelen mogen we niet zeuren, we rijden wel in geweldige auto’s. Inmiddels ben ik naar Nederland vertrokken en Dean zet het er zelf even in, dat was op zich ook niet zo moeilijk. Wat hij ook probeert de 5 wil niet starten, dezelfde avond krijg ik dan ook een telefoontje van een wanhopige Dean.
Geen probleem voor het moment man, neem de C5 maar mee naar Engeland. Ik waarschuw hem nog even dat de voorbanden van de C5 niet top meer zijn en wens hem goede reis.

Twee dagen later, telefoon uit Engeland. Dean is weliswaar in zuid-Londen aangekomen met de C5 maar bij het oprijden van de ferry had hij geen grip meer in de sneeuw. De douanier aan de Franse zijde van het kanaal had even zijn collega’s en de politie aan de andere kant op de hoogte gesteld van het tractie probleempje. Gevolg was dat hij aan de overkant werd aangehouden en de voorbanden van de C5 werden afgekeurd om verder mee te rijden. Gelukkig kreeg hij 24 uur om er nieuwe op te laten zetten. Goed, ik wist dat de zijkanten van de banden volledig weg waren maar dat was geen probleem voor de Franse APK. Zolang de slijtribbel van een band niet gelijk ligt met het profiel in het midden is dat hier geen enkel probleem. In Engeland, en ik denk in de rest van Europa ook, is dat wél een probleem.

Ik ben al lang en breed terug in Frankrijk maar geen spoor van Dean. Net zoals de aanhanger was ik zonder het van te voren te weten de C5 vier weken kwijt. Het weer klaart op en de 20 centimeter ijs die zich in ons zwembad gevormd had begon zowaar te smelten. Ik onderneem een poging om naar Dean zijn huis te rijden en zijn 5 aan de praat te krijgen. No way!! Na een aantal malen starten had de diesel zichzelf moeten ontluchten en aanslaan, niets van dat alles. Ik besluit de accu eruit te halen en thuis aan de lader te leggen. Alles gaat lekker en ik neem de minpool los, begint me dat ding toch te krijsen zeg! Juist, het alarm werkt nog prima en is bij deze weer eens getest. Dat de kippen van de buurman 3 weken van de leg zijn boeit me niet zo erg, het is tenslotte mijn buurman niet.

Wordt vervolgd,
Nico.