Er gaan een paar maanden voorbij zonder noemenswaardige problemen met de E39 diesel turbo totdat Dean mij vraagt of ik zijn service indicator kan resetten omdat hij de olie ververst had. Natuurlijk kan ik dat, kom maar even langs. Het eerste wat mij opvalt is de rode stip in het instrumenten cluster naast de mijlenteller. Ik vraag hem of het hem ook opgevallen is, nee dus. Nou, ik weet niet wat jouw Engelse uitvinder heeft gedaan maar dit is niet zoals het hoort. Zijn gezicht is één groot vraagteken. Nou, laten we de computer maar eens opstarten en de service indicator resetten. Dat gaat zonder enig probleem maar daarna wil ik toch wel eens weten of er via de software iets te vinden valt wat de rode stip verklaart. Daar kom ik even niet makkelijk achter, mijn concentratie wordt keer op keer onderbroken omdat Dean wil weten wat er staat. Het programma is in het Duits, ik begrijp het perfect maar om elk woord in het Engels te vertalen hindert mij een beetje. Af bello, lig en blijf! Deze keer werkt de hondentraining niet en ik sluit het programma af.
Dean is tevreden en die rode stip kan hem niet boeien, zijn auto is zoals hij het hebben wil. De service indicator is gereset en hij is blij. Als hij een staart had gehad stond hij te kwispelen, het mankeerde alleen aan brokjes voor het beest.
Enige tijd later vertrek ik naar Nederland, en tijdens het verblijf in mijn vaderland waar ik mijn moedertaal kan spreken, nog zuster ondernemingen en neven inkomsten heb door gebroederlijk nichten te koppelen krijg ik een telefoontje van Dean. Zijn auto wil niet meer starten. Startmotor overleden, rust in vrede. Vreemd dat je RIP (rest in peace) direct begrijpt maar dat er op geen enkele grafsteen in Nederland RIV staat. Eigenlijk slaat het helemaal nergens op, alsof de doden oorlog gaan voeren. Maar goed, zijn 5 moet met de hulp van een plaatselijke “depanneur”, een bergingsbedrijf, terug gebracht worden naar zijn huis in het gat zonder brood. De depanneur zag er wél brood in en heeft de 5 op zijn wagen getakeld aan de draagarmen van de ophanging. Hij had geen vertrouwen in het sleepoog wat er door de fabriek bijgeleverd is. Zijn redenatie is dat hij er al vaker een bumper vanaf getrokken heeft en het sindsdien altijd zo doet. Ja maar…. Dit is een BMW !! Geen Frans gefrutsel !
Opvallend is trouwens wel dat Franse auto’s alleen een sleepoog aan de voorkant hebben, aan de achterkant is er niets wat er ook maar een beetje op lijkt te vinden. Dat zegt mij genoeg over Franse auto’s, een andere auto slepen behoort bij voorbaat niet tot de mogelijkheden. Volgens mij is dat expres gedaan om de depanneurs meer rede tot bestaan te bieden en daardoor een opening hebben om belachelijke prijzen in rekening te brengen. De verzekering betaalt, ook in het geval van Dean, ondanks dat hij een Engelse verzekering heeft. Blijft een vreemd volk die Engelsen, ze wonen hier maar alles is Engels, velen rijden wel met een Frans kenteken maar het stuur zit nog steeds aan de verkeerde kant. En ik maar denken dat alleen de Friezen eigenwijs zijn. Ik rij regelmatig met auto’s waarbij het stuur aan de rechter kant zit en ik kan je vertellen dat het verschrikkelijk onpraktisch is in rechts verkeer. Denk even aan inhalen en langs je voorganger kijken of er iets aankomt, of uit een parkeervak wegrijden en proberen te zien of de weg vrij is. Tegen de tijd dat je iets ziet ben je de hele linker kant van je auto al kwijt.
Het rechts sturen en zitten is regelmatig aanleiding tot hilarische taferelen bij de Franse tolpoortjes, vooral als de bestuurder alleen in de auto zit. Als je gewoon links zit kan je al vrij moeilijk bij de kaartjesautomaat en het is altijd weer een verrassing hoe de bestuurder dat gaat oplossen. Sommigen kruipen gewoon door de auto, in z’n vrij zetten, handrem aantrekken en klauteren maar. Schichtige bewegingen van bestuurders die op een verkeerde manier in aanraking komen met de handrem en daarna hun hoofd tegen het dak stoten zijn geen uitzondering. Dan het raampje naar beneden, de leukste zijn natuurlijk de auto’s zonder electrische ramen. In een onmogelijke positie slingeren aan die hendel en dan verder klauteren naar de automaat die al een paar minuten met het kaartje klaar staat. Als het goed regent is het kaartje nat en schijnbaar erg glad, velen laten het dan ook uit hun handen vallen. Waait het dan ook nog dan kan je pas echt lachen. Dan moeten ze uiteindelijk toch uitstappen maar de tolpoortjes zijn niet zo breed, een deur openen geeft slechts enkele decimeters ruimte om uit te stappen. En dan tussen de andere kaartjes die er liggen zoeken welke van hem was. Er staat gewoon op die automaten dat je op de knop kunt drukken voor een nieuw kaartje maar de Engelsen willen niet begrijpen wat er in het Frans bij die knop geschreven staat. Je hebt ook uitvinders die ruim voor de automaat stoppen en uitstappen, alleen dan heeft het systeem geen auto gedetecteerd en komt er geen kaartje uit. Over het betalen zal ik maar ophouden, dat is vaak nog erger.
Waar was ik gebleven? Oh ja, de draagarm rechts is met het optakelen met een klap van het rubber gescheiden maar Dean kan de eerste 2 weken geen meter rijden. Dus hij heeft de klap wel gehoord maar weet niet wat voor schade dat heeft aangericht. Soort van hij heeft de melk horen klotsen maar hij weet niet waar de tepel hangt. Die uier van een depanneur heeft het goed verziekt, weigert echter om daar verantwoording voor te nemen. Ik ben inmiddels weer terug in Frankrijk, Dean heeft op mij gewacht om een nieuwe startmotor te bestellen omdat hij niet zeker is van zichzelf.
Wordt vervolgd,
Nico.