Archives for november 2012

Er gaan een paar maanden voorbij zonder noemenswaardige problemen met de E39 diesel turbo totdat Dean mij vraagt of ik zijn service indicator kan resetten omdat hij de olie ververst had. Natuurlijk kan ik dat, kom maar even langs. Het eerste wat mij opvalt is de rode stip in het instrumenten cluster naast de mijlenteller. Ik vraag hem of het hem ook opgevallen is, nee dus. Nou, ik weet niet wat jouw Engelse uitvinder heeft gedaan maar dit is niet zoals het hoort. Zijn gezicht is één groot vraagteken. Nou, laten we de computer maar eens opstarten en de service indicator resetten. Dat gaat zonder enig probleem maar daarna wil ik toch wel eens weten of er via de software iets te vinden valt wat de rode stip verklaart. Daar kom ik even niet makkelijk achter, mijn concentratie wordt keer op keer onderbroken omdat Dean wil weten wat er staat. Het programma is in het Duits, ik begrijp het perfect maar om elk woord in het Engels te vertalen hindert mij een beetje. Af bello, lig en blijf! Deze keer werkt de hondentraining niet en ik sluit het programma af.

Dean is tevreden en die rode stip kan hem niet boeien, zijn auto is zoals hij het hebben wil. De service indicator is gereset en hij is blij. Als hij een staart had gehad stond hij te kwispelen, het mankeerde alleen aan brokjes voor het beest.

Enige tijd later vertrek ik naar Nederland, en tijdens het verblijf in mijn vaderland waar ik mijn moedertaal kan spreken, nog zuster ondernemingen en neven inkomsten heb door gebroederlijk nichten te koppelen krijg ik een telefoontje van Dean. Zijn auto wil niet meer starten. Startmotor overleden, rust in vrede. Vreemd dat je RIP (rest in peace) direct begrijpt maar dat er op geen enkele grafsteen in Nederland RIV staat. Eigenlijk slaat het helemaal nergens op, alsof de doden oorlog gaan voeren. Maar goed, zijn 5 moet met de hulp van een plaatselijke “depanneur”, een bergingsbedrijf, terug gebracht worden naar zijn huis in het gat zonder brood. De depanneur zag er wél brood in en heeft de 5 op zijn wagen getakeld aan de draagarmen van de ophanging. Hij had geen vertrouwen in het sleepoog wat er door de fabriek bijgeleverd is. Zijn redenatie is dat hij er al vaker een bumper vanaf getrokken heeft en het sindsdien altijd zo doet. Ja maar…. Dit is een BMW !! Geen Frans gefrutsel !

Opvallend is trouwens wel dat Franse auto’s alleen een sleepoog aan de voorkant hebben, aan de achterkant is er niets wat er ook maar een beetje op lijkt te vinden. Dat zegt mij genoeg over Franse auto’s, een andere auto slepen behoort bij voorbaat niet tot de mogelijkheden. Volgens mij is dat expres gedaan om de depanneurs meer rede tot bestaan te bieden en daardoor een opening hebben om belachelijke prijzen in rekening te brengen. De verzekering betaalt, ook in het geval van Dean, ondanks dat hij een Engelse verzekering heeft. Blijft een vreemd volk die Engelsen, ze wonen hier maar alles is Engels, velen rijden wel met een Frans kenteken maar het stuur zit nog steeds aan de verkeerde kant. En ik maar denken dat alleen de Friezen eigenwijs zijn. Ik rij regelmatig met auto’s waarbij het stuur aan de rechter kant zit en ik kan je vertellen dat het verschrikkelijk onpraktisch is in rechts verkeer. Denk even aan inhalen en langs je voorganger kijken of er iets aankomt, of uit een parkeervak wegrijden en proberen te zien of de weg vrij is. Tegen de tijd dat je iets ziet ben je de hele linker kant van je auto al kwijt.

Het rechts sturen en zitten is regelmatig aanleiding tot hilarische taferelen bij de Franse tolpoortjes, vooral als de bestuurder alleen in de auto zit. Als je gewoon links zit kan je al vrij moeilijk bij de kaartjesautomaat en het is altijd weer een verrassing hoe de bestuurder dat gaat oplossen. Sommigen kruipen gewoon door de auto, in z’n vrij zetten, handrem aantrekken en klauteren maar. Schichtige bewegingen van bestuurders die op een verkeerde manier in aanraking komen met de handrem en daarna hun hoofd tegen het dak stoten zijn geen uitzondering. Dan het raampje naar beneden, de leukste zijn natuurlijk de auto’s zonder electrische ramen. In een onmogelijke positie slingeren aan die hendel en dan verder klauteren naar de automaat die al een paar minuten met het kaartje klaar staat. Als het goed regent is het kaartje nat en schijnbaar erg glad, velen laten het dan ook uit hun handen vallen. Waait het dan ook nog dan kan je pas echt lachen. Dan moeten ze uiteindelijk toch uitstappen maar de tolpoortjes zijn niet zo breed, een deur openen geeft slechts enkele decimeters ruimte om uit te stappen. En dan tussen de andere kaartjes die er liggen zoeken welke van hem was. Er staat gewoon op die automaten dat je op de knop kunt drukken voor een nieuw kaartje maar de Engelsen willen niet begrijpen wat er in het Frans bij die knop geschreven staat. Je hebt ook uitvinders die ruim voor de automaat stoppen en uitstappen, alleen dan heeft het systeem geen auto gedetecteerd en komt er geen kaartje uit. Over het betalen zal ik maar ophouden, dat is vaak nog erger.

Waar was ik gebleven? Oh ja, de draagarm rechts is met het optakelen met een klap van het rubber gescheiden maar Dean kan de eerste 2 weken geen meter rijden. Dus hij heeft de klap wel gehoord maar weet niet wat voor schade dat heeft aangericht. Soort van hij heeft de melk horen klotsen maar hij weet niet waar de tepel hangt. Die uier van een depanneur heeft het goed verziekt, weigert echter om daar verantwoording voor te nemen. Ik ben inmiddels weer terug in Frankrijk, Dean heeft op mij gewacht om een nieuwe startmotor te bestellen omdat hij niet zeker is van zichzelf.

Wordt vervolgd,
Nico.

Het is al even gelden dat de vorige aflevering gepubliceerd is, lees de voorgaande afleveringen over de 530D even opnieuw om het geheugen weer op te frissen.

De resultaten, ga er even voor zitten. Exact hetzelfde als de keer daarvoor met één klein verschil, de onderlinge afwijking van de injectors is te verwaarlozen. Omdat Dean totaal geen vertrouwen had in mijn alternatieve compressietest heb ik gevraagd of de dealer het nog eens kon doen. Nog een uurtje later hebben we de resultaten, pfffff, géén compressie op de 4e cylinder. Eigenwijs!! Geloof je me nu? Ik heb het vanaf het eerste moment dat je met die rijdende knikkeremmer bij me langs kwam gezegd! Maar nee hoor, meneer wilde niet luisteren. Deze keer werd Dean rood van schaamte. De LKM heeft de dealer niet eens naar gekeken en gaf nog steeds hetzelfde probleem. Lekker belangrijk, zonder goede motor heb je daar ook niets aan. In feite is de 5 een portable radio van 1660 kilo op dat moment.

Gedesillusioneerd en verdrietig stapt Dean weer in de 7 met zijn dode 5 op de trailer erachter. Wel eerst even 200 euro neerleggen graag, dat maakt het nog pijnlijker.
In feite is hij 580 euro kwijt aan twee keer uitlezen, de injectors en een nutteloze LKM. Dat zou al een leuke start geweest zijn het echte probleem op te lossen. Nu zijn we nog nergens maar hij is wel een stuk armer. Ik kan niet voorkomen dat ik onderweg naar huis tegen hem heb verteld dat hij een stommeling is geweest, de volgende keer luister je gewoon naar mij in plaats van naar die vreemde ideeën van het verkeerd-om volk! Daarbij vertrouwde je op een BMW dealer in Frankrijk die vroeger vast en zeker aan lelijke eendjes heeft gesleuteld, een soort veredelde poelier dus. Je gaat toch geen brood kopen bij een lingerie zaak? Daarmee komen we ineens op een ander onderwerp wat hem wonderwel weer wat opbeurt.

Maar wat gaan we nu met de 5 aanvangen? Slopen is zonde en weer op de weg krijgen kost het nodige. Dean is verliefd op zijn 5 dus hij heeft enkele dagen nodig om een beslissing te nemen. Dan, een paar dagen later, komt er ineens een onverwacht telefoontje van hem. “Mag ik je oprijwagen lenen om de 5 naar Engeland te brengen?” Uhhh, natuurlijk maar achter de Volvo zou ik niet aanraden! Andersom gaat wel goed, de Volvo op de trailer en de 5 ervoor. Klein detail, de 5 is kapot!!
Nee, hij heeft iemand met één of andere PC-Hooftstraat-tractor gevonden mét trekhaak die de 2200 kilo mag en kan trekken. Daarbij heeft hij ook een Engelse moertjesdraaier gevonden die zijn motor gaat reviseren. Voor weinig, dat dan weer wel, dus ik heb mijn bedenkingen. En ik maar denken dat alleen wij, als Nederlanders “cheep” zijn!! Nou, mooi niet dus. Toch moet ik toegeven dat hij inventief te werk gegaan is, hij had een LandRover specialist gevonden die zei dat dezelfde motoren ook in de Discovery zitten. Als die Rover van Land maar géén geldrover wordt.

Vervolgens verhuisd het hele zooitje naar het Royal Kingdom, beetje vreemd dat er een Queen is en dat het niet Royal Queendom heet. Engelsen zijn niet zo snel van begrip, na 60 jaar weten ze nog steeds niet dat Elizabeth II hele andere dingen aan haar lichaam heeft als een man. Het enige wat ik van harte hoop is dat “zijn” Engelse sleutelaar niet de “King” der moertjes zal zijn die “Royal dom” is.

Wat ik niet van te voren wist is dat ik de aanhanger ongeveer 4 weken kwijt zou zijn, maar op een goede dag rolt het ex-stoomschip de poort weer eens binnen. Niet dat het minder herrie maakte dan daarvoor, alleen het roken en stomen was verdwenen. Ik zet de koffiemolen aan om in dezelfde stijl te blijven en begroet Dean. Natuurlijk wil ik alles weten, hoe, wat, hoeveel en wat er nu eigenlijk aan de hand was. Ik schenk de koffie in en vol verwachting zit ik klaar om het hele verhaal te horen. Wat ik als eerste wil weten is wat het gerook heeft veroorzaakt, en dan komt het er schoorvoetend uit. De zuiger in de 4e cylinder was gescheurd!! Mijn slok koffie sproei ik over de tafel en daarna moest ik even naar buiten. Toen ik bijgekomen was van het lachen en weer aan tafel met Dean zat merkte ik heel discreet op dat ik het hem vanaf het begin al gezegd had.

In het hele verhaal komen een paar onverwachte dingen naar voren zoals waarom de 3.0 turbo diesel nog steeds tikt als een gek. Dat schijnt aan de klepstoters te liggen, nou waarom heeft jouw tractor-mechaniker dat niet meteen even opgelost? De nokkenassen zijn er toch uit geweest dus het was een koud kunstje om dat ook meteen te doen. Nee, nee, nee, de sleutelaar dacht dat het iets anders was en pas nadat hij het blok weer in elkaar had gezet kon hij constateren dat het van de klepstoters kwam. Juist, een zeer ervaren monteur hoor, geef mij er zo ook maar een paar. Het is toch niet te geloven!!

Er is ook nog goed nieuws te melden, de prijs was aangenaam én het probleem met zijn instrumenten cluster is opgelost. Ik was razend benieuwd wat het probleem met het cluster was, dat werd volgens de thee-lurker veroorzaakt door de Webasto standkachel. Pardon? Sorry, ik zie niet wat het één met het andere te maken heeft hoor. Ik besluit niet verder te vragen want alles doet het weer nadat de standkachel buiten bedrijf gesteld is. Het had iets te maken met de vlamdetector in het ding, persoonlijk geloof ik er echt helemaal niks van maar ik heb al meer vreemde dingen meegemaakt.

Wordt vervolgd,
Nico.

Mijn nieuwe accu is een beest van een ding, ik denk dat het de grootste en zwaarste accu is die je voor een personenwagen kunt bestellen. Dat geeft de burger moed en nog geen tien minuten later staat hij aangesloten in mijn 7. Ik ben benieuwd! Toch ben ik er nog steeds niet zeker van of ik na al mijn reparaties het stroomlek nu eindelijk onder controle heb. Die nacht laat ik de accu gewoon aangesloten staan, ik heb er, laten we zeggen 80 procent, vertrouwen in.

De navigatie en het beeldscherm in het dashboard geven al sinds de aanschaf problemen, het scherm werkt niet goed en springt van normaal naar breed, daarbij werkt het backlight ook niet. Het is best te zien als de zon er niet te heftig in schijnt maar goed is anders. Laat ik dat maar eens gaan aanpakken, het certificaat is toch nog niet binnen dus de APK heeft daarom geen haast. Gôh, over het certificaat gesproken, het is nu al 7 weken dat ik daarop zit te wachten. Ik besluit BMW Frankrijk eens te bellen en vragen hoe het ermee staat.

BMW France bonjour. Ja uhh, ik heb een certificaat van overeenstemming aangevraagd maar dat heb ik nog steeds niet ontvangen. Un moment svp, c’est qua votre nummero de dossier? Of ik het nummer nog eens wil oplepelen, nou dat heb ik en ik geeft het door. Tous est pret, mooi, het dossier is compleet en het is een kwestie van uitprinten en opsturen. Hoe lang gaat dat duren? Morgen? Overmorgen dan? Non non, sa prendre encore deux semaines. Twee weken om iets uit te printen en op te sturen ? Moet niet gekker worden hè! Goed, het is Frankrijk en die slakkengang ben ik inmiddels aan gewend, niet echt maar ik doe alsof. Merci bien! Maar echt niet van harte. Stomme slakkeneters, wat je eet ga je op lijken. Dan vraag ik me toch even af waar ik zojuist mee aan de telefoon heb gesproken. Ik zie het helemaal voor me, een vrouw met een broek aan, sowieso al een sexkiller, geen voorgevel en de last van haar huis op haar rug. Kijk, een hypotheek kan ik me nog voorstellen maar om nu met de last van je hele huis letterlijk op je rug te gaan lopen gaat me toch iets te ver! Tijd genoeg om nog eens in de 7 te duiken en de navigatie aan te pakken.

Ik doe echt mijn best om het ding wat een vrouwspersoon aan de andere kant van de lijn moest voorstellen te vergeten. Toch blijft er mij een soort van misvormd wezen, welke zich op handen en voeten voortbeweegt met een huis op haar rug, achtervolgen in mijn hoofd. Om maar niet te spreken van het slijmspoor wat een slak van die afmetingen moet nalaten… Gatver jasses bah!! Navigatie, oh ja. Met een slakkengang zoek ik het internet eens na, is dit een bekend verschijnsel of niet? Navigatie en slakken zijn voor mij een soort van twee-eenheid geworden, ik kan me niet concentreren op de navigatie zonder aan slakken te denken. Het internet biedt geen uitsluitsel en langzaamaan zoek ik mijn gereedschap bij elkaar.

Ik open de achterkoffer en besluit het klepje waar de navi achter verstopt zit te openen, ik ben nog niet aan de navi unit zelf toe maar gewoon even kijken of er wel echt een MK2 inzit. En dan valt het ineens op dat die unit gewoon aanstaat. Huh? Ik heb de navi toch niet wakker gemaakt? Ik heb alleen de achterklep met de afstandbediening geopend, de rest van de auto zit nog op slot. Even wachten dan maar, drie minuten, kwartiertje, het ruststroom relais schakelt keurig af maar de navi blijft aan. Blijkt dat dit verschijnsel wel vaker voorkomt dus de unit eruit en openmaken. Indien dit zegel verbroken is heeft U geen garantie meer, volgens mij was de garantie toch al een tijdje verlopen. Ik vind een verdacht onderdeel van een voor mij onbekend merk, een soort van miniatuur relais. Na wat speurwerk kom ik het betreffende component tegen bij een andere producent van halfgeleiders, de kreet die aan de omschrijving is toegevoegd wekt niet veel hoop, “Er zijn geruchten dat dit onderdeel bestaat maar daar zijn we niet zeker van”, nou ik kan je uit betrouwbare bron meedelen dat het wél bestaat! Het ligt gewoon voor mijn neus op tafel.

Tja ach, Philips hè. De navi gaat weer op zijn plek in de auto en tot mijn grote verbazing schakelt het ding nu wel af na 2 minuten of zo. Eens even testen, contact aan en de navi op het scherm oproepen, contact weer uit en zien of de unit er over wil denken om uit zich zelf te gaan slapen. Het zou natuurlijk puur geluk geweest zijn als het nu zou werken en je raad het al, het gebeurd lekker niet. Wacht even, toen ik de unit aansloot deed hij het wel, mmmm, zekering even lostrekken en na 5 tellen er weer in terugsteken. Krijg nou wat, hij doet het. Dus voor tijdelijk, na gebruik van de 7 maar even de zekering lossen om het leegtrekken van de accu te voorkomen. Los ik nog wel eens op door er een andere unit in te zetten. Voor het moment ben ik het een beetje zat aan het worden en het is tijd om de 7 even te laten rusten.

Wordt vervolgd,
Nico.

Ik heb genoeg vertrouwen in mezelf dat het stroomlek nu is opgelost, vertrouwen in de 7 heb ik overigens nog niet. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik me in het ding vergis. Toch sluit in de alarmsirene weer aan, al was het alleen maar om te bepalen of die ook heeft bijgedragen aan het probleem. Die nacht kan ik rustig doorslapen en ik ben dan ook optimistisch. Zou het complexe probleem nu dan eindelijk opgelost zijn? Rond half acht de volgende ochtend stap ik in de 7 om naar de bakker te gaan, ik kan Rogier natuurlijk niet elke ochtend naar de bakker sturen. De lampjes gaan aan en de deuren gingen zonder problemen van het slot, ziet er goed uit. Ik zet de auto op het contact en leg mijn gordel om, ik start nooit meteen, eerst het electronisch systeem de kans geven om wakker te worden. En dan komt het, of liever gezegd, niet. Ik draai de sleutel naar start en klik klik klik klik, accu leeg genoeg om er niet mee te kunnen starten. Nu ben ik het echt zat, spring met een spontaan rothumeur in de altijd enthousiaste Z3 en scheur naar de broodjes leverancier. De tijd van zoete broodjes bakken is nu echt wel voorbij en ik bestel via het internet een splinternieuwe Varta accu met de specificaties: groot, sterk en met uithoudingsvermogen. Wordt binnen 3 dagen geleverd en ik ben dan ook reuze benieuwd wat de postbode er van vindt.

De weken glijden voorbij alsof het niets is, er gaat geen dag voorbij dat ik geen vieze handen heb van het sleutelen. Ik klaag niet want het is tenslotte hobby, aan de andere kant is het voor mij ook een gebruiksvoorwerp. Met zo’n 45.000 kilometer per jaar moet de 7 toch echt wel in orde zijn. De APK lijst nog maar eens raadplegen want ik wacht op mijn nieuwe accu. Check de handrem, geweldig idee en dat doe ik dan meteen even. Parkeerrem is eigenlijk een betere benaming want in een 7 wordt de handrem met de voet bediend. Gaat goed, genoeg remvermogen, alleen bij het lossen komt het pedaal niet helemaal terug en het lampje op het dashboard blijft branden. Dat moet opgelost worden, ik kan met mijn voet het pedaal wel verder terug omhoog trekken en dan is ook het lampje uit, dat is voor de APK echter geen geldige methode. Daar gaan we weer, TIS is zo duidelijk als gebakken poppensnot dus ga ik zelf maar op onderzoek uit. Na enig sleutelwerk kom ik er achter dat het pedaal door middel van een hydraulische veer gedempt wordt en die werkt natuurlijk niet meer goed. Omdat er moeilijk bij te komen is maak ik het ding los van het pedaal en begraaf het onderin de kerkers van de 7. Het geeft nu wel een klap als de handrem gelost wordt maar het lampje is en blijft uit! Goed genoeg voor de APK.

Ik besluit maar eens wat andere dingen aan te pakken die met de APK niets te maken hebben, het schuifdak bijvoorbeeld. Op lange ritten is het een “must” omdat zowel Miki als ik roken in de auto. Open hoeft het niet maar de ventilatiestand voorkomt dat de atmosfeer in de auto naar alarmfase 4 loopt. In en rond Parijs kan je het dak beter gesloten houden, vooral in tunnels. Als ik dan zo rond 9 uur ’s avonds over de binnenperiferie rij zie ik de sportvelden fel verlicht langs de ringweg liggen. Die sporters zijn volgens mij echte gezondheidsfundamentalisten, we roken niet en we zijn gezond bezig. Volgens mij hebben ze geen idee hoeveel ton aan giftige uitlaatgassen er per seconde door het aansukkelende verkeer wordt geproduceerd. Die sportvelden liggen ook nog eens lager dan de ringweg en je ziet in het licht van de schijnwerpers de gezamenlijke uitstoot het veld over trekken. Lekker gezond in beweging zijn, in de frisse buitenlucht, adem maar goed door want het is een stuk goedkoper dan roken. En dan vraag je je nog af waarom de Parijse voetbalclubs nooit in de top spelen.

Enfin, het schuifdak dus. Het gaat wel open maar ook direct weer dicht. Na enig zoekwerk kom ik erachter dat het opnieuw geïnitialiseerd moet worden. Kwestie van knopje ingedrukt houden totdat het brein klaar is met zichzelf afvragen wat er nu van hem verlangd wordt. Oh, je wilt dat ik open blijf staan? Had dat dan meteen gezegd. Het valt nog mee dat je in de bordcomputer geen bevestiging moet geven, een beetje in de trend van “Weet U zeker dat U deze functie wil activeren?”. Indien ja, toets 1, indien niet toets 2, als U geen keuze maakt wordt U automatisch doorverbonden met één van onze medewerkers. Gelukkig heeft de electronica het begrepen en het dak doet weer waarvoor het gemaakt is.

Zo, weer een dingetje van de lijst afvinken. Op naar het volgende onhandigheidje. Het zijraam links achter gaat wel naar boven en naar beneden maar je moet het knopje vast blijven houden anders stop het. Zal toch niet waar zijn dat dezelfde inleeractie als bij het schuifdak ook voor het achterraam gaat werken? Ik waag een poging maar het zijraam valt niet tot andere gedachten te brengen. Wat is hier nu weer mis mee? Volgens TIS deed ik alles goed alleen het hefmechanisme is hier niet van onder de indruk. Nog maar eens proberen, zonder resultaat. Pfff, laat maar even zitten, voor de APK is het toch geen punt en de achterpassagier doet dan maar wat extra moeite om het raam open en dicht te krijgen.

Dan stopt er een vrachtwagen voor onze poort, de chauffeur stapt uit en komt met een stuk papier naar mij toe. “Is dit l’Hermitage?” vraagt hij. Kan je lezen? Het staat toch echt groot op het bord naast de poort, maar waarom dan? “Ik heb een levering voor U”, mooi, wat is het? De achterdeur van de vrachtwagen gaat open en daar staat een pallet met heel veel plastic eromheen gewikkeld. Josef en Maria, dit is toch echt wel een overkill om een accu af te leveren zeg! Ik teken zijn papiertje en de overmaatse witte kat batterij wordt aan mij overgedragen, inclusief pallet en de “wrap”.

Wordt vervolgd,
Nico.