Archives for oktober 2012

Nou, gaat weer lekker, nieuwe banden die de eerste paar dagen nergens heen gaan. Wel dé kans voor Rogier om mijn wrak eens grondig op te poetsen. Voor degenen die Rogier niet kennen, hij is een fanatiek 7 fan, heeft zelf ook een 750i uit 96 die er als nieuw uitziet. Technisch zal het hem allemaal wel geschikt zijn en daar is hij ook totaal niet geïnteresseerd in. Wat hij wel kan is poetsen, en niet zo’n klein beetje ook! Van het alarm kan ik niet meer wakker worden maar wat gebeurt er? Om 6 uur ’s morgens wordt ik wakker van een vreemd geluid, steek mijn hoofd uit het raam en daar staat Rogier met zijn poetsmachine mijn 7 te polijsten. Doe normaal man! Je hebt vakantie hoor! Het is jammer dat hij me niet hoort, die DAP of zoiets maakt meer herrie dan de gemiddelde grasmaaier. Ik geef het op, doe het raam dicht en ga verder slapen.

Rond negen uur kom ik naar beneden met een rot humeur, zelfs de opgewekte stemming van Rogier kan me niet boeien. Koffie, liters van dat spul heb ik nodig om een beetje bij de mensen te komen. Resumerend heb ik nu een berg problemen, ergens een kortsluiting die zich moeilijk laat vinden, een versnellingsbak die nog steeds opspeelt, een koelsysteem dat de geest heeft gegeven, nog steeds geen certificaat van overeenstemming, een beeldscherm in het dashboard wat niet wil werken, airbags die zich niet melden, parkeersensors die het niet doen, stuurbekrachtigingslangen die lekken, ik zal maar ophouden want de lijst begint eindeloos te worden. Je zou er zomaar depressief van kunnen worden. Ik probeer een glimlach op mijn gezicht te toveren maar Rogier ziet ook wel dat het geen echte glimlach is. En dan maakt hij het in één keer weer goed door alvast koffie gezet te hebben. Wat moet je met zo’n gozer? Ik kan er niet kwaad op zijn en ik heb zoiets van “wil je een croissant”? Mooi, neem er voor mij dan ook maar een mee.

Na het ontbijt ga ik maar eens beginnen om de waterpomp uit de oude 7 te halen, zonder te kijken ga ik aan de slag en rond het middaguur kom ik erachter dat er een definitief verschil bestaat tussen een waterpomp uit een PFL en een FL. Merde, dat wordt dus een nieuwe. Het lager van de waterpomp is volledig vergaan en dat verklaart dan de oorzaak van mijn probleem. Gewapend met de bestelnummers spring ik in de Z3 en ga een stukje rijden, naar de dealer voor een nieuwe waterpomp en alle andere benodigde onderdelen. Ik heb een pasje van de club en ik wil ook nog eens 10% korting omdat ik nu eenmaal lid ben van die club en het stukje plastic op zak heb. Na rijp beraad in de achterkamertjes van de dealer wordt er ingestemd met mijn verzoek om korting. Yes! Het werkt, dat pasje van de club, niet omdat de Franse dealer weet wat het voorstelt, en al helemaal niet omdat het van een Nederlandse club komt, ook niet omdat er BCE opstaat ( BMW Clubs Europa ) maar meer vanwege mijn trouwe triestige ogen en het feit dat ze al veel aan mij verdiend hebben. Mooi, wanneer heb je het geheel aan onderdelen binnen? Daar bellen we wel over op, ja dahag, ik heb het gisteren nodig.
Ze zouden hun best doen en binnen 2 dagen lag de bestelling klaar. Even opgehaald en inclusief korting toch nog een bedragje afgetikt van bijna 300 euro.

Ik zoek mijn gereedschap bij elkaar maar op duistere wijze blijkt mijn eigengemaakte tool voor het losdraaien van de visco koppeling spoorloos verdwenen. Met 4 man zijn we op zoek en een uurtje later besluit ik dat het sneller zou zijn om even een nieuwe te maken. Het is toch niet mogelijk dat een stuk rood gelakt staal van 50cm lang zomaar verdwenen is? Ach, ik zal het wel weer terugvinden als ik het niet meer nodig heb, zo gaat het immers altijd. Bij jullie ook of ben ik de enige met dit probleem? Tot op de dag van vandaag, we zijn nu zo’n 3 maanden verder, heb ik het nog steeds niet teruggevonden. Enfin, aan de slag dan maar. Het vervangen van de waterpomp, samen met de aanverwante artikelen, gaat voorspoedig en aan het eind van de middag kan ik zowaar een proefritje maken.

Waar was ik gebleven? Oh ja, dat vervelende stroomlek. Nog maar eens uitlezen dan maar, wat moet je anders? Alle redeneringen betreffende het probleem bleken op een dood spoor uit te lopen, toch vind ik nog iets. De extra waterpomp, die min of meer aan de waterkleppen vast zit, schijnt kortsluiting naar aarde te maken. Die melding heb ik bij het uitlezen van de oude nooit gezien dus ik ga mijn handen maar weer eens vies maken. Iemand anders zou misschien twee keer nadenken om daar zijn handen aan vuil te maken maar ik ben vast besloten het stroomlek te vinden. Negen wonden aan mijn handen en polsen verder is het gelukt. Er is niet veel koelwater verloren gegaan maar toch even ontluchten en bijvullen. Inmiddels ben ik vaste afnemer van koelvloeistof bij de plaatselijke leverancier, buiten de problemen met de waterpomp om verliest de 7 regelmatig genoeg van dat spul om bijvullen noodzakelijk te maken. Vraag mij niet waar het blijft, ik had het expansievat al vervangen toen ik de nieuwe waterpomp installeerde. Het beruchte nippeltje op de radiator is het ook niet, ik besluit het even aan te zien, het wordt vanzelf erger en dan heb ik waarschijnlijk de boosdoener wel te pakken.

Wordt vervolgd,
Nico.

Ik heb nog een dagje te gaan voordat de banden gemonteerd worden, wat zal ik nu eens gaan doen aan de 7? Het stroomlek probleem laat me niet los, nou vooruit nog maar eens een poging wagen dan. Al vanaf het begin kon ik de buitenspiegel aan de bestuurderskant niet electrisch verstellen, wel inklappen maar dat was alles. Ik stel me voor dat er in die buitenspiegel wel eens kortsluiting zou kunnen zitten. Uitlezen geeft aan dat de motoren in de spiegel niet reageren of dat de bekabeling beschadigd is, dus dat is dan een verdachte. Uitlezen geeft overigens wel meer fouten aan, een hele lijst om precies te zijn. Eén ding tegelijk anders weet ik niet meer waar ik gebleven ben. Dus ben ik maar weer eens in mijn onderdelenmagazijn gedoken en de buitenspiegel van de oude in de nieuwe gezet, het enige is dat deze niet inklapbaar is maar wat maakt het uit? Uiteindelijk dient het een groter doel, het oplossen van het stroomlek probleem.

Met twee buitenspiegels los op de werkbank ga ik op onderzoek uit, de motoren van de inklapbare spiegel doen in ieder geval helemaal niets meer. Wat een verrassing. Nu eens kijken of de andere spiegel wel aan te sluiten is op de bedrading in de facelift 7. Dat gaat wonderwel zonder problemen. Monteren dat ding, nu kan ik in ieder geval de spiegel van binnenuit stellen en hoop dat ik nu ook de oorzaak te pakken heb van mijn stroom probleem. Nog even niet bleek de volgende ochtend. Ja hoor, ik moet wel mijn banden gaan laten monteren, ik heb een afspraak om half negen. Hop, even een andere accu erin en de 7 is weer zo enthousiast als een jonge hond. Ik had de wielen van de oude 7 de dag daarvoor al overgezet dus dat was geen probleem.

Eerst maar eens de banden laten doen en uitlijnen, ik ben op tijd ter plaatse en de zak met kluiven is er ook. Hij gaat aan de slag terwijl ik geniet van geen koffie, hoe is het mogelijk! Geen koffie in een bandenhal. Die wandelende tak heeft nog veel te leren! In ieder geval wat klantvriendelijkheid op de vroege ochtend betreft, hoe haal je het in je hoofd om geen koffie klaar te hebben staan. Zijn vak verstaat hij gelukkig wel en voor ik het door had was hij bezig met uitlijnen. Het vinden van het juiste type BMW in zijn computer richtbank was wel even een probleem, daar heb ik hem dan maar even bij geholpen. “Oh, is het een 7-serie?” Ja, wat dacht je dan? Een 5 op steroïden? Doe maar uitlijnen met de gegevens een E38, en dat staat gelukkig in een stoffig hoekje van zijn systeem opgeslagen. De verwarring slaat nu echt toe, er staat dat hij alle 4 de wielen moet uitlijnen in zijn systeem. Blijf maar van de achterkant af, gezien het slijtage patroon van de oude achterbanden is daar niets mis mee. Toch wel een slim guppie die gozer, na het uitlijnen staat ook mijn stuur weer recht. Ik betaal hem voor de bewezen diensten, het geleverde rubber en ga tevreden op huis aan.

Wat rijdt dat toch lekker nieuwe banden met een perfecte sporing. Op de weg naar huis en ga ook even proberen of het bij alle snelheden trillingsvrij is. Daarbij vlieg ik wat provinciaaltjes voorbij in ratelende Renaultjes. Mensen wat geniet ik! Totdat ik bijna thuis ben, nadat de banden de eerste 15 kilometer mishandeling van mijn kant probleemloos hebben doorstaan dient zich ineens een heel ander probleem aan. 100 Meter voor de laatste rotonde die ik moet nemen om thuis te komen krijg ik de melding dat de motor oververhit is. Shoot! De temperatuurmeter staat ook in het rood. Ik stop net voor de rotonde en voel dat de stuurbekrachtiging niet meer werkt. Dat merk je vrij goed, ik moet aan het stuur gaan hangen om de 7 veilig aan de kant te zetten. En dan krijg ik Amerikaanse taferelen voorgeschoteld, rook onder de kap vandaan. Koken deed de motor zeker maar waarom? Ik stap uit en open de motorkap, laat maar even uitroken want ik zie niets! Aangezien mijn bril niet van dubbel glas is voorzien besloeg die aan beide kanten tegelijk.

Vijf minuten later, ik heb een beetje zicht en die tuffende Renaultjes zijn mij allang weer voorbij gekomen. Ik haat dat! Met een snelheid van 4 Rijnlandse voeten per schrikkeljaar zijn ze nog eerder op hun bestemming dan ik. Eens even kijken, wat heeft de 7 zo heet gemaakt? Zal vast niet het wulpse uiterlijk van die Renaultjes geweest zijn. Op het eerste gezicht mis ik de multiriem, die hangt als een gerafeld stuk vuil ergens in het vooronder. Heeft wel iets weg van een 7-armig SM zweepje maar is toch niet geheel volgens de normen. Oké, nieuwe snaar erop en klaar dus. Totdat ik ontdekte dat ook de poelie van de waterpomp voor het grootste gedeelte verdwenen was. Ik laat de zaak nog iets verder afkoelen en rij de 7 de laatste 800 meter naar huis. Bergaf moet kunnen, in z’n vrij en rollen maar. Ik weet dat het niet te lang moet duren met de multiriem op de passagiersstoel. Onderaan de heuvel moet ik een bocht van 135 graden maken, ik hang als een gek aan het roer maar dat wil echt niet meewerken. Soort van geïnverteerde progressief werkende bekrachtiging, juist, in het Nederlands betekent het dat het tegenwerkt Het zweet staat op mijn voorhoofd en uiteindelijk rol ik puffend en stomend de poort binnen. Niet voor de eerste keer overigens. Je maakt nog eens wat mee met een 7!

Wordt vervolgd,
Nico.

Stuk voor stuk steek ik de zekeringen terug in de 7, bij elke zekering loop ik naar de achterkoffer om te zien of de stroommeter al uitslaat. Dat moet anders kunnen. Ik sluit de accu achterin af en sluit er één aan op de starthulp polen onder de motorkap. Nu zijn de meetsnoeren ineens wel lang genoeg en ik leg het ding naast de zekeringkast. Wat een idee om de accu achterin te zetten zeg, je loopt je een bult als er iets uit te zoeken valt. Zoiets als het gasstel in de schuur zetten aan het einde van de tuin en in de keuken het eten bereiden. “Is de kip al gaar schat?” Even mijn laarzen aantrekken, ik ben zo terug. Lekker handig dus. Inmiddels heb ik alle zekeringen terug in de 7 gestoken en ik kan geen fout vinden, de stroom blijft laag. Ik snap het even niet meer en laat het probleem voor dat moment maar even rusten.

Mijn nieuwe banden kunnen elk moment binnenkomen maar ik moet echt nog even voor een paar dagen naar Nederland. Het is midden in het seizoen en we kunnen niet te lang weg. Met de 7 gaat het niet worden, daar moeten echt eerst nieuwe banden onder. Dat wil zeggen op de velgen van mijn oude 7, zoals ik al beschreven heb zijn de M-Parralel’s in zeer slechte staat dus daar ga ik geen 2500 kilometer mee rijden.

Ondanks dat er nog goede banden op zitten, weliswaar in een verkeerde maat maar dat maakt voor de stukken die ik ermee in Frankrijk rij niet zoveel uit. Ik wil zo lang mogelijk wachten met de wielen uitwisselen, op de banden onder mijn oude 7 steekt aan de zijkant een beetje canvas uit. Dat is gekomen door de schuiver die ermee gemaakt is. Al met al zit ik vast, dus weemoedig haal ik de C5 uit het bos achter ons huis. Ik check de olie, water, ruitensproeier, bandenspanning en laad het ding in.

We zijn zo’n 180 kilometer van huis. Toen kwam ik er bij het tolpoortje boven Tours achter dat we met z’n tweeën waren, normaal gaat mijn zoon ook altijd mee maar deze keer niet. Wel verdraaid! Had ik net zo goed met de Z3 kunnen gaan. Tja, om nu terug te rijden en de Z3 op te halen is ook weer zo iets dus we rijden door. Net voorbij Parijs is het tijd voor de eerste stop, ik laat me uit de C5 vallen met pijn in mijn heup. Tijdens het openen van de deur roep ik: “wat een waardeloze auto is dit toch”! Ik had er niet op gerekend dat de eigenaar van de auto naast mij in de lach zou schieten, bleek het een Belg te zijn. Hij had zelf een Berlingo en wist precies waar ik het over had. Prettig geregeld weer, ben ik gelukkig niet de enige op de Franse autoroute met dit probleem. Het zou niet zo erg geweest zijn als er cruise control in de C5 had gezeten maar dat heeft die niet, nou ja, een primitieve versie daarvan, een baksteen op het gaspedaal. Die baksteen kan je er als optie bij bestellen en past perfect. Na drie kwartier haal je de topsnelheid, 193,5 km/h.

Op zulke momenten weet je zeker dat je ontzettend verwend bent met een 7-serie. Gelukkig zijn we snel weer terug in Frankrijk, terug bij mijn geliefde 7, met problemen, dat dan weer wel. De volgende dag besluit ik dat gratenpakhuis van een bandenboer eens te bellen, “Heb je mijn banden al binnen?”. Ja hoor, al enige dagen. Waarom bel je dan niet even? Dat heb ik gedaan. Waarom spreek je dan geen bericht in? Kan dat dan? Laat maar zitten! En dan te weten dat we zelfs nog een fax hebben, de telex hebben we drie weken geleden de deur uitgedaan. Goed, laten we een afspraak maken, en het omleggen van de nieuwe banden kan over 3 dagen al. Perfect!
Dat is dan alweer een probleem minder, alweer een dingetje op mijn “to-do” lijst wat eraf kan. Intussen heeft de 7 nog steeds een stroom probleem dus daar concentreer ik me dan maar even niet op. Gewoon de accu los als je gereden hebt en weer aansluiten als je gaat rijden.

Ik loop mijn “APK check list” nog eens door en besluit te controleren of er speling op de voorwielophanging zit. Opkrikken dat ding en aan de slag, eerst de lagers controleren. Ik draai het rechter voorwiel rond, de remmen lopen in ieder geval niet aan maar het wiel maakt bewegingen die ik voor het laatst gezien heb toen ik mijn fiets met het voorwiel in de patatzaak beugel had gezet en daarna was omgevallen.
Niet zo’n beetje krom ook zeg die velg. Nou ja, de wielen worden toch gewisseld. Dat houdt overigens wel in dat er maar één van die M-Parallel velgen recht is en zonder beschadigingen. Even verder kijken, de draagarmen en reactiearmen, allemaal goed. Dan de spoorstang, die heeft wat speling op de centrale stuurkogels. Uitwisselen met de oude dan maar want die is in perfecte conditie. Ik ben blij dat ik er op dat moment achter gekomen ben, had ik het gemerkt na de uitlijning dan was de uitlijning voor niets geweest.

Puntje op de to-do lijst erbij en er meteen maar aan beginnen, over 2 dagen worden de nieuwe banden gemonteerd. Het uitwisselen van de spoorstang gaat voorspoedig en na een uurtje of 3 heb ik het klusje op mijn gemak geklaard. Eigenlijk heb ik het twee keer gedaan, uit de oude 7 in de nieuwe 7 en dan de versleten spoorstang in de oude zetten. Dus al met al een redelijk snel klusje. Dat stuurt weer goed, alleen staat het stuur nu niet meer recht in de auto. Geen probleem, dat lost onze stopnaald wel op met uitlijnen.

Wordt vervolgd,
Nico.

Deze 7 heeft een serieus probleem met de stroomvoorziening. Of moet ik zeggen de afschakeling daarvan. Dus ik ga op zoek, mijn multimeter geeft aan dat er zo’n 4 ampère getrokken wordt totdat na 15 minuten het ruststroomrelais afschakelt. Daarna is het slechts 70 milli ampère. Genoeg om de 7 negenennegentig weken niet te starten voordat de accu leeg is en zeker te weinig om elke nacht te loeien als een krolse kat. Waar zit het probleem? Als eerste koppel ik de sirene af, zo, die gaat me niet meer wakker houden. Maar is het probleem daar ook mee opgelost? In eerste instantie lijkt het erop, die nacht liet de 7 niets van zich horen. Kon natuurlijk ook niet maar bij het openen van de deuren met de afstandbediening op de sleutel bleek dat dit niet het probleem was. Accu weer leeg.

Goed, acculader eraan en na een uurtje eens kijken. De accu is natuurlijk nog niet ver genoeg opgeladen om ermee te kunnen starten maar genoeg om te zien waar de stoomvreters zitten. Na een uurtje valt het mij op dat het ruststroomrelais nog niet is afgeschakeld, en dan ga ik aan mezelf twijfelen. Heb ik in die tijd een deur open gedaan? Heb ik iets anders gedaan zodat de 7 “wakker” blijft? Ik ga er op een stoel naast zitten en wacht geduldig een vol kwartier af. 5, 4, 3, 2, 1… En nu moet die afschakelen. Nee dus. Goed, ik geef hem nog 5 minuten, nog steeds niet. Wat is er hier aan de hand? Misschien moet ik de auto op slot doen, geweldige ingeving maar het help niet. De achterklep en motorkap erbij sluiten dan? Briljant, maar dan zie ik mijn multimeter niet meer. De meetdraden tussen de gesloten achterklep door naar buiten laten komen en de meter op de achterklep gezet. Noppes, nada, niet afschakelen. Na meerdere mogelijkheden onderzocht te hebben gaat de zon al weer langzaam onder. Tja, ik zit elke keer een kwartier of meer te wachten tot er iets gebeurd en voor je het weet ben je weer een dag van je leven kwijt. Laat de acculader er maar een nachtje aanstaan, morgen weer verder.

De volgende dag twijfel ik geen moment en val de oude 7 met mijn gereedschapskoffer aan, eerst het ruststroomrelais uit de oude eens in de nieuwe zetten. Ik bedenk dat alles wat ik uit de oude overzet 3 jaar ouder is dan mijn huidige 7, het verschil is wel dat de oude geen probleem met stroomtrekken had. Dus hoppa, uit de oude in de nieuwe, gangnam style! Nee nee nee, dat was toen nog geen rage!
Ik open de achterklep om de accu af te schakelen en mijn oog valt op de binnenverlichting in de klep, ziet er een beetje als gebrande kandij uit en bij aanraking net zo knisperig. Au! Dat ding is heet! Je gaat me toch niet vertellen dat de acculader de hele nacht het lampje heeft staan voeren hè. De acculader geeft geen antwoord maar het armatuurtje brult erom van de spanning afgehaald te worden. Heb ik weer, een armatuur dat overspannen is, moet niet gekker worden hier. Daar brand ik mijn handen niet aan.

Dus de accu los en de zaak laten afkoelen, na een uurtje zijn we weer op redelijk niveau van communiceren. Ik kan het plastic armatuurtje er zonder veel moeite uitwippen, eigenlijk laat er van alles aan alle kanten tegelijk los waardoor het heel zielig aan 2 draadjes hangt te bungelen. Omdat de bedrading niet beschadigd lijkt vraag ik heel voorzichtig of ze erover willen praten. Daar heeft het stel weinig zin in en ik laat ook hen maar even afkoelen. Zal toch niet waar zijn dat een 1,5 Watt lampje de accu leeg trekt? Kan niet, 1,5 Watt op 12 Volt is een stroom van 125 milli Ampere. Daar kan een accu geen pijn in zijn buik van hebben, de plastic houder des te meer overigens.

Dus het dashboardkastje eruit en het ruststroomrelais vervangen, ik lig op mijn knieën naast de auto in de gebedshouding, mijn hoofd naar het oosten gericht en ik hoop dan ook dat Mohammed mij gunstig gezind is. Of hij ook enig benul heeft van volt, stroom en weerstand kan me op dat moment niet schelen. Na een heel kort maar kernachtig gesprek met God, ja dat is de mijne, schuift het relais in de houder. Ondanks dat de eerste batterij in Bagdad gevonden is en reeds 4500 jaar oud is, heeft “mijn God” er toch méér kaas van gegeten. Die is natuurlijk ook veel moderner, als je nagaat dat er elke twee jaar een nieuw eifoon uitkomt ( dat is de gemiddelde broedtijd ) dan scheelt 2500 jaar natuurlijk een slok op een borrel.

Naar oude waarden en normen, mijn nieuwe 7 is ook al weer 12 jaar oud, zou het goed moeten zijn. Ik sluit de auto af en wacht tot het ruststroomrelais afschakelt, en dat gebeurd ook nog! Nog een keer proberen, ik wil natuurlijk geen toevalstreffer hebben. Ja hoor, hij doet het! De accu goed doorgeladen en daarmee is het probleem opgelost. Dacht ik… Weer mis.

De volgende dag druk ik vol goede moed op het knopje van de sleutel en er gebeurd he-le-maal niets! Nu is het genoeg, ik trek als een bezetene alle zekeringen eruit, zo, probeer nu nog maar eens dwars te liggen! Etter. Feit is wel dat je zonder zekeringen niet ver komt, scheelt enorm in de brandstofkosten maar boodschappen doen wordt ineens een vermoeiende bezigheid. Het kan nooit de bedoeling geweest zijn van boodschappen doen dat je de gekochte calorieën al kwijt bent voordat je deze naar binnen gewerkt hebt. Daar moet ik het met de God Albert nog eens over hebben. We noemen elkaar bij de voornaam, verder weet ik niet veel van hem, zijn achternaam schijnt Bonuskaart te zijn. Elke keer als ik bij de kassa sta vragen ze om “Bonuskaart” waarop ik steevast “Amen” antwoordt en een kruisje sla. Heijn schijnt zijn broer te zijn maar dat is een nietszeggend figuur, hij wordt op de gevel niet voor niets als tweede genoemd.
AH, AH, AH,
het is komkommer ’t lijkt wel sla,
dat spul is niet te knagen ja!
AH, AH, AH.
Balorig? Ik? Misschien wel, wat wil je met zo’n tegendraadse 740.
En dan had je nog een andere broer, Gerrit Jan. Ik weet niet waarom maar sinds 1987 is het merk Pinkies (alles waar dieren dol op zijn) op onverklaarbare wijze uit de schappen verdwenen.
Als je nu wikipedia nodig hebt neem ik het je niet kwalijk.

Wordt vervolgd,
Nico.