Na het total-loss rijden van mijn geliefde 740i uit 1997 moest ik op zoek naar een waardige vervanger, het moet een 7 zijn en als het even kan een PFL, dus het internet maar eens opgedoken. Eerst in Frankrijk zoeken, als ik het ding niet hoef in te voeren scheelt het behoorlijk wat geld. Wat hebben we in de aanbieding hier? Een 740i welke door middel van een misleidende advertentie achteraf een 728 blijkt te zijn. Niks mis mee maar dat zoek ik niet. Een andere 740 die een 750 blijkt te zijn. Mmmm, een echte 740 maar behoorlijk verkeerd verbouwd en dan blijkt het ook nog een diesel te zijn. Nog één, ook verbouwd maar binnen de grenzen van wat op te lossen valt, alleen een prijsje waar Leitner de hik van krijgt. Daar koop je hier gewoon drie nieuwe Clio’s en een halve Twingo voor.
Zo veel voor het Franse aanbod, maar eens in Duitsland kijken. Na de gangbare sites afgezocht te hebben blijf ik op één aanbod hangen. Een 740i met trekhaak, dubbel glas, electronische dempers en een grijs lederen interieur. Dus maar eens in de E-Mail geklommen en de aanbieder een berichtje geschreven, omwille van de privacy zal ik hem maar Achmed noemen. Een Turk was het wel maar het aanbod zag er “fabelhaft” uit. Dus afspraakie gemaakt en gaan kijken bij Negemed, in Duitsland dus, ver weg, niet naast de deur.
Met nog drie adressen in de achterzak “in geval van nood” moest ik nog iemand ronselen om de C5 terug naar Frankrijk te rijden. Onze vrienden en kennissenkring is vrij uitgebreid maar om nu direct iemand aan te wijzen als de geschikte persoon viel niet mee. Totdat we ineens bedachten dat een vriend van een goede vriendin, die vaker auto’s uit Duitsland naar Frankrijk rijdt, de moeite waard was om te vragen voor het avontuur. Ik had alleen maar van die gast gehoord, een Engelsman die een passie heeft voor de oude Citroën XM modellen. Dat die de XM’s nu toevallig uit Duitsland haalt zegt nog niets, alleen dat hij weet hoe een Citroën rijdt en daarmee vertrouw ik erop dat de C5 weer heel thuis komt.
We maken een afspraak voor de eerste ontmoeting via onze vriendin, sta ik daar ineens oog in oog met een kopie van Mick Jagger zeg. Ik schrok me rot, blijkt achteraf ook nog dat hij een platenmaatschappij heeft gehad in Engeland. Zijn naam is Kim, oké. Ik had meer iets van “als je maar niet begint te zingen”. Nu heb ik helemaal niets tegen de Rolling Stones, maar om nu met een lookalike van Mick Jagger naar Duitsland te rijden doet me even twijfelen. Na een goed gesprek zijn mijn twijfels verdwenen, we spreken af om op maandag naar Duitsland te rijden en als het even mee zit de volgende dag weer terug. De wens is, zoals zo vaak, de vader van de planning.
Ik had 2 hotelkamers geboekt net ten zuiden van Mannheim, in die buurt stond ook de 7 die mijn aandacht niet losliet. Na een aangename rit van bijna 1000 km komen we bij het hotel aan. Het valt me op dat Mick Jagger bij alle liedjes die op de radio voorbij komen een nummer roept. In eerste instantie dacht ik laat maar gaan, we hebben allemaal onze problemen. Ruimdenkend als ik ben vraag ik hem terloops wat al die nummers voorstellen. Blijken het de productienummers van oude vinyl LP’s te zijn die ooit dat liedje erop hadden. De gek kent twintigduizend LP nummers uit zijn hoofd! Niet door de titel maar via het productienummer van het schijfje vinyl. Lekker dan, heb ik weer.
Ik zoek ze wel uit hè, de kunstenaars die niet weten waar ze hun kunstje kwijt kunnen. Enfin, we zijn bij het hotel in Mannheim aangekomen, ik produceer mijn reservering en de dame achter de balie zegt: “U bent 2 weken te vroeg”. Watte? Tja ze zei het in het Nederlands en daar was ik niet op ingesteld. Buiten het feit dat ik een klimaatvluchteling ben heb ik met het omschakelen van de verschillende talen die ik spreek, begrijp en kan schrijven nog wel eens wat problemen. Ga mij niet vragen om in Duitsland iets naar het Frans te vertalen, ik zou een slechte tolk zijn. Ben ik in het land waar ze een bepaalde taal spreken dan doe ik vrolijk mee, inmiddels in 6 talen.
Maar goed, ik had dus een reservering gemaakt op de 23-ste, stomme website, ik had het gewoon niet gezien hè. Ik was daar op de negende Juli maar dat was voor mevrouw van Bommel (hoe Nederlands kan het zijn) geen enkel probleem, ze heeft gewoon de reservering van de 23-ste omgeboekt. Gelukkig, we kunnen rustig slapen en Mick Jagger ook. Ow ja, heeft U hier ook internet? Ja natuurlijk, je moet alleen een beetje geduld hebben. Hoezo? Nou, het is niet zo heel erg snel. Nou dat was het understatement van de dag! Na 20 minuten heb ik mijn hotmail geopend en na drie kwartier heb ik autoscout24.de voor mijn neus.
Laat maar even zitten, eerst eens uitgebreid dineren. Mis dus, maandagavond is bij vele restaurants “Feierabend” en dus gesloten voor ander hongerig volk. Uit eindelijk komen we bij een vesting waar een bord Warsteiner buiten hangt en de deur is nog open ook. De Stammtisch is al redelijk gevuld met dikbuikige plaatselijke boeren. Lijkt op zich iets waarvan je zegt “wegwezen”! We hebben echter weinig keus en gaan aan een tafeltje zitten, nog geen 3 seconden later staat er een heel lief maar afzichtelijk boerinnetje bij ons aan de tafel. Soort van inteelt product, dat heet tegenwoordig “genetisch gemanipuleerd” geloof ik. Ik bestel een groot glas bier en daar werd ze behoorlijk vrolijk van, nóg vrolijker toen ik een Zwiebelschnitsel bestelde. Boeren kost op oud Duitse wijze bereidt, heerlijk! Alleen zijn de gevolgen de volgende dag voor mijn medereizigers niet zo fijn.
Wordt vervolgd.
Nico.