Miki doet haar inkopen en we gaan weer onderweg naar Lunteren. Dat wil zeggen, ik stel de navigatie in om daarheen te gaan en volg de instructies. In de stad gaat dat goed maar aan het eind van de Maasboulevard zou ik eigenlijk linksaf de A16 op moeten. Volgens de loopschoen niet, vriendelijk leidt ze ons langs Ommoord en door Capelle. Ik begin het verdacht te vinden maar besluit de aanwijzingen nog even te volgen. De afslag Haastrecht
rijden we voorbij met op de borden Schoonhoven(????) als volgende bestemming. Ik ben het zat, ik wil de snelweg op, niet omdat de Smart uitblinkt op de snelweg maar omdat het korter is. Volledig tegen de wens van de navi-griet sla ik ergens linksaf, en dan gaat ze ineens vervelend doen. Keer om, ga terug, sla rechtsaf, ja dan kom ik weer op de weg naar Schoonhoven. Dat doe ik dus niet. Met een slimme truc wil ze me toch verleiden om om te keren, je kan zeggen wat je wilt maar die navigatie-truus is uitgeslapen en past zich aan mijn eigenwijsheid aan.
Slinks geeft ze me de instructie om linksaf te slaan, hetgeen op zich een redelijke optie is omdat naar die kant de A12 ligt. Even had ik het idee dat ze eindelijk begrepen had dat ik geen 3 uur meer in een zweetschoen wilde zitten. Dat dacht ik hè, de realiteit is dat ik via Vlist weer omgeleid zou worden om weer terug op de weg naar Schoonhoven te komen. Daar trap ik niet in, ik ken de buurt daar vrij goed en sla rechtsaf de Slangeweg op naar Polsbroek. Als jullie nu de weg kwijt zijn snap ik dat maar al te goed!
Miki geniet van het landschap en vooral de huizen die we onderweg tegenkomen terwijl ik tegen de navi-terroriste begin te praten. Niets is goed wat ik doe en bij elke opmerking uit het dashboard roep ik “Nee”! Totdat zowel Miki als ik het zat zijn en tante topo een kauwgompje met superlijm voeren, zo die is stil. Pffff, niks voor mij hoor zo’n navigatie systeem.
Uiteindelijk draaien we bij Woerden de A12 op, de bumperklevers zijn meteen paraat en ik zal mijzelf maar weer op het voetpad begeven. Kom maar voorbij met je Panda, geen probleem. Dan heb ik het volgende probleem, een vrachtwagenchauffeur is wel geïnteresseerd in de website die achterop staat. Nee het is geen bekende, alhoewel ik in de achteruitkijkspiegel alleen nog CANI kan lezen. Ja, Scania… de S en de A pasten er niet in.
Dus ik geef maar weer wat gas bij, hij hoeft niet in te gaan halen omdat ik in zíjn spoor zit. Eindelijk gaan we bij Ede de A30 op, we zijn er bijna maar omdat mijn rechter been al een tijdje een volledig eigen bloedsomloop heeft moet ik er vlak voor Lunteren uit. Ik stop bij een benzinestation en we nemen een bak koffie, nadat ik mijn rechter been weer heb aangesloten op de originele bloedtoevoer stappen we voor de laatste keer in het gebakje. Zo, dat doet goed… zo’n bak koffie bedoel ik.
Wat nog beter voelt is dat ik bijna bij Thomassen ben om weer heerlijk relaxed in de 7 te kunnen stappen. Toch kan ik niet voorkomen dat ik bij Thomassen voor de deur als een kreupel hert uit zijn luxe stapper kruip, ik had liever uit een luxe cruiser gestapt. En dan krijg je een enthousiaste gebruiker en eigenaar van het ding onder ogen… Peter denkt dat ik het slepende been van mijzelf heb, nee jongen dat komt door de Smart. Het feit dat er een invalidenkaart in de 7 ligt wil nog niet zeggen dat die van mij is!! “En? Wat vindt je van de Smart?”, vraagt Peter. Wil je het echt weten? Ik hoop de sleutel van dat geval nooit meer in mijn handen te krijgen! Hij probeert nog even wat sympathie te scoren voor het ding bij Miki, ook daar is hij aan het verkeerde adres. Peter is gedesillusioneerd en begint snel over mijn 7, “we hebben het brein vervangen en hij loopt weer als nieuw.”
Peter nodigt mij uit om zelf, met hem erbij, een proefrit te maken. De bak schakelt zoals het hoort, maar aan de andere kant schakelt alles zoals het hoort nadat je 230 kilometer in een Smart hebt afgelegd. Wat een zaligheid is de 7 toch, en tijdens de proefrit kan ik dan ook geen enkel probleem met de bak van de 7 meer ontdekken.
Ik moet dit laatste echt even kwijt, ondanks de Smart, die gratis ter beschikking gesteld was door Thomassen, ben ik twee keer terug moeten gaan voordat mijn versnellingsbak weer 100% was. Daar is door Thomassen op geen enkel moment een probleem van gemaakt, ik ben professioneel en keurig te woord gestaan tot en met het laatste bezoek om het nieuwe brein in te bouwen. Voor het brein heb ik niets extra hoeven betalen, dat hoorde gewoon bij de revisie van de bak. Nu kan je zeggen dat het in één keer goed had moeten zijn, daar ben ik het deels mee eens. Echter, als de problemen zich pas een paar weken na de originele revisie voordoen kan je daar Thomassen niet op aanspreken, niet in de vorm dat er geen goed werk is geleverd.
Peter Thomassen heeft er alles aan gedaan om het probleem op te lossen, zonder ook maar één moment te twijfelen aan mijn woorden, of het in twijfel te trekken dat er nog een probleem was.
Reclame maken doe ik niet snel, dus ik ga het op deze manier doen:
Peter Thomassen, je hebt samen met je medewerkers een grote pluim verdiend door professioneel handelen en nog een tweede, zelfs wel groter, voor klantvriendelijkheid !!
Nico.