De versnellingen lopen niet in elkaar over zoals bij een echte automaat, nee er zit een heel klein mannetje onder de auto die handmatig het volgende tandwiel op zijn gemak gaat zitten uitkiezen. Die heeft een doosje naast zich liggen en stopt er min of meer op het juiste moment een ander tandwiel tussen En daarbij doet het vermoeden dat elke keer als je naar de volgende versnelling moet, nou ja, ik niet maar de bak en motor wél, je de rotzak wakker moet maken. Hé, hallo!! Tijd voor de volgende !! Je hoort bijna uit de catacomben van het geval het mannetje roepen: “Alweer??”.
Ja, ik weet het, je hebt een stressvolle taak, en daarbij zoveel keus hè…. Na drie komt vier, wat is daar nou moeilijk aan?
Ik zie van de andere kant op het veredelde fietspad een vrachtwagen aankomen, oh shoot! Die gaat niet aan de kant en verminderd ook geen snelheid. Ik ben blij dat ik bijna stil stond, de luchtverplaatsing van de vrachtwagen was goed voelbaar. Hij reed bijna letterlijk de veter uit mijn schoen. Even dacht ik dat de deur eruit getrokken zou worden door de zuiging, zo klonk het, maar het gebeurde niet.
Ik ben daarna even uitgestapt, ik dacht dat ik aan de zijkant van de weg stond maar als je een 7 gewend bent, en dan ineens in een sneaker onderweg bent, heb je van afmetingen geen flauw idee. Bleek dat ik zeker nog een halve meter verder naar rechts had gekund. Was ik in eerste instantie kwaad op de vrachtwagen chauffeur, bleek dat ik hem credits moest geven dat hij mij, als boerenpummel die niet aan de kant wilde gaan, niet geraakt heeft.
Ik kreeg de overdekte brommer met autokenteken mee met 2 blokjes resterend op de benzinemeter, ik vroeg nog of ik hem vol moest gooien met benzine? “Nee hoor, dat red je makkelijk.” Ja, Lunteren Hoofddorp en terug over de snelweg misschien wel, maar ik zit op de toeristische route, dus in Scherpenzeel naar de schoenmaker gegaan en er voor 40 hele euro’s benzine onder laten spijkeren. 21 Liter, dat moet genoeg zijn. Ik stap weer in en mijn eerste beweging is richting het contactslot. Dat wil zeggen, waar het normaal zit, daar zit het dus niet! Even zoeken, oh ja tussen de stoelen ergens op de grond. Starten, niet aanslaan, huh?? Ok, handrem aan, bak in N, voet op de rem en nog eens proberen. Verrek, hij doet het !
Het eerste wat me opvalt is dat de benzinemeter weer 10 blokjes aangeeft, vol dus. Een kinderhand is snel gevuld zal ik maar zeggen. De gordel weer uit de achterwielophanging gevist en onderweg. Om de weg op te rijden vanuit de schoenlapper moest ik even stoppen, heee, de motor slaat af! Dus het hele ritueel opnieuw, je weet wel, handrem enzo. Na 30 meter komt er een rotonde, vanwege ander verkeer moet ik even stoppen, wéér de motor afgeslagen!
Ja zeg, wat is dit dan? Toen kwam ik erachter waarom ik de ECO moest uitschakelen… Dan blijft de motor tenminste lopen. Ik verzin het echt niet !!
Luister, de bak moet je wakker maken als je ergens naar toe wilt, als je ook de motor nog moet gaan reanimeren wordt de tijd van nul tot 100 drie weken!! Dus maak ik er een gewoonte van om mijnheer ECO bij voorbaat buiten spel te zetten.
Dat maakt de routine om te starten dus: Handrem, voetrem, N, ECO uit, en dan weer zoeken waar die sleutel ook al weer zit. We rijden met de onderkant van de autotechnische samenleving door buurten waar je je eigenlijk niet kan vertonen met een afgekeurde Nike, en dan ook nog alleen de linker. Zoiets als: “Ik heb schoenen aan en mijn vrouw niet. Nee, haar naam is niet Janis Joplin”. Of andersom, ik ben niet Jimi Hendriks. Leg dat maar eens uit in Baarn, Soest en de rest van die streek. Ik ben dan ook blij als ik Hilversum binnenrij, dan kom ik weer een beetje in de bewoonde wereld.
Over de manier, of liever gezegd met wat, ik Hilversum binnenkom schaam ik me diep voor. Het is en blijft toch het centrum van de Nederlandse omroep, stel je voor dat ik André van Duin ineens tegenkom in zijn Benz, en dan met het schaamrood op mijn kaken terugzwaaien uit een twee-persoons-basketbalschoen, dat zou pas echt denigrerend zijn. Na Hilversum ga ik de N201 op, van Hilversum naar Haarlem, dan kom ik onderweg ook Hoofddorp tegen. Nu zijn er stoplichten op de N201, en bij sommigen heb je dan 2 rijstroken om langzaam verkeer in te halen. Dat is puur op acceleratie en ik ga natuurlijk links staan. Sorry, ik ben nog steeds niet aan dat gebakje gewend, sterker nog.. ik wil er niet aan wennen!
Rechts van mij staat een Opel Corsa uit negentien nul, daar moet ik vóór kunnen komen. Oma ziet er niet uit als Speedy Gonzales dus dat moet lukken. Mooi niet !! Ik kan achter haar weer aansluiten. De Corsa 1.2 super zonder enige ambitie tot competitie, met een 95-plusser erin wint het op stationair toerental met gemak van de luxe slof! Een echte sportschoen is het dus ook niet, meer iets om in te snelwandelen.
Wordt vervolgd,
Nico.