Archives for april 2012

Het begon op een mooie zaterdagavond, de maan schijnt, de katten liggen te slapen, Miki zit TV te kijken… en dan ineens, uit het niets geeft mijn zoon een schreeuw. De katten maken dat ze wegkomen, Miki wordt abrupt uit haar serie getrokken en ik schrik mezelf rot. De PC waar mijn zoon op zit te werken aan zijn boek geeft spontaan een blauw scherm. In dat scherm staat een error-code, niemand heeft ooit begrepen wat Bill Gaatjes daar nu eigenlijk mee bedoelt. Maar de melding dat Windows er mee is gestopt komt overduidelijk over.

Gewoon opnieuw opstarten… ja soms werkt dat, maar die avond niet. Het besturings-systeem is er echt mee gestopt, geen mogelijkheid meer om op welke wijze dan ook Windows op andere gedachten te brengen. De meldingen zal ik even vertalen, “Ik heb er genoeg van”, “Ik doe hier niet meer aan mee”, “bekijk het”, en als je mij opnieuw gaat proberen te installeren zal ik er alles aan doen om het probleem te handhaven.

Ik probeer nog om Widows ( Ja, zonder “N”, de weduwen van de verloren bytes…) via het Dirty Operating System ( DOS ) te starten maar ook dat maakt op de dwarsliggende Windows geen indruk. Overigens vraag ik me af of de volle maan daar verantwoordelijk voor is. Je weet wel, zonnenstormen en maanstralen, springtij en westerstorm. Daar kunnen de oudjes in Zeeland nog wel van meespreken, die vergeten 1953 niet hoor! Voor de mensen die nu met vraagtekens zitten, in 1953 heeft de watersnoodramp in Zeeland plaatsgevonden. Voor meer informatie verwijs ik naar Wikipedia. Niet dat het iets met Windows te maken heeft maar het geeft een beetje de ernst van het probleem aan.

Terwijl ik aan de PC waar mijn zoon op werkt aan het “troebelshoeten” ben valt ineens ook mijn eigen PC uit. Er komt een chemisch ruikend luchtje uit en een rookpluim. Dan heb je alles gehad, 2 PC’s binnen 15 minuten buiten gebruik! Het internet werkt wel, via de laptop van Miki kan ik nog verbinding maken. Maar… Daar staat Windows 7 op, normaal gezien ben ik oneindig fan van dé 7 maar als het Windows betreft hoeft het voor mij niet meer. Ik kan er wel mee omgaan, het gedraagt zich als een vrouw die toevallig in de overgang is. Daarbij een opvlieger heeft en voor de rest van de wereld onuitstaanbaar is. Laat mijn vrouw daar nu wonderwel heel goed mee om te kunnen gaan, met de Windows 7 hè, de overgang heeft ze gelukkig al achter de rug. Er bestaat tussen haar en Windows 7 een soort van osmose, één zijn met de machine, beide hebben een handelbaarheid als een motor met zijspan, vrijdagmiddag in de file op de A4 bij de brug over de oude Rijn. ( Nee !! met A4 bedoel ik geen Audi, waarom denken jullie dat toch steeds?? )

Zoeterwoude, A4, vrijdagmiddag, hoe zuur kan het worden? Ik heb die ergernis niet nodig, ik heb nu 2 PC’s die het niet meer doen. Mijn zoon stuitert tegen het plafond en ik zeg heel tactisch “Als je nu een witkwast beetpakt scheelt het mij ook weer werk”!! Kwaad beent hij het huis uit, ik roep hem nog na “Ben je nu ook al voor slager aan het oefenen??”. Even rust, laat die berg elektrisch gevoedde semi-intelligentie ook maar even lekker met rust. Toch moet ik een oplossing vinden voordat hij terugkomt, het dak eraf gaat en de buurman, als oud strijder, in de bosjes gaat liggen met zijn jachtgeweer. Het zal niet de eerste keer zijn dat buurman in de front-linie-verdedigings-mode schiet. Dan schiet me ineens iets te binnen, ik heb nog een oude PC in de schuur staan die ik ooit eens voorzien heb van VAG uitlees software. Dus geen wonder dat die, compleet met OBD-nul kabel, in de schuur beland is.

In de schuur jaag ik de muizen uit de systeemkast, we hebben 2 katten maar die kijken mij aan met een koppie van “Ik dacht het niet, geef mij maar echt voer”!
Eens kijken of het fossiel der kunstmatige intelligentie nog wil opstarten, na 3 keer proberen begint inderdaad het programma “Raampjes” te laden, het is nog dubbel glas ook!! Uhh, XP.
Ik ben in staat om binnen enkele minuten de harddisk uit mijn zoon zijn computer te halen en in de werkende aan te sluiten, het zweet loopt van mijn hoofd. Als het zo zou zijn dat zijn boek beschadigd is, of nóg erger… verdwenen, dan is er een jaar werk door de afvoer. Ja, ik weet het, “A copy a day keeps trouble away”!! Gelukkig, ik kan alles nog kopieren, en dat geldt ook voor al mijn directories die met BMW te maken hebben. Vreemd genoeg heb ik daar wel 3 kopieën van, kan een fotootje of wat schelen maar toch. Erg eigenlijk hè.

Wordt vervolgd,
Nico.

Beneveld als ik ben zie ik op dat moment overal humor in, zelfs in een halve liter benzine die door de achterkoffer gespoten is. Het is eigenlijk helemaal niet leuk, maar ik kom niet meer bij van het lachen. Ik moet wel uitkijken dat mijn lollige bui niet omslaat in woede, de 7 haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan. De eigenaar van het restaurant, een goede vriend van ons, houdt het voor gezien en zegt: “Je mag de auto hier vannacht wel laten staan hoor”. Bedankt voor de positieve input, maar dat gaat zeker niet gebeuren. Ik besluit de pomp terug in de tank te bouwen, de auto af te sluiten en naar huis te lopen, nog steeds vergezeld door Robin.

Nee, niet om de 7 daar die nacht te laten staan! Om de altijd enthousiaste Z3 op te halen en de 7 daarmee naar huis te slepen. Ik weet ook wel dat je een automaat niet mag slepen, maar het is slechts 3 kilometer en als ik het rustig doe moet het kunnen.
In de handleiding staat dat je een 7 met automaat 50 kilometer mag slepen, met een maximum snelheid van 70 km/h, dát zou ik niet doen! 3 Kilometer met een snelheid van 30 km/h is echt het maximum wat ik aandurf. Beneveld of niet, ik blijf wél nadenken. Na een kwartiertje lopen we de poort binnen, eerst even bijkomen, adem halen en iets drinken.

Het is na middernacht, ik haal de sleepkabel uit de schuur en pak de sleutel van de Z3.
De Z3 zet de binnenverlichting al aan als ik kom aanlopen, huh? Oh, verkeerde knopje op de sleutel ingedrukt. Niet te stoppen dat ding! Die is al een feestje aan het vieren, “morgen mag ik op vakantie!!”. Ik weet het zo zeker nog niet, maar het begint er al aardig op te lijken. Eerst de 7 maar eens ophalen, en dat gaat zonder problemen.
De Z3 heef bijna 200pk en een zeer stijf chassis, heeft totaal geen moeite om de 7 naar huis te slepen. Een dakloze Z3 zou misschien een ander verhaal geweest zijn. De 7 is gearriveerd in de tuin, nu eens kijken wat er nu eigenlijk aan de hand is.

Ik had gehoopt op een rustige avond zodat ik de volgende dag onbezorgd, en goed uitgerust op vakantie zou kunnen. Dat loopt even anders!! Het loopt inmiddels tegen half 2 en ik besluit toch maar naar bed te gaan. De volgende ochtend ben ik al vroeg op, gewapend met de tips van forumleden heb ik enkele aanknopingspunten. Eerst nog maar eens de zekeringen controleren, allemaal goed natuurlijk. De bakschakelaar was ook een suggestie, goed eruit met dat ding. Popnagels uitgeboord en aan een inwendig onderzoek onderworpen. Vreemd, ik zie helemaal niets wat op een probleem zou kunnen duiden. Zou de 7 het dan toch van mij gaan winnen? Ik weiger het te accepteren maar de techniek is altijd in staat de logica om zeep te helpen.

Miki heeft de koffers al gepakt, het loopt al tegen 11 uur maar ik wil toch nog wat dingen proberen. Ik kan niet zeggen dat ik relaxed bezig ben, een gemengd gevoel van stress en kwaadheid beïnvloedt helder denken. Ergens ben ik blij dat de 7 in verhouding “om de hoek” de geest heeft gegeven, was ik al aan de Côte d’Azur geweest dan had het een heel ander verhaal geworden. Robin probeert te helpen, in ieder geval morele steun te bieden, door te zeggen: “Aan de Côte d’Azur rijden veel meer 7-ens rond, daar zouden ze er wel raad mee geweten hebben.”. Hoe goed het ook bedoeld is, zijn opmerking valt niet in goede aarde. Ik ben nog 3 woorden van een totale “mental breakdown” af, voordat het zover komt stop ik met zoeken en neem een bak koffie. Moet je eigenlijk niet doen als je toch al staat te shaken, maar heeft geen nadelige, lichamelijke en psychische gevolgen verder.

We hebben hier met een totaalweigeraar te maken, een nuffig zwart ding welke alleen maar in zijn eigen omgeving wenst te verkeren. Nou, je hebt het voor elkaar hoor, je mág niet eens meer mee!! Zelfs al zou je nu spontaan uit jezelf aanslaan, ik heb het gehad, ik ben het zat en hoognodig aan vakantie toe!! Het loopt al tegen 12 uur, met zo’n 750 km voor de boeg wil ik toch een beetje op tijd het eerste reisdoel bereiken. Op vakantie met de 7, nee dus !!

De Z3 kan zijn lol niet op en laat mij gewillig alle reguliere dingen checken. Olie, koelwater, remvloeistof, stuurbekrachtigingolie en bandenspanning… Allemaal in orde! Als er op dit moment nog iemand anders mee op vakantie wil heeft hij pech gehad!

De Z3 wordt ingeladen, Miki heeft toevallig de grootste koffer die ze kon vinden vol gestopt en die past maar nét in de achterkoffer. De rest kan er nog bij maar het houdt niet over. Uiteindelijk rijden we rond half 1 de poort uit, de Z3 heeft er zin in, ik ook wel maar het duurt toch echt tot voorbij Limoges voordat ik over mijn frustratie heen ben. De eerste 100 kilometer kan ik niet verkroppen dat ik verslagen ben door een stom stuk techniek, of moet ik zeggen een slim stuk blik wat in staat is zijn zin door te drijven?

Na 150 kilometer begint het vakantie-gevoel een beetje te komen, de Z3 loopt als een naaimachientje, het is prachtig weer en het landschap veranderd langzaam van heuvelachtig in bergachtig. Niet zoals gepland, maar… “Côte d’Azur, here we come!!”.

De metalen koffer is van mij, de rest moest Miki zonodig meenemen, de tweede foto: de Z3 op de “route de Cornishe”. In het midden mijn “hobby-handelsmerk”…

De Z3 was beslist geen straf. Goede, elektrisch verstelbare lederen sportstoelen, cruise control, CD speler, airconditioning en een heerlijke 6 cylinder motor met 193 paardjes. Om maar een paar opties en details te noemen.

Nico.

Vol goede moed, ja alweer, waar haal ik het vandaan hè, begin ik de vakantie-ondermijnende 7 te voorzien van nieuwe ringen, twee per injector. Alles gaat lekker maar ik kan de 7 horen grommen van binnen. Niet tegensputteren, mond open en braaf zijn. Daar denkt de 7 echt anders over en zal niet nalaten ervoor te zorgen dat de gaskabel bevestiging scheurt, alwéér een rubbertje!! Luister eens maat, jij hebt een serieus probleem, ik ben hier de baas en krijgen zal ik je. Na een half uurtje knutselen heb ik zelf een metalen busje gemaakt. Zo, grote jongen als je die nog kapot krijgt!
Het begint echt persoonlijk te worden, ik geef niet op maar de 7 ook niet. De plastic houder op de gashendel breekt, achterbakse recidivist!! Maar niets wat een paperclip, op de juiste manier gebogen, niet kan verhelpen, ook al is het maar tijdelijk.

De 7 staat weer in elkaar, en start zowaar ook nog! “Miki, ik ga even tanken dan hoeven we dat morgenochtend niet te doen”. Sinds het benzinetank verhaal pomp ik de 7 met veel genoegen vol, afrekenen is en blijft een ander verhaal.
Ik geniet van het comfort en de rustige loop van de motor, de Z3 is beslist geen verkeerde auto maar gewoon van een ander soort. Letterlijk het verschil tussen een redelijk milde sportwagen en een relaxte cruiser.
Ik ben blij, hoe de 7 erover denkt zal me een zorg zijn, morgen kunnen we op vakantie!

Het is inmiddels 6 uur in de middag, we besluiten met kennissen uit eten te gaan. Het restaurant is niet ver en heeft ook geen 5 sterren. Nou ja, twee dan, in de spiegel op het herentoilet. Verder kan je er lekker eten en is het gezellig, dat is uiteindelijk het belangrijkste. Na een gezellige avond gaan we rond 10 uur weer eens op huis aan, morgen vroeg uit de veren en op vakantie!! Yeah!!
Niets deed vermoeden… En niemand had erop gerekend… Dat de 7 … Ándere plannen had!! Ik ga NIET op vakantie!! Hoezo niet?
Ik stap in de 7 bij het restaurant, steek de sleutel in het contactslot en start. De startmotor is schijnbaar de enige die op vakantie wil want die draait vrolijk rond, maar de 7 wil niet aanslaan!! Wat is dit nu weer?

Onze kennissen nemen Miki mee en zetten haar thuis af, komen nog even terug om te zien hoe het ermee staat. Ne rien, nada, noppes, niet starten. Iemand biedt aan om met haar auto op vakantie te gaan, maar hoe goed het ook bedoeld is, ik ga niet in een Peugeot drie-nul-nogwat naar de Côte d’Azur!! Ik heb mijn trots hé.
Robin, Miki’s zoon, blijf bij me om te helpen. Ben ik even blij dat hij een iPhone heeft, die app ofzo van het zaklampje komt goed van pas. Gôh, zijn die dingen toch nog ergens goed voor, want de zaklamp van BMW in het dashboardkastje heeft al jaren geleden de pijp aan Maarten gegeven.

Ik heb een vreemde weergave in het instrumenten cluster, de aanduiding van de versnellingsbak laat PRND allemaal tegelijk oplichten. De pook maar eens een paar keer heen en weer halen, contact maken en er veranderd niets. Zekeringen checken, ja natuurlijk!! Geen kapotte te vinden. Natuurlijk niet, het is een BMW 7-serie, die doen daar niet aan. Wat dan? De benzinepomp, ja dat is een mogelijkheid. Ik hoor de pomp niet lopen als ik contact maak dus die zullen we eens in “notime” uitbouwen. Wacht even, de tank zit helemaal vol! Ik waag het er toch op, ik ben inmiddels een ervaren tank-specialist. Ontkennen kan ik het niet meer, de benzinedampen doen me goed, ik ben door de 7 een “octaan junkie” geworden. Alcohol vertroebelt de geest, de benzinedampen maken het nog leuk ook.

Hoe test ik de pomp? Gewoon het contact aanzetten als ik hem boven een volle tank in mijn handen heb? Nee, doe maar niet. Ik maak de pomp los en tover uit de catacomben van de 7, naast de accu 2 rollen aansluitkabel tevoorschijn. Robin komt niet meer bij van het lachen, “jij hebt ook echt álles bij je hé!”. Ja ik wel, maar heb jij je oplader van dat ei-geval bij je? Het lampje begint al behoorlijk in kracht af te nemen.
Nee dus!! Nou, dan maar verder bij het licht van de 7 zelf. In de achterkoffer sluit ik 2 draden op de benzinepomp aan, ver weg van de tank. De plus op de accu, en nu komt het… Als ik de min aansluit spuit de benzine die nog in de pomp zat door de achterkoffer heen. De pomp is het probleem dus niet!!

So much voor “goede ideëen”.

Wordt vervolgd.
Nico.

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de Z3 coupé wél zin heeft in vakantie, gewillig brengt hij mij door de hele omgeving om onderdelen voor zijn grote broer op te halen.
Op die manier komt de gedachte om met de Z3 te gaan wel heel prominent naar voren. Je hoort het kleintje bijna smeken, “Ik wil mee, ik wil mee … please!!”. Vooralsnog blijft het bij de gedachte dat er een mogelijkheid bestaat.

Ik ga op zoek naar de vermiste rubber ringetjes. Van de 5 vermisten vind ik er 4 terug, het zal toch niet zijn dat er 1 in de motor gevallen is? Om zeker te zijn gaat het spruitstuk er weer vanaf, ik kan zoeken tot ik een ons weeg maar het laatste ringetje is en blijft onvindbaar. Nog 3 dagen tot de deadline, de dealer bellen en dan een week op een ringetje gaan wachten behoort niet tot de opties. Kom op, hoe moeilijk kan het zijn om een ringetje in die maat te vinden? Na het bezoek van de derde bouwmarkt en de tweede sanitair-boer begint het er donker uit te zien. Ze barsten van het rubber, maar die maat?? Nee mijnheer, dat is een hele speciale! Ja, ga me even lopen vertellen dat mijn vakantie nu van een rubber dingetje afhangt, dat wist ik al! Ik probeer te relativeren en bedenk dat mijn geboorte waarschijnlijk ook te maken heeft gehad met het missen van één klein stukje rubber.

Wanhopig ga ik nog bij enkele autobedrijven langs, maar als ze horen dat het uit een BMW komt gedragen ze zich ineens of je een besmettelijke ziekte hebt. In jullie auto’s zitten toch ook injectoren? “Jawel, maar wij zijn niet zo dom om de ringetjes kwijt te raken.” Vervangen jullie die nooit?? “Uhh, nee…“ Ik weet wel waarom, vóórdat die ringen aan vervanging toe zijn ligt het gemiddelde Franse koekblik al bij de recycling! Heb je nergens een sloper staan? Ik zie er zo al vier in de showroom. “Dat zijn diesels mijnheer.” Tja, ik had het kunnen weten!
Wat is wijsheid? Ik ga eens proberen een andere BMW dealer te vinden die wel snel kan leveren. Ik zit tussen 3 dealers in die allemaal ongeveer op gelijke afstand gevestigd zijn, ja 70 kilometer verderop! De dealer in Niort belooft mij de ringen de volgende dag te kunnen leveren, doe er dan maar meteen 16 dan heb ik daar geen omkijken meer naar.

De volgende ochtend, 2 dagen voor de deadline. Ik bel vol goede moed de dealer in Niort, Heeft U de ringen al ontvangen? “Momentje alstublieft”, hij legt de hoorn van de telefoon op de balie en vanaf die balie kan ik meeluisteren hoe de magazijnmeester zijn hulpjes opdracht tot zoeken geeft. Na drie minuten, “Mijnheer?” Ja? “De ringen zaten niet bij de levering van onderdelen vanochtend”. En dat moet ik leuk vinden? Nou, je hebt ze beloofd dus haal ze maar uit een andere auto dan. “Dat kan helaas niet.” Hoezo? Heeft je monteur spontaan Parkinson gekregen of heb je ook de hele showroom vol staan met diesels? “Inderdaad, hoe weet U dat het allemaal diesels zijn?” Nou m’n beste, daar hoef je nu niet bepaald helderziend voor te zijn in tractor-land. Morgen bel ik niet, dan sta ik gewoon om 10 uur aan de balie. Dus ik zou zorgen dat ik ze heb als ik jou was !!

De laatste dag, om 9 uur ’s morgens staat de Z3 al weer breed naar mij te glimlachen en binnen een klein uurtje brengt hij me zonder klagen naar Niort. Ik loop naar de onderdelenbalie, en wordt vriendelijk begroet. “Goedenmorgen, wat kan ik voor U doen?”, ik kom mijn ringetjes ophalen. Als gestoken door een wesp schiet hij twee keer, één keer in de stress en één keer het magazijn in. Trots komt hij met een klein zakje terug, legt het op de balie en zegt zonder te blozen: “Dat is dan € 44,- alstublieft”. Wazzeggu ?? Dat is nog duurder dan een gezinsverpakking anti-soa !! Maar ik heb ze nodig dus ik mopper niet, reken de krengen af en verdwijn zo snel mogelijk richting huis. De Z3 heeft er lol in, de Gendarmerie wat minder, we worden beide nagestaard door de snelheidsmetende smurfen. Niets meer van gehoord dus die zijn vergeten te meten. Het valt voor een ambtenaar ook niet mee om bij mooi weer ’s morgens ook nog eens te moeten werken. Ik heb met ze te doen, echt hoor!

Thuisgekomen zwaai ik het zakje met ringen tergend voor de neus van de 7 langs, kijk eens wat ik hier heb. Wij gaan morgen op vakantie !! Ik kan de 7 bijna horen denken… Oh Merde, heeft hij het toch voor elkaar gekregen !!

Wordt vervolgd.
Nico.

Bed & Breakfast is leuk om te doen, je komt nog eens mensen tegen die je anders nooit zou zien. Zelf op vakantie gaan is er op die manier al jaren bij ingeschoten, eigenlijk ben ik het hele jaar sowieso al op vakantie. Dus ik voel de noodzaak er niet zozeer van. Voor Miki ligt dat anders, zij wil er wel eens tussenuit en dan gaan je plannen maken. De bijna maandelijkse ritjes naar Nederland en België zijn meer een gewoonte dan een uitje geworden. Tijd voor iets totaal anders!!

Zwitserland? Nee, daar zijn we al geweest. Buiten dat heeft Miki een verschrikkelijke hekel aan Zwitserland omdat haar ex er met een Zwitserse strijkplank vandoor gegaan is. Uhhh, even uitleggen misschien? Ok, een vrouw die aan de achterkant totaal géén uitstulpingen heeft, en aan de vóórkant ook niet !! Zeg maar een “platte-lands” vrouw uit de bergen. Daarbij een gezicht heeft alsof het als roostertje voor de strijkbout heeft gefungeerd en benen waarvan het eerste het beste camping tafeltje in de lach schiet. Bij tegenwind flapperen de kleinste maat panty’s zo’n 15 centimeter achter haar onderstel aan. Een strijkplank dus!! Zwitserland gaat het niet worden. Wat dan wél? Ik zal jullie alle andere opties besparen, we gaan naar de mondaine Côte d’Azur !

Met nog twee weken te gaan, voordat we eindelijk eens samen op vakantie kunnen, besluit de 7 ineens te gaan protesteren. Een hoog gierend geluid komt er onder de kap vandaan. Ook wordt er witte rook bij een koude start uit de uitlaten gejaagd, dat heeft de 7 daarvoor nooit gedaan. Zeker niet in de zomer, dus tijd om op onderzoek uit te gaan. De muliriemen misschien, of de aandrukrollen? Nee, het geluid komt ergens anders vandaan. Intussen gaat de 7 steeds onrustiger lopen en op een bepaald moment, in een vlaag van verstandsverbijstering trek ik met lopende motor de peilstok een stukje omhoog. Heej, nu is het gieren ineens weg! Bij het terugplaatsen van de peilstok wordt deze bijna uit mijn hand getrokken, om het vervolgens weer op een janken te zetten.

Eens even kijken, kan ik me vaag iets van herinneren, dus ik spit het forum maar weer eens om. En ja hoor, bijna 100 procent kans dat het vacuüm membraan kapot is.
Niets aan de hand, gewoon even bestellen inclusief de pakkingen. Natuurlijk is hetgeen ik nodig heb weer niet op voorraad, een week later zal alles er zijn. Geen paniek, ik heb nog 12 dagen voordat de 7 vakantie-klaar moet zijn. Met een deadline van nog 5 dagen haal ik de onderdelen bij de dealer op en ga aan de knutsel!

Voordat ik de onderdelen ophaalde had ik al een poging gewaagd om het complete membraanhuis eraf te halen zonder het inlaatspruitstuk te verwijderen. Na een paar uurtjes en de nodige pleisters heb ik het opgegeven. Lezen is ook een vak, ik had de instructies voor de “quick fix” verkeerd begrepen. Als jullie denken dat ik eigenwijs ben, dan zou je mijn moeder eens gekend moeten hebben. Ik schuif het af op een genetische afwijking. Niet mijn fout, en wat voor excuses kan ik nog meer verzinnen?

Aan de slag, al het gereedschap heb ik bij de hand en vol goede moed begin ik aan de demontage van het inlaatspruitstuk. Het is niet de eerste keer dat ik het spruitstuk eraf haal dus ik weet nog welke volgorde ik moet volgen. Alles gaat dan ook voorspoedig, geen afgebroken boutjes, geen muurvast zittende aansluitingen en binnen een ruim half uurtje ligt het beest los in de tuin. Relaxed voorzie ik het spruitstuk van nieuwe onderdelen en pakkingen. O ja, even een paar foto’s maken, anders geloven ze me op het forum niet. Daar zitten mensen met een afwijking, die geloven het alleen als er foto’s bij staan…..

Helemaal vers gaat het spruitstuk weer terug de motorruime in, ik schroef het op zijn plaats en ga de injectoren terug zetten. Hé, waar zijn de rubber ringetjes gebleven??
Het zal toch niet waar zijn!? De 7 heeft besloten niet mee te werken aan de vakantieplannen en doet er werkelijk alles aan om ons niet richting Côte d’Azur te laten vertrekken. Heb ik weer, een 7 met een minderwaardigheids complex. Durft zich gewoon niet te laten zien tussen de Lamborari’s, de Porcherati’s en de Rollsssstoelen!! Verwend kreng, roep ik naar de 7, in je eigen speeltuin ben je de grootste maar in een andere speeltuin durf je niet te komen? Slap hoor.

Wordt vervolgd.
Nico.