Ik lig onder de auto de benzinetank omhoog te houden en kan geen kant op, ik roep Miki ( mijn vrouw )… Er lopen nog wel wat andere zeldzame zaadschieters rond, maar na mijn alternatieve lessen over het geloof heeft de jeugd ineens méér interesse in een uitkering dan in bekering. Eigen schuld…. Ja, ik weet het.
Miki komt aanlopen en vraagt “is er iets?”, uhhhhh, ja, kan je mij dat stukje balk even aangeven? Ik zie alleen haar voeten en enkels, die bewegen zich in de verkeerde richting. Nee, aan de andere kant meissie! “Oh, welke bedoel je dan?” vragen de voeten, alsof de tuin bezaaid ligt met stukken hout. Met mijn vrije hand probeer ik zo ver mogelijk onder de auto vandaan te komen en wijs naar het juiste stukje balk. De voeten gaan zowaar in de juiste richting, STOP! Ja, die. Het balkje wordt in mijn uitgestoken hand geslingerd en ik stut de tank.
Zo zwart als een kolenduiker kom ik onder de auto vandaan, volledig stoned van de benzinedampen. De benen worden steeds langer en uiteindelijk zie ik haar met de handen in de zij, een beetje voorover gebukt, naar beneden kijken. En dan stelt ze de onvermijdelijke vrouwelijke vraag….. “Lukt het een beetje??”
Nou lieve schat, ondanks dat ik van voren niet meer weet of ik van achteren nog leef, en zelfs de buurvrouw er leuk uitziet vandaag, kan ik je uit betrouwbare bron meedelen dat de tank los is. Alleen … NIET zoals ik het gepland had! Zonder iets te zeggen verdwijnt ze het huis in en komt terug met een pilsje, je moet ze maar vinden, vrouwen die in één keer alles begrijpen. En alsof ik nog niet genoeg beneveld was sla ik het bier binnen enkele minuten naar binnen. Die dag heb ik verder geen vinger naar de 7 uitgestoken. Diezelfde avond schijnen we ontzettend veel plezier gehad te hebben, alleen kan ik me er niet veel van herinneren……..
De volgende dag ga ik in de schuur maar eens de boormachine opzoeken om het afgebroken boutje eruit te boren. Omdat ik de schroefdraad heel wil houden begin ik met een klein boortje, 3mm. Na enkel seconden glijdt het boortje weg en breekt af. Ok, kan gebeuren. Eens kijken, ik heb nog een 4,5mm, nou die dan maar. Knak, gebroken. Mijn kookpunt wordt al snel bereikt en de stoom komt uit mijn oren. Dan besluit de kat ook nog even heel strategisch in mijn koffer met boortjes te gaan liggen.
Op dat moment heb ik het weer even gehad en kruip onder de 7 vandaan. Het zal eens makkelijk gaan. Nadat langzaam mijn woede wegtrekt onder het genot van een bak koffie in de heerlijke zomerzon, ga ik maar eens onderweg naar de plaatselijke gereedschapsboer in de Z3. Ook geen straf overigens, alleen vraag ik mij onderweg af waarom een 7 schijnbaar altijd wel wat heeft, en waarom de Z3 blaakt van enthousiasme en er niet eens over nadenkt om een probleem te hebben….
Aangekomen bij de bouwmarkt zie ik nog net de de rolluiken naar beneden gaan. Shoot !! 12 uur en tijd voor het Franse siësta. Dat duurt hier dus tot 15:00 uur. Die beschimmelde Franse kaaseters bepalen voor mij dat ik 3 uur lang niet aan de 7 verder kan sleutelen. Merde !!
Uit frustratie besluit ik alle 193 paarden in de Z3 wakker te maken en tegelijk de fabrieksopgave van “nul tot honderd” eens aan de tand te voelen. Dat duurt ongeveer 5,6 seconden …. Binnen de bebouwde kom is dat géén goed idee, 15 seconden later sta ik aan de kant van de weg met een Gendarme die heel duidelijk nog niet mag gaan lunchen en daar behóórlijk de pest over in heeft ……
Wordt vervolgd.
Nico.
